Ten lexitimidade a Relixión na escola?

A presenza da Relixión na Escola non é un privilexio da Igrexa, nin unha concesión arbitraria dun partido político. É un dereito dos pais/nais e do alumnado. Recollemos nas seguinte liñas a base legal que sustenta ese dereito.

A nova Lei de Educación, a LOMCE, (Disposición Adicional 2ª) sobre a Ensinanza da Relixión, sinala:

1. “A ensinanza da relixión católica axustarase ó establecido no Acordo sobre Ensinanza e Asuntos Culturais suscrito entre a Santa Sé e o Estado español. A tal fin, e de conformidade co que dispoña dito Acordo, incluirase a relixión católica como área ou materia nos niveis educativos que corresponda, que será de oferta obrigatoria para os centros e de carácter voluntario para os alumnos e alumnas”.

(En términos semellantes expresábanse as anteriores leis educativas)

O Acordo entre o Estado Español e a Santa Sé sobre Ensinanza e Asuntos Culturais, de decembro de 1979, sobre esta cuestión indica:

Art. 2. “Os plans educativos …incluirán a ensinanza da Relixión Católica en todos os Centros de Educación, en condicións equiparables ás demais disciplinas fundamentais. Por respeto á liberdade de conciencia, dita ensinanza non terá carácter obrigatorio para os alumnos. Si se garante o dereito a recibila”.

Ese Acordo que entrou en vigor o 4 de decembro de 1979 segue vixente.

Tamén a Constitución Española é clara:

Art. 16.3. Ningunha confesión terá carácter estatal. Os poderes públicos terán en conta as crenzas relixiosas da sociedade española e manterán as conseguintes relacións de cooperación coa Igrexa Católica e as demais confesións”.

Art. 27. 1. “Todos teñen dereito á educación. Recoñécese a liberdade de ensinanza. 2. A educación terá por obxecto o pleno desenvolvemento da personalidade humana no respecto ós principios democráticos de convivencia e ós dereitos e liberdades fundamentais. 3. Os poderes públicos garanten o dereito que asiste ós pais para que os seus fillos reciban a formación relixiosa e moral que estea de acordo coas súas propias conviccións”

E para rematar, a Lei Orgánica 7/1980, do 5 de xullo, de Liberdade Relixiosa.

Art. 2. 1. “A liberdade relixiosa e de culto, garantida pola Constitución, comprende o dereito de toda persoa a:

c) Recibir e impartir ensinanza e formación relixiosa de toda índole, xa sexa oralmente, por escrito ou por calquera otro procedimento; elexir para si, e para os menores non emancipados do ámbito escolar, a educación relixiosa e moral que estea de acordo coas súas propias conviccións”.

Art. 2.3. “Para a aplicación real e efectiva destes dereitos, os poderes públicos adoptarán as medidas necesarias para facilitar a asistencia relixiosa nos establecementos públicos militares, hospitalarios, asistenciais, penitenciarios e outros baixo a súa dependencia, así como a formación relixiosa nos centros docentes públicos”.

Relixión na Escola, SI. E non porque si, senón porque é un dereito que temos como cidadáns españois. Dereito que teñen case todos os cidadáns de todos os países de Europa. Pero disto escribiremos outro día.

Miguel Rico Gómez

Dtor. da Oficina da Delegación Diocesana de Ensinanza

Semana de espiritualidade “Santa Teresa de Xesús”

Semana teresiana en Lugo

O Seminario Diocesano acolle entre o luns 2 de marzo e o venres 6 ás 20 horas unha serie de intervencións dos carmelitas descalzos da parroquia Santa Teresa de Xesús da Coruña baixo o título Unha muller do XVI que mira ao XXI. Ditas intervencións son as seguintes:

Día 2 de marzo 

“EL AMOR DE DIOS’; LECTURA DUNHA HISTORIA, polo P. Ángel Gutiérrez, ocd.

Día 3 de marzo 

“TRATAR DE AMISTAD’; UNHA INVITACIÓN A POÑERSE EN PRESENZA DE DEUS HOXE EN DÍA, polo P. Mauricio Martín, ocd.

Día 4 de marzo 

“SER FAMILIA EN CRISTO’; UN NOVO ESTILO DE VIDA, P. Leoncio Mulero, ocd.

Día 5 de marzo 

LAS FUNDACIONES, EXPERIENCIA VIVA DE NOVA EVANXELIZACIÓN, polo P. Serviliano Ceballos, ocd.

Día 6 de marzo 

A ESPIRITUALIDADE MARIANA EN TERESA DE JESÚS, polo P. José Antonio Fuertes, ocd.

Comezan este ano os Encontros prematrimoniais

San Pedro (Lugo) Días 2, 3, 4, 9, 10, e 11 de marzo – Ás 20:30h

Bo Pastor (Lugo) 7 de marzo de 11 a 14h 14 de marzo de 11 a 14 e de 16 a 19h

Parroquia Nosa Sra. das Dores (Lalín) do 9 ó 13 de marzo ás 20:30h

Os Encontros prematrimoniais son un espazo de reflexión sobre a nova vida que se vai emprender. Fanse nun clima de diálogo entre as parellas de noivos asistentes e un ou dous matrimonios acompañados por un sacerdote.

Nestes días fálase, entre outros, dos seguintes temas:

o matrimonio: un proxecto de parella. • amor e sexualidade.

o diálogo na parella. • o matrimonio cristián, sacramento.

Máis información:

– na parroquia

– na Delegación Diocesana de Pastoral Familiar

Celebración do Día de Hispanoamérica

3 marzo día 1 Hispanoamérica

O día 26 ás 20h no salón parroquial de San Francisco Xavier hai unha mesa redonda baixo o título “A nova evanxelización desde Hispanoamérica”. Algúns hispanoaméricanos de distintos países compartirán a súa experiencia de fe.

O 1 de marzo invítase a todas as persoas de Hispanoamérica a participar na Eucaristía de 12:30 h. no templo de San Francisco Xavier. Logo hai unha exposición de cultura latinoamericana.

Na citada Eucaristía tamén se fará o pregón da Novena da Graza, os 9 Días de Xavier, a cargo do Rvdo. D. Pablo Veiga, xesuíta nado en Lugo.

Hai Concordato?

Cada pouco tempo escóitase que algunha personalidade pública afirma que hai que cambiar o Concordato coa Igrexa Católica. Tamén no debate das primarias que houbo entre os tres candidatos para dirixir o PSOE coincidiron nesa afirmación. Máis aló de que haxa que cambiar -ou non- o marco xurídico de relación entre a Igrexa Católica e o Estado español convén que aclaremos algunhas cuestións, porque hai bastantes falsidades e manipulación sobre o tema.

Primeiramente é necesario saber que propiamente non hai Concordato do Estado coa Santa Sé, senón Acordos sobre diversos temas (ensinanza, asuntos económicos, xurídicos e forzas armadas).

En segundo lugar cando se afirma que son preconstitucionais ou predemocráticos, non convén esquecer que o último leva a sinatura do señor Rodríguez Zapatero. Así que habería que preguntarlles aos que manteñen esta afirmación, se Zapatero foi un gobernante predemocrático; eu en principio (e só en principio) aceptaría como válida a resposta que dean. Os primeiros Acordos vixentes son do ano 1979 e a Constitución é de 1978.

Os Acordos coa Santa Sé teñen a condición legal de ser un tratado internacional e, por tanto, a reforma destes Tratados debe facerse de acordo co Dereito internacional, a non ser que aceptemos ser considerados como un país que non respecta o dereito, a legalidade e a seguridade xurídica. Moitos lembramos as tristes imaxes dos señores Moratinos e Zapatero mendigando un apretón de mans en cumios intemacionais, e todo por adiantar nun mes a fin dun acordo internacional.

En política internacional, ademais de ser sensato seguir o refrán popular de «non poñer todos os ovos na mesma cesta», débese saber que Estados Unidos ten embaixadas en 172 países, Francia en 162 e España só en 95, pero a Santa Sé ten relacións con misións diplomáticas plenas en 180 países (só 17 países soberanos non teñen relacións diplomáticas coa Santa Sé). Tampouco convén ignorar que en xeral o decano do Corpo Diplomático é o nuncio do Papa. Ignorar a realidade é exporse a que te «atropele». A política internacional debe garantir os dereitos dos cidadáns e favorecer o desenvolvemento das relacións entre os estados e os cidadáns.

A importancia da diplomacia da Santa Sé pode verse por exemplo nestes dous feitos tan distintos:

a) Contou, estando eu presente, un dos membros do movemento revolucionario M-19 que secuestraron a case 20 embaixadores na embaixada da República Dominicana en Bogotá durante dous meses en 1980, e que entre todos eles só o nuncio sabía cociñar. Para sobrevivir os secuestrados era básico comer. Loxicamente todos tiveron que fiarse do Nuncio, pois a alternativa era peor.

b) O 17 decembro 2014 restablécense as relacións diplomáticas entre USA e Cuba. O intermediario non foi nin España, nin México, nin… foi a Santa Sé e así a loaron tanto Obama coma Raúl Castro. Cousa normal, pois a diplomacia vaticana é recoñecida como a mellor diplomacia do mundo.

Non trato de asesorar a un partido político, senón compartir gratuitamente cos lectores estas reflexións con ánimo de servir á verdade. Non resulta nada atraínte asesorar a un partido politico cobrando (tes que dicirlles o que queren oír) ou gratuitamente no momento actual.

Antón Negro

Delegado Episcopal de Cáritas

A %d blogueros les gusta esto: