Peregrinacións á Catedral de parroquias de Sarria e dos nenos de San Antonio de Padua (Lugo)

Copia de Ano Misericordia Lugo  banner

O venres 8 de abril ás 5 da tarde os nenos e xoves de catequese da parroquia San Antonio de Padua (lugo) terán unha experiencia da misericordia de Deus e ao mesmo tempo cumprirase coa proposta que fai o Papa de ir á Catedral e facer unha peregrinación. Aproveitarase a ocasión para facer unha catequese en relación con todo isto. Os participantes entrarán pola Porta da Misericordia, terán uns momentos de oración ante o Santísimo e rezaranlle á María na capela da Virxe dos Ollos Grandes. Neste acto participan todos os grupos de catequese, tanto de primeira comuñón como de confirmación.

O 10 de abril, fregueses do arciprestado de Sarria, gañarán o Xubileo da Misericordia cunha peregrinación á Catedral de Lugo. A primeira hora da tarde do mencionado día sairán autobuses de O Incio, Oural e Sarria. Unha vez chegados a Lugo, haberá un primeiro acto na igrexa dos PP. Franciscanos: será unha celebración penitencial, e ao seu remate iníciase a pequena peregrinación ata a Catedral, faráse a entrada pola Porta da Misericordia e celebraráse unha Eucaristía ás 19 h presidida polo Bispo de Lugo, Mons. Alfonso Carrasco Rouco.

Todas as nais “teñen anxo”

Hai moitas situacións de sufrimento na nosa vida. Con todo, non hai nada máis desgarrador que uns pais que ven morrer ao seu fillo. Imaxinade, entón, que dor pode xerar que a perda dese fillo sexa porque a propia nai abórtao. Por máis que nos digan que non pasa nada, ela queda rota, irremediablemente, para sempre, a non ser que apareza alguén que queira ser o seu anxo…

Con todas as nosas debilidades, algunhas persoas decidimos deixar que Xesús se achegue a través de nós a mulleres que están ao límite, e a piques de abortar, para ofrecerlles un fogar novo onde non se lles condena e atopan unha saída.

Pero imos ao comezo de todo isto. No ano 2012, Monseñor Reig Pla promove e aproba Spei Mater, asociación pública de fieis da Igrexa Católica. Desde entón tratamos de ofrecer a misericordia do Señor a través de 3 proxectos:

logo_raquel

No Proxecto Raquel, acompañamos a mulleres e homes que sofren as consecuencias dun aborto. Probablemente escoitastes debates sobre se existe ou non a chamada “síndrome post-aborto”

Podo asegurarvos, sen dúbida, que non só é real senón que, ademais, é devastador. A boa noticia é que Xesucristo ten todo o poder para sanar e restaurar unha vida completamente, e é o que Spei Mater ofrece a quen se achegan buscando a paz.

No Proxecto Anxo, ofrecemos axuda material, psicolóxica e espiritual ás mulleres embarazadas con dificultades, en exclusión social, ou en soidade ante un embarazo imprevisto. A expresión dos seus rostros e o modo en que din grazas cando logramos alcanzar o seu corazón e salvalas a elas e aos seus fillos da morte líbrame dos meus prexuízos e indiferenzas, axúdame a acoller a misericordia de Deus, que eu non teño de xeito natural. Non podemos forzar, nin xulgar, nin pedir explicacións. Non somos mellores que as mulleres e os homes que veñen a nós buscando, en principio, pañais e un berce. Si temos que ser sinceros, pero non crueis. Temos que presentar a verdade, esperar a verdade e axudar en verdade, a que nos guía na misericordia. Non sempre logramos rescatar a eses pequenos da morte, nin ás súas nais do horror do aborto, non todo depende de nós, pero non podemos deixar de intentalo.

logo_parroquias pola vida

Finalmente, desde Parroquias pola Vida, queremos espertar a conciencia das comunidades cristiás en defensa da vida sempre e sen condicións, mediante a formación e a oración. A misericordia de Xesús apréciase dun modo moi fermoso cando vén dun pequeno grupo de persoas que viven unha comuñón, unha familiaridade que non se atopa no mundo fácilmente.

Con todo isto, que pretendo dicirche? Sencillamente que, mentres les estas liñas, hai mulleres, e as súas familias, que esperan unha palabra e unha solución de esperanza á súa escuridade e a súa dor, que ti fas falta. Hai moitos xeitos nos que podes colaborar, coa túa oración, co teu apoio económico, coa túa presenza… sabendo que “calquera cousa que fagades a un destes, a min facédesmo” (Mt.25, 40)

Ti tamén podes ser un anxo! Estamos agardándote.

Os días 8 e 9 de abril hai un Curso de capacitación do Proxecto Anxo

Rosa Cruz, responsable Spei Mater Lugo

Un minuto de silencio e algo máis

minuto de silencio

Creo que nalgunha outra ocasión escribín sobre isto mesmo. Hoxe non me resisto a volver facelo. Nesta ocasión, ademais, fágoo despois de que Arturo Pérez Reverte use un argumento parecido en Twitter «Os xihadistas deben de estar acolloados polas florciñas, as candeas e o noso enérxico “todos somos Bruxelas”. E ata a próxima» (23 de marzo de 2016). Claro que se o digo eu, non se decata ninguén. Se o di Pérez Reverte, van ser miles e miles os que reflexionen sobre a cuestión, aínda que ao mesmo tempo sexa criticado por outros moitos.

Candeas, flores, minutos de silencio, concentracións diante dos concellos e centros de traballo… é algo ao que xa estamos afeitos e que facemos con moi boa intención para mostrar o noso apoio e solidariedade ás vítimas.

Pero póñanse por un momento na situación dunha das vítimas. Se estás morto, a ver de que che serve o minuto de silencio… Se estás malferido nun hospital, a ver se unha manifestación ou unha candea alíviache a dor e transmíteche algo de paz e tranquilidade.

Sen deixar de facer isto, que é unha expresión correcta da fraternidade humana, creo que debemos dar un paso máis, polo menos os que intentamos ser cristiáns. Xesucristo invítanos a acudir a El cando estamos cansos e angustiados (Mt 11, 28) e dinos que lle podemos pedir ao Pai aquilo que necesitamos: «Pedide e darásevos» (Mt 7, 7). É verdade que Deus sabe mellor que nós mesmos o que máis nos convén en cada momento, pero iso non é óbice para que lle presentemos as necesidades dos homes, os nosos irmáns, sobre todo cando nos vemos superados e as situacións son especialmente duras e inxustas.

Dito doutro xeito, os cristiáns debemos converter o silencio en oración para escoitar a voz de Deus nestes momentos de tanta desesperanza e incerteza e para pedirlle o eterno descanso para os defuntos e a recuperación para os feridos.

Seguimos no tempo de Pascua. Ao sufrimento e morte seguiulle o silencio do sepulcro naquel primeiro Sábado Santo da historia. Minutos e horas de silencio ao final dos cales escoitouse unha das mensaxes máis esperadas: «son eu, non teñades medo» (Mt 14, 27). Xesús venceu á morte e unidos a El tamén nós imos gañar esta batalla. «A esperanza non defrauda, porque o amor de Deus foi derramado nos nosos corazóns polo Espírito Santo que se nos deu» (Rm 5, 5) e do mesmo xeito que a vida vence á morte, do mesmo xeito o ben vencerá ao mal, xa neste mundo.

Miguel Ángel Álvarez

Curso de capacitación para axudar a mulleres embarazadas en dificultade

cartel proxecto anxo WORDPRESS

CANDO: 8 e 9 de Abril 2016

ONDE: Casa Diocesana de Exercicios de Lugo

HORARIO: venres de 17.00 a 20.30; sábado de 10:00 a 20:00

CONTIDO DO CURSO:

Tarde do venres

1. O proxecto Anxo como vocación e como ministerio eclesial

2. Espiritualidade do proxecto Anxo

3. Que é ser provida

4. O Evanxeo da Vida

Sabado

Mañá

1. Figuras e funcións de Anxo

2. Ferramentas para as funcións

3. Rescatador. Que dicir e que non dicir

Eucaristía

Tarde

4. Anxo : Comunicación

5. Facilitador : xestionar e saber dicir que non

6. Reflexións e consellos de implantación

Relatores de SPEI MATER España: María José Mansilla, presidenta e Jesús Chavarría, director espiritual.

– Matrícula: 15 €. Comida solta: 10 € (imprescindible reservar)

– É posible organizar aloxamento. Consultar.

  • Máis información en alabanza@hotmail.es, ou no teléf. 689873948

O Vivente

«Está vivo», «resucitou», «Paz a vós», «Por que buscades entre os mortos ao que vive?». De diversos xeitos e con expresións de gran riqueza, en todas as tradicións e escritos que chegaron ata nós, desde as orixes do cristianismo, atopámonos cunha afirmación unánime: «A morte non puido con Xesús de Nazaret; o crucificado está vivo; Deus resucitouno». Os seguidores de Xesús condensaron en fórmulas moi sinxelas o máis esencial da súa fe. Son fórmulas moi estables que circulan na fala da xente nas primeiras comunidades entre os anos 35 a 40 e que utilizaban para testemuñar a súa fe, proclamar a súa alegría e reafirmar a súa adhesión ao crucificado-resucitado. Soamente vinte anos logo da morte de Cristo, San Paulo ofreceríanos na `Carta aos Corintios’, o testemuño escrito máis antigo da resurrección.

Segundo unha antiga tradición, o segundo Domingo de Pascua chámase domingo «in albis» porque neste día os neófitos bautizados na Vixilia pascual poñíanse o seu vestido branco para celebrar con gozo a luz que o Señor lles deu no sacramento do bautismo. Despois quitaríanse o vestido pero debían manter acesas, no mediodo mundo, as chamas da verdade e do ben, da luminosidade e da bondade de Deus. Pero este domingo, e non esquezamos que estamos no Ano da Misericordia, celébrase tamén a festa da Misericordia Divina, celebración instituida por San Xoán Paulo II. É curioso que San Xoán Paulo II terminaba a súa existencia terrea (ano 2005) nas primeiras vésperas da festa que el mesmo instituíra.

Coincidindo con este tempo no que o cristianismo celebra a resurrección de Xesucristo, estréase tamén nos cines unha nova historia do «Vivente» titulada Resucitado. Non tiven oportunidade de vela aínda, pero os críticos din que merece a pena esta historia contada a través dos ollos dun non crente. Pode ser unha ocasión para achegarnos, de novo, a tan significativo acontecemento. É unha ocasión necesaria. Cada Pascua, de feito, recórdanos que non se pode ser cristián sen crer na Resurrección de Cristo, porque os acontecementos que ocorreron cara ao ano 30 en Xerusalén non son ningunha historia inventada. Baixo a impresión da morte de Xesús e da derrota da súa causa común, os discípulos fuxiron ou se refuxiáronse en agochos.

Bonhoeffer

Só a experiencia do encontro con Cristo resucitado liberounos do seu espanto e encheunos dunha fe entusiasta no Señor da vida e da morte. O teólogo D. Bonhoeffer (1906-1945), loitador da resistencia contra Hitler, asasinado no campo de concentración de Flossenbürg, afirmou con toda vehemencia: «Quen coñece a Pascua non pode desesperar» (Cf. Youcat, px. 69). Unha boa noticia que refresca o corazón cando fai unhas horas lía nos medios estatísticas tan terribles como que os suicidios seguen crecendo nesta.sociedade que algúns chaman do «benestar».

Retornar ás fontes da Esperanza pode ser unha boa medicación para tantas persoas sumidas no tedio. A fe é resposta a un Deus que sae ao encontro, como na pasaxe do encontro do Resucitado cos discípulos de Emaús. É froito dunha relación interpersoal, dun Deus que se interesa polo ser humano sabendo que non forza a resposta, pero a quen se lle pode atopar no camiño cando non se lle busca con microscopio, radiografías ou métodos científicos. As cousas da vida, do amor, da fe e da esperanza, de momento, non se poden manipular con aparellos de laboratorio, pero sabemos, os que temos a sorte de crer, que a fe é un vento intenso que atrae as certezas do Amor e afasta todo medo e inseguridade, toda dúbida e cálculo humano.

Mario Vázquez

Vicario xeral da Diocese

A %d blogueros les gusta esto: