RASTRILLO BENÉFICO. PARROQUIA DE LA MILAGROSA

Necesidades y obra social de la parroquia de La Milagrosa

La parroquia de la Milagrosa organiza un rastrillo benéfico que se realizará desde el día 28 de agosto y que permanecerá abierto hasta el día 7 de septiembre, de 11:30 a 13:00 y de 17:30 a 20:30; bajo el lema:Compartir fainos medrar”

Con esta acción la parroquia de La Milagrosa se marca varios objetivos:

  • Recaudar fondos. Durante todo el año desde la parroquia de La Milagrosa se atienden alrededor de quinientas personas, que regularmente se acercan a la parroquia solicitando nuestra ayuda. Estas peticiones continúan en aumento, tanto por el incremento del número de personas que siguen acercándose a la parroquia en busca de ayuda; como por el inicio del año escolar que ha agravado la situación de muchas familias del barrio de La Milagrosa.

  • Promover comportamientos solidarios. Ser conscientes de las necesidades del prójimo y de la comunidad, desarrollando acciones que persigan un reparto más justo y equilibrado de los recursos presentes en nuestra sociedad; compartiendo lo que tenemos y ofreciendo nuestras cualidades y aptitudes a fines sociales.

  • Concienciar. Resaltar la importancia de la colaboración parroquial para afrontar las carencias que se presentan en nuestro entorno; al mismo tiempo que comunicamos y difundimos la actividad que se viene realizando desde la parroquia en defensa y amparo de las personas que sufren situaciones de necesidad.

Desde la parroquia de La Milagrosa hacemos constantes llamamientos a la colaboración de las instituciones y entidades, tanto del barrio como de la ciudad, de igual modo que invitamos a todas las personas a cooperar con acciones y actividades encaminadas a mejorar la situación existente en nuestra comunidad.

Adjuntamos un resumen de la actividad y gastos realizados hasta el 19 de agosto.

Ler máis

O testamento vital

testamentovital_462

O pasado 22 de xuño o Parlamento galego aprobou, por unanimidade, unha lei de dereitos e garantías dos enfermos terminais. Unha lei que, por afectar o valor da vida humana é de singular importancia. E que precisamente por tratarse dunha esixencia ética respecto da forma de morrer, é un signo privilexiado dos valores e do dereitos socio-políticos da persoa. A metodoloxía coherente para expor os problemas éticos do morrer é a que se fundamenta no valor da vida humana, valor que ás veces se atopa en conflito con outro valor, en concreto o valor de morrer dignamente. Cando esas situacións conflitivas non existen, ningunha ética razoable atopará dificultades en manter e defender o valor da vida humana no paciente (próximo ou non ao desenlace final). As preocupacións xorden cando existe un conflito entre o valor da vida e outras realidades que tamén se xulgan como valores.

Os tratamentos paliativos cando xa se achega o final, poñen en xogo moitos valores éticos que convidan á reflexión e á procura da verdade, máis aló do simplismo e do relativismo dominante. Fronte ao valor da vida humana do paciente próximo ao desenlace final (ben sexa por vellez ou por enfermidade) soamente pode constituírse en auténtico conflito ético o valor do morrer con dignidade.

Ler máis

Deza programa varias peregrinacións

Os fregueses da parroquia de Santa María de Vilariño (Agolada) iniciarán o día 23 ás 8.30 h unha peregrinación coa imaxe da Virxe, que recibirá o saúdo das imaxes das parroquias (Cadrón, Cancelas, Cangas, Erbo, Palmou) que hai no percorrido de 14 quilómetros ata Santa María de Bermés (Lalín). Un grupo de músicos acompaña aos fieis.

No momento da chegada a Bermés (cara ao mediodía) saúdanse ambas virxes e despois celébrase Misa solemne. A virxe de Vilariño permanecerá en Bermés cinco domingos, nos que hai Misa ás 18 horas.

Trátase dunha rogativa coñecida como “o clamor”, que deixara de facerse nas dúas últimas décadas e agora recupérase esta tradición que vén de hai sete séculos.

O domingo 30 O Corpiño celebra o Día da Familia e no santuario confluirán tres peregrinacións que parten da praza da igrexa de cadanseu lugar: de Lalín ás 7:30h, de Vila de Cruces e Silleda ás 9h.

A porta norte da Catedral

Porta-Norte-Catedral-de-Lugo

Pasando hai uns días diante da Porta Norte, a Porta Románica, estaba un guía lucense explicándolles a uns visitantes a última Cea do pinxante a partir da novela de Dan Brown, O código Da Vinci. A min chamoume a atención por dúas razóns:

a) O propio Dan Brown recoñece que é unha obra de FICCIÓN, unha novela e, polo tanto, non é unha obra científica.

b) É de supoñer que os guías non son axentes comerciais de Dan Brown nin tampouco da editorial que o publica.

Este comentario sobre a Porta Románica non vai ser de tipo arquitectónico, nin escultórico – artístico, nin teolóxico, nin histórico… simplemente pretende ser un comentario socio-relixioso-político dentro dos límites deste breve artigo.

A Porta Norte é a da entrada máis frecuente do bispo da diocese e dos lucenses que o desexemos. Ao franquear esta porta recíbense varias leccións de comportamento social e de vida, das que vou salientar tres que me parecen suficientemente claras:

1ª. Todas as persoas sen distinción temos que render contas das nosas actuacións, das que imos ser examinadas porque hai un só Señor. A presenza do Pantocrátor lémbralle ó bispo e a todos os que por aí entremos que debemos obedecer e servir ao Señor. Cristo será o xuíz do seu e do noso comportamento e, por tanto, non podemos comportarnos coma os poderosos deste mundo (ver Lc. 22, 24-27).

2ª. O pinxante coa representación da última Cea dinos que todos somos iguais e que a ninguén lle debe faltar o sustento na súa mesa, por tanto, os Bens da Creación teñen que chegar a todos. Non é xusto que uns pasen fame e outros tiren comida como lembra a parábola do rico Epulón e o pobre Lázaro (Lc. 16, 19-31). Isto supón unha chamada permanente a vivir a solidariedade na sociedade, pois se non se vive así non se come propiamente a Cea do Señor (1ª Cor. 11, 17ss).

3ª. A entrada pola Porta Norte supón baixar 10 escalóns (1+4+5) como camiño para ser un pobo de iguais. A solidariedade vívese abaixándose a onde están os últimos e compartindo con eles a vida e a súa loita. Este descenso convértese nun chamamento a practicar a virtude da humildade, como di Xesús: «Non vos deixedes chamar Mestre… Pai.. . Señor…. pois todo o que se humilla será enxalzado e o que se enxalza será humillado» (Mt. 23, 8-12). Tamén o exemplo de Xesús no lavatorio dos pés aos seus discípulos (Xn. 13, 1-15)

En clave relixiosa esta porta ensínanos e comprométenos para que a Igrexa católica sexa o que o seu nome indica, unha asemblea universal, na que todos somos fillos dun mesmo Deus Pai e irmáns no Irmán Maior, Xesucristo, e alentados polo mesmo Espírito.

Ensínanos que os pobres teñen que ser os preferidos na nosa vida persoal e comunitaria e os camiños para facer isto realidade están claramente expresados.

En clave política estas tres leccións son fundamentais para a construción dunha sociedade xusta, igualitaria e solidaria, na que se entenda que a autoridade ten que ser un verdadeiro servizo público ao ben común. Nestas leccións exprésase un bo alicerce no que asentar unha sociedade verdadeiramente democrática, na que o pobo sexa o protagonista da historia, a fin de que a democracia sexa «o goberno do pobo, polo pobo e para o pobo». As estruturas sociais teñen que estar ao servizo das persoas e especialmente dos últimos. Unha sociedade democrática que se prece non pode ter marxinados, excluídos, oprimidos…, pois isto nega a democracia para todos.

Antón Negro

Delegado Episcopal de Cáritas

Celebracións no arciprestado de Quiroga

tribuna Folgoso

O día 18 de agosto ás 13:30 h no comezo da Misa solemne en honra á Virxe do Carme, terá lugar a bendición da nova tribuna da igrexa de Santa María de Folgoso. Ata os anos 1960 o templo contaba con tribuna, que agora se recupera, tras unhas obras sufragadas na súa totalidade pola comunidade parroquial.

O día 23 ás 12:30 h, con motivo da presentación do novo relicario de San Bartolomeu, actuará na igrexa parroquial de Hospital o grupo Val das Mouras, que interpretará cancións baseadas en poemas de Follas Novas, de Rosalía de Castro.

A %d blogueros les gusta esto: