A Confraría do Desencravo de Lugo cumpríu 65 anos

O día 17 de xullo, a Confraría do Desencravo de Lugo cumpría 65 anos desde que foi erixida canonicamente. Confraría humilde e solidaria, foi pioneira en moitas cousas: a primeira irmandade de Semana Santa de Lugo, a primeira en incorporar mulleres nas súas filas, a primeira en procesionar polo ciberespazo, a primeira en ter portadores para os seus pasos, etc. Esta decana e franciscana confraría foi un verdadeiro motor en moitas actividades da Diocese lucense.

A Confraría do Desencravo está nun bo momento, renovada e chea de ilusión e actividade, para cumprir o seu principal fin: render culto á Paixón de Cristo.

Indalecio Gómez: San Xosé Mª Díaz Sanjurjo, personaxe universal

A autoestima non é vaidade persoal, senón recoñecemento da herdanza recibida dos maiores e do que alcanzamos co noso esforzo. Desde a psicoloxía, a autoestima estimula o espírito de superación. Vista desde a ética, a autoestíma non é deterioración da propia imaxe, senón afirmación da dignidade persoal. Autoestimarse é valorarse desde a responsabilidade.

A autoestima, cando é colectiva, identifícase coa valoración positiva que un pobo fai de si mesmo: da súa riqueza, da súa cultura, das súas xentes. E moitos son os índices indicadores da riqueza dun pobo: a fertilidade das súas terras,a rendibilidade da súa industría, a proliferación das súas cabanas … Pero o signo máis elocuente    da riqueza dunha comunidade é a memoria. dos personaxes ilustres das xeracións pretéritas. Eles son a riqueza máis eminente dos pobos. Nalgúns deles están encarnados os ideais evangélicos, plasmados en actitudes cristiás que perduran (deben perdurar) nas xeracións de hoxe e nas do mañá.

A este respecto, a historia dinos que Galicia foi sempre terra de sabios e de apóstolos e de mártires. E na lista de galegos ilustres ocupa un posto singular o noso paisano San José Mª Díaz Sanjurjo. Da súa universalidade fálannos os 20.000 Kms. que separan o seu berce da súa tumba: Lugo e Vietnam.
A súa imaxe venérase en varios lugares da Diocese lucense: Suegos (Pol), a súa patria moza; no Seminario lucense, centro da súa formación eclesiástica; na parroquia de San Pedro da nosa cidade, templo no que, sen dúbida, o seminarista lucense pediu luz para ver cales serán os plans de Deus sobre o seu futuro.
Tamén é venerada a súa imaxe en Filipinas, sede da súa cátedra universitaria; en Ocaña, noviciado da súa formación misioneira; na Catedral de Cádiz, onde recibiu a ordenación sacerdotal, o 23 de marzo de 1.844, de mans do Bispo gaditano Mons. Silos Moreno. En Cádiz celebrou a súa primeira misa, e de alí partiu para as misións de oriente. Alí dixo adeus á súa patria, á que xamais deixou de querer.

A valoración que de San José Mª de Suegos faise mais alá das nosas fronteiras é notoria. Silenciar tal valoración aquí na súa casa, sería falsa humildade pola nosa banda e ausencia de autoestima colectiva na conciencia dos lucenses. Que a singular valoración que, desde fóra das nosas fronteiras faise dos ilustres fillos de Galicia estimúlenos a engadir novos elos á xa longa cadea de galegos eminentes en ciencia, arte e santidade.

Campamento de monagos de Galicia

Entre o 13 ó 19 de xullo en Porto do Son (A Coruña) “TARELA” en Cabanela, 35 Participan monagos e nenos entre 10 e 15 años que asisten a catequese ou que axudan nas parroquias.

O ministerio do altar como monago é unha gran honra, un auténtico servizo santo. O hábito do monago é particular. Lembra o hábito bautismal, o traxe que cada un usa cando, en nome de Cristo, é acollido na comunidade.

Quen desempeña o servizo durante a misa, preséntase a unha comunidade. O monago ocupa un lugar privilexiado nas celebracións litúrxicas. Experimenta de preto que en cada acción litúrxica Xesucristo está presente. Na liturxia o monago é moito máis que simple axudante do párroco. É un servidor de Xesucristo.

 

Gala benéfica de Cáritas – Sarria

Cáritas Interparroquial de Sarria organiza un festival benéfico o 14 de xullo no local da asociación cultural Meigas e Trasgos.

A festa comezará ás seis da tarde do día 14. A gala contará con actuacións e actividades para nenos: xogos, un contacontos ou un pallaso. A nota musical corre a cargo, entre outros, do grupo sarrián Os Flavia. Sobre as 20h terá lugar unha merenda.

O festival faise para recadar fondos. Cáritas só recibe achegas económicas dos socios, pois as entidades que colaboran co colectivo sarrián unicamente doan alimentos. O diñeiro recadado no festival destinarase á adquisición de comida para repartir entre as familias máis necesitadas. Dedicarase tamén a vales que a entidade entrega ás persoas menos favorecidas para a compra de produtos de alimentación en supermercados da vila sarriá.

Cáritas axuda ao longo do ano a unhas 500 persoas. O colectivo distribúe entre os beneficiarios alimentos, que proceden da Operación Quilo ou que foron doados por outras entidades. Ademais, conta cun roupeiro no baixo da igrexa de Nosa Señora do Rosario.

 

A %d blogueros les gusta esto: