Mes: Decembro 2019

Xornada de Formación de Voluntariado de Cáritas

Caritas Diocesana de Lugo organiza unha Xornada de Formación de Voluntariado o 12 de decembro no Hotel Méndez Núñez. O tema é Como Acollemos ás persoas inmigrantes, e participan uns 100 voluntarios. Na xornada intervén o técnico de Cáritas Española Paco Aperador. O programa é o seguinte:
– 10 h Acollida e entrega de material
– 10:20 h Oración
– 10:30 h Presentación da Xornada
– 10:40 h Que pensamos en Cáritas acerca das migracións? por Paco Aperador. Técnico de Cáritas Española.
– 12:05 h Como abordamos os prexuízos e estereotipos cara ás persoas migrantes? por Paco Aperador.
– 16 h Como podemos mellorar a nosa atención e acollida? por Paco Aperador.
– 18 h Clausura da Xornada, pola Secretaria Xeral de Cáritas Lugo, Mónica Yáñez Devesa.

No Advento: María, porta do ceo

A salvación non é oferta gratuíta de Deus. O Señor ofrécea a todos os homes. A cambio só pide que a aceptemos con confianza e con fe.

Deus, que fixera boas todas as cousas, ás persoas fíxonos moi boas: deunos a conciencia; concedeunos o señorío sobre o universo e regalounos a inmortalidade. Pero pronto lle saíu competidor, que envexoso da grandeza do home, moveu a este non recoñecer a soberanía de Deus, desobedecendo os seus divinos mandatos. Enganado polo inimigo, o home perdeu os dons que o Creador lle regalara, pero non deixou de ser amado polo Señor. E o Señor, que, posto a amar, ama para sempre, decretou recuperar ao home, devolvéndolle a dignidade primeira. Para iso, non se limita a usar paliativos que suavicen a calamitosa situación en que o home caera. A terapia que o Señor vai utilizar, é unha terapia sanante, redentora. O fillo unixénito do Pai, ponse en lugar dos fillos pecadores, e ofrece como rescate da humanidade caída, todo o seu sangue derramado na árbore da cruz. Diríase que no calvario realízase unha verdadeira transfusión de sangue. Agora polas veas da alma dos homes corre sangue redentor de Cristo, e o pecado que danara mortalmente o corazón do home, queda perdoado pola misericordia infinita do corazón de Deus.

Como foi o proceso? Unha muller que santificada pola que os teólogos chaman “redención preservativa”, é preservada do pecado orixinal e enriquecida con plenitude de graza e de virtudes, di “SI” ao anxo anunciador do misterio da encarnación, e o milagre produciuse. Desde esse intre, o mundo que estaba impresentable polo pecado que afeaba o corazón dos homes, agora é obxecto de compracencia do Señor porque nel está Cristo, o seu Fillo santísimo, e porque María co seu “Si”, converteuse no primeiro templo que Deus construíu na terra. Co “SI” de María, comeza unha humanidade nova. Por Ela, Deus cumpriu as súas antigas promesas. A ofrenda de salvación mantena o Señor perpetuamente. Agradezamos ao Señor o seu amor redentor, e encarnemos o “SI” de María nas nosas vidas, para que sempre sexa Nadal no noso mundo.

Mons. Indalecio Gómez Varela

Cóengo da S. I. Catedral Basílica de Lugo

[Artículo en castellano]

Co Advento, comeza un novo ano litúrxico

  Amamos a Igrexa, aínda que non nos guste todo o seu. Perdón. Non pretendo ferir a ninguén, e moito menos desprestixiar á santa Igrexa, nai de todos os cristiáns. A primeira frase deste artigo é simplemente o plaxio dun excelente político doutros tempos que, referíndose á nosa terra, dixo: “Amamos a España, aínda que non nos gusta”. El amaba á súa patria, porque nacera nela, crecera nela, educárono nela, e dela recibira moitos dos valores que agora enriquecían a súa persoa. Por todo iso, amaba a España con sincero amor patriótico. Pero non todo o español era do seu agrado. Non lle agradaban os gobernos de quenda, nin todas as súas leis, nin todos os plans de educación, nin todos os seus proxectos urbanísticos… Había cousas en España que non eran do seu agrado. Pero, porque a amaba, procuraba corrixirlle as súas deficiencias, e convidaba a todos a mellorala nas súas posibilidades.

 Este comportamento paréceme un magnifico referente para as nosas relacións coa Igrexa. A Igrexa é divina e é humana. Na súa dimensión divina, todo é perfecto. O seu Evanxeo é a constitución xamais superable. Os sacramentos son as achegas que máis enriquecen ao ser humano. As virtudes dos bos cristiáns favorecen grandemente a convivencia fraterna entre as persoas. Por todo isto, a Igrexa merece o noso aprecio e a nosa estima. Pero a Igrexa tamén é humana: os seus fillos non son os anxos baixados do Ceo; somos os descendentes de Adán e Eva, aos que, pola graza bautismal, perdoóusenos o pecado orixinal, pero permanece a nosa natureza humana coas súas limitacións terreais e a súa proclividade ao mal.

Os cristiáns non somos a Igrexa, pero pertencemos a ela, e debemos amala e colaborar con ela nos seus diversos ministerios, para que a súa misión sexa máis eficaz na construción dun mundo máis xusto e máis fraterno.

A isto convídanos o tempo litúrxico de advento que acabamos de estrear. Tomémola con ilusión, para que se acrecente a nosa autenticidade cristiá, e o noso comportamento faga máis amable á Igrexa aos ollos dos homes, e sexa máis auténtico o reino de Deus entre os homes, xa que se ti e eu somos bos, xa non todo o mundo é malo. E o bo agrada e atrae.

Mons. Indalecio Gómez Varela

Cóengo S. I. Catedral Basílica de Lugo

[Artículo en castellano]

A %d blogueros les gusta esto: