1 de xaneiro, Xornada mundial da paz

A 51ª Xornada Mundial da Paz celébrase o 1 de xaneiro co lema: Migrantes e refuxiados: homes e mulleres que buscan a paz

O Papa Francisco quere lembrar aos máis de 250 millóns de migrantes no mundo, dos que 22 millóns e medio son refuxiados. Para atopar un lugar onde vivir en paz, moitos deles están dispostos a arriscar as súas vidas a través dunha viaxe que, na maioría dos casos, é longa e perigosa; están dispostos a soportar o cansazo e o sufrimento, a afrontar os arames e os muros que se alzan para afastalos do seu destino.

 O Papa pide que con espírito de misericordia, abracemos a todos os que foxen da guerra e da fame.

[Ver mensaje del Papa]

“Compartindo a viaxe”: campaña de Cáritas en favor dos migrantes

“Compartindo a viaxe”, é o nome da campaña global que Cáritas Internationalis emprende en favor dos migrantes do mundo en atención ao chamamento que en diversas ocasións fixo o papa Francisco en favor dos migrantes. Iníciase o 27 de setembro e durará ata setembro de 2019

É unha campaña de sensibilización pública que promove oportunidades e espazos para que se reúnan os migrantes e as comunidades e compartan historias e experiencias, co obxectivo de fortalecer vínculos entre os migrantes e as comunidades. Promóvese a visión dunha soa familia humana, mundial e unida.

Todo aquel que estea interesado pode unirse á campaña, especialmente persoas con experiencia na emigración, que poden ser invitadas a compartir a súa viaxe, xa sexan migrantes ou comunidades afectadas pola migración.

[Web oficial da campaña]

Xornada mundial do emigrante e do refuxiado

O lema deste ano é «Emigrantes menores de idade, vulnerables e sen voz»

O Papa Francisco chama a atención sobre a realidade dos emigrantes menores de idade, “especialmente os que están sós, instando a todos a facerse cargo dos nenos, que se atopan desprotexidos por tres motivos: porque son menores, estranxeiros e indefensos”. O Papa tamén menciona 3 aspectos necesarios para atallar o problema:

1. Cooperación eficaz e eficiente, baseada no intercambio de información e na intensificación de redes de acción. A gran forza das comunidades eclesiais revélase sobre todo cando hai unidade de oración e comuñón na fraternidade.

2. Integración de nenos e mozos emigrantes. Responderase ás necesidades dos menores, cando están sós, pero tamén ás dos seus pais, polo ben de todo o núcleo familiar. Os países de orixe e os de acollida cooperan para eliminar as causas da emigración forzada dos nenos.

3. Abordar nos países de orixe as causas da emigración, acabando cos conflitos e a violencia e garantindo a todos o acceso a un desenvolvemento auténtico que promova o ben dos nenos, esperanza da humanidade.

Dende hai máis de 20 anos Cáritas Lugo leva adiante “Contade connosco”, espazo de acollida á poboación inmigrante e emigrantes retornados. Un traballador social, un avogado e 4 voluntarios acollen a case 200 persoas/ano. Ofrecen orientación social e cívica básica para o seu establecemento, asesoría xurídica… Actualmente trabállanse tamén accións encamiñadas ao achegamento das persoas inmigrantes á sociedade de acollida con cursos de cociña intercultural.

Acaso debemos algo ós inmigrantes?

001

Ante o tema dos inmigrantes é fácil atoparse con posturas emocionais e impulsivas,  pero o adecuado é procurar actitudes xustas e sensatas.

Este artigo non é para distinguir os conceptos de inmigrante e refuxiado, porque todos se ven obrigados a saír do país sexa por guerra, persecución relixiosa ou política e ideolóxica, racismo, fame, miseria, catástrofe ecolóxica… Tampouco se vai analizar o feito de que a Unión Europea precisa 52 millóns de inmigrantes antes de 2060, segundo informe da Comisión da UE sobre política común de emigración do 17/06/08, se quere manter o nivel de protección social, especialmente as pensións, e non baixar o crecemento económico. Nin hai espazo para valorar as consecuencias positivas que poidan seguirse da mestizaxe cultural e xenética.

O obxectivo do escrito non é para explicar os dereitos que a Declaración Universal de Dereitos Humanos da ONU concede ós inmigrantes e refuxiados, como tamén llelos conceden outros convenios internacionais.

Simplemente imos a botar unha ollada parcial o tema da economía formulando o seguinte problema:

A) O posto escolar en España no ensino obrigatorio público costaba 5231 € anuais en 2013, segundo datos do Ministerio publicados na prensa o 28/02/16. En España no censo hai uns 5 millóns de inmigrantes. O ensino obrigatorio español consta de 13 cursos (3 de infantil, 6 de primaria e 4 de secundaria obrigatoria). Un inmigrante vén de adulto para traballar xa e non se ten que costear a súa estancia escolar. Por tanto, cantos euros en total lles deberíamos os españois ós países de onde veñen os inmigrantes? Ademais é certo que o migrante empobrece ó país de onde sae e enriquece no que entra.

B) A estes custos teríamos que engadir outros como son os sanitarios. Imos logo calculalos segundo esta valoración: A Seguridade Social inviste 1.500 € anuais nos primeiros cinco anos de vida, que baixaría a 500 dos 6 ós 18 anos. Por tanto, a canto subiría a débeda dos gastos sanitarios ós inmigrantes? E a canto ascende a suma dos gastos escolares e sanitarios?

Outro capítulo sería indagar no custo que supoñen os coidados maternos e familiares nos primeiros anos de vida.

Tamén está a súa contribución a mellora da produtividade no país. Igualmente habería que valorar o que gastan menos per cápita no uso do Sistema Nacional de Saúde, xa que veñen os máis sans e fortes, e xeralmente cobran menos de xubilación e ás veces nin a cobran.

Resolvendo estes problemas na escola os rapaces aprenderían xunto coas matemáticas a coñecer un pouco mellor a nosa realidade socio-histórica e terían unha máis adecuada valoración do seu país e do mundo.

No eido económico aínda quedan fóra cuestións relacionadas coa inmigración como a apertura de novos mercados, a saída de diñeiro do país, o desenvolvemento do transporte e das redes internacionais, o valor económico da imaxe do país, etc.

Dito todo isto espero que axude algo a aclararnos no tema de ¿quen debe a quen? cando falamos acerca do tema dos inmigrantes. Isto debería completarse cunha reflexión ética, á que facía referencia no artigo “Todos Somos Migrantes”.

Antón Negro

Conferencia-coloquio sobre a experiencia solidaria na fronteira mexicana

Norma Romero 2

O 7 de marzo estiveron en Lugo Norma Romero, portavoz do colectivo “Las Patronas” de Veracruz (México), e o seu fillo Jafet, que deron unha charla co título: UNHA EXPERIENCIA SOLIDARIA NA FRONTEIRA MEXICANA. 

A família de Norma Romero comezou axudando ás persoas que ían no tren que pasaba pola súa localidade sen saber quen eran, só que tiñan necesidade de pan e auga. Posteriormente foron coñecendo aos migrantes, e como escapaban das mafias dos seus países para caer nas mafias que controlan o traxecto. Nestes últimos 21 anos Norma Romero foi superando as dificultades (incomprensións dos veciños, das autoridades) coa axuda da súa fe e duns valores positivos ben asentados.

Norma Romero e Jafet realizan unha xira por España organizada pola Campaña Noviolencia2018. En Lugo estivo organizado o acto por: Taller de Solidariedade, Círculo de Silencio, Delegación de Apostolado Segrar, Delegación de Misións e Caritas Diocesana de Lugo.

[Homilía do Papa Francisco na Misa de Ciudad Juárez]

A %d blogueros les gusta esto: