Patrimonio cultural de Galicia
Xunto cos reclusos tamén peregrinan capeláns, voluntarios e funcionarios de prisións. Desde hai varios anos esta peregrinaión intercentros promóvea a pastoral penal da Conferencia Episcopal Española. Cada prisión elixiu o seu propio roteiro xacobeo chegando a desembocar todos xuntos en Compostela.
No caso do cárcere de Bonxe, oito presos, cinco funcionarios e un voluntario emprenderon o 1 de outubro o Camiño Primitivo.
[Testemuños de presos – ano 2024]
[Testimonios de presos – año 2024]
A segunda sesión do Seminario de Ecoloxía Integral 2025 que organiza o Departamento de Ecoloxía Integral da Conferencia Episcopal Española celebrouse o 29 de setembro.
Da intervención de Victoria Martín da Torre, doutora en Ciencias Sociais e Estudos Europeos, resáltase aquí o seguinte:
O Camiño é unha metáfora da vida, na que tamén imos cara a un destino, compartindo o presente, e é moi importante a compañía que imos atopando ao longo do noso camiñar. Tamén podemos ver como o Camiño segue sendo hoxe unha ferramenta viva na construción da identidade cultural europea. E isto foi así desde a Idade Media, porque foi moito máis que un roteiro de peregrinación. Foi un dos primeiros itinerarios culturais e espirituais de Europa, que unía puntos tan afastados como Alemaña ou Polonia coa tumba do Apóstolo en Compostela.
E do exposto polo director académico da Fundación Pablo VI, José Ramón Amor Pan, recóllese estoutra idea:
Contemplación, compaixón e coidado son tres elementos que deben estar presentes en calquera espiritualidade que queira ser auténtica e que realmente estea ao servizo do desenvolvemento pleno do ser humano. Pois ben, contemplación, compaixón e coidado tamén son tres elementos que. se a peregrinación polas rutas xacobeas é auténtica, teñen que estar no interior de quen está facendo o Camiño de Santiago.
San Evermaro naceu en Frisia e foi peregrino a Santiago de Compostela: “Percorreu o camiño que por Galicia se dirixe a Santiago, cuxa igrexa visitou. Unha vez que presentou ao Apóstolo as súas peticións, encamiñouse á Galia inferior” Acta Sanctorum.
Podería ter vivido durante o reinado de Pipino o Mozo; é dicir, no século VIII, pero isto suporía ir a Galicia antes de que se difundise a noticia do achado do sepulcro do Apóstolo; por tanto, non se podería considerar como unha peregrinación en sentido estrito. Tamén podería ser que vivise durante o reinado doutros membros da dinastía dos Pipinos, como Pipino o eivado, xa no século IX.
A súa Vida probablemente foi escrita entre a segunda metade do século XII e a primeira do XIII, e logo foi reelaborada polo cisterciense de Lieja, Exidio de Orval, sempre no século XIII.
Mentres san Evermaro se encamiñaba cara a Maastricht, en busca do sepulcro de san Servasio. foi asaltado en Russon na rexión de Tongres, en Bélxica e asasinado xunto con sete compañeiros, por Hacco un xefe dos foraxidos que na ruta da peregrinación expoliaban aos peregrinos que atravesaban aquel lugar.
O culto a san Evermaro iniciouse no século X. Actualmente é patrón do arcedianato de Xanten, onde é festexado o día 1 maio. Noutras localidades é lembrado o 15 de xuño.
Na primeira sesión do Seminario de Ecoloxía Integral (22/09/2025) tratouse o tema do impacto ambiental do turismo relixioso. Fíxoo a profesora da Universidade de Santiago de Compostela Lucrezia López
A peregrinación a Santiago pode ser unha oportunidade para a sustentabilidade e incentiva a economía local se é equilibrada. Pode fomentar unha acción baseada en valores espirituais, que os peregrinos se consideren comprometidos con respecto á natureza.
O Camiño de Santiago ponnos diante un paradoxo: quen camiña para atopar o sacro, a miúdo deixan tras de si unha pegada que ameaza o natural. O reto é converterse tamén en camiño de conciencia ecolóxica, que cada peregrino entenda que coidar a contorna forma parte da propia experiencia espiritual. O que pode ser unha ameaza (erosión e desgaste dos carreiros, residuos) pasaría a ser unha oportunidade para demostrar que a fe e o respecto pola creación poden camiñar xuntos.
O 22 de setembro comezou o Seminario de Ecoloxía Integral 2025, que organiza o Departamento de Ecoloxía Integral da Conferencia Episcopal Española en colaboración coa Fundación Pablo VI e Enlázate pola Xustiza. Esta semana e a seguinte reflexiónase sobre O Camiño de Santiago: un itinerario cultural, natural e espiritual para a construción da identidade europea.
Da primeira intervención, que foi do director do Departamento de Fundamentos da Análise Económica da Universidade de Santiago, Melchor Fernández Fernández, recóllense aquí algúns datos:
Os peregrinos supoñen, no caso de Triacastela o 30% da súa poboación de feito, tendo en conta, claro está, a fixa e a transeúnte. Como se calcula isto? Por cada peregrino que está un día só, necesítanse 365 peregrinos que estean tamén un día para ter un poboador equivalente a unha persoa equivalente aos que residen todo o ano no territorio. Os peregrinos que pasan por Triacastela supoñen exactamente o mesmo que un 30% máis de poboación anual nese territorio. A segunda poboación con maior impacto poboacional é Portomarín, localidade na que os peregrinos representan algo máis do 25% da súa poboación.
En que fan o gasto os peregrinos? O 61,42% do total do seu gasto vaise en servizos de comida e bebida, o 32,21% en servizos de hospedaxe, o 2,64% é gasto en transporte terrestre e o 2,22% en alugar automóbiles; o 1,51% noutros artigos manufacturados.