Sementeira no horto solidario de San Antonio de Padua

foto 003 - copia
Foto tomada un ano anterior

O sábado, 30 de abril, comeza a sementeira na horta solidaria da parroquia de San Antonio. Nas terras da zona de Saamasas que os veciños cederon para o cultivo.

Cáritas parroquial de San Antonio de Padua (Lugo) conta co proxecto “Horta Solidaria”. Esta iniciativa, que xorde dos propios fregueses da parroquia, intenta paliar as situacións de pobreza que afectan ao barrio ao mesmo tempo que se busca crear un clima de fraternidade e de caridade entre os membros da comunidade parroquial.

A parroquia agradece especialmente a súa colaboración a Gandería Cambra de San Xoán do Campo e a Servizos e maquinaria agrícola Moure de Portomarín, porque, ano tras ano, de forma altruísta doan uns o abono e os outros o transporte.

ANTE OS ACORDOS SOBRE “ACONFESIONALIDADE” ADOPTADOS POLA CORPORACIÓN MUNICIPAL DE LALÍN

Recentes acordos adoptados pola Corporación municipal de Lalín puxeron en cuestión a lexitimidade das súas relacións tradicionais coa Igrexa católica en nome da “aconfesionalidade” do Estado, tal como a entenden algúns grupos ou partidos políticos.

Esta toma de posición non se refire só á  participación nalgúns actos ou iniciativas concretas, senón que determina radicalmente a relación entre as nosas institucións políticas e a vida da nosa sociedade, da que forma parte e é tamén expresión a Igrexa.

É esta unha cuestión importante para os fieis cristiáns, para as parroquias de Lalín, e para todos os que vivimos nunha sociedade democrática.

A “aconfesionalidade” ou “laicidade” do Estado significa que este, nos seus responsables e institucións, non fai propia ningunha relixión ou ideoloxía nin, por tanto, as impón aos seus cidadáns; ao contrario, respecta as diferentes conviccións existentes na sociedade, e colabora con elas na promoción do ben común.

Isto está ben expresado no art. 16 da nosa Constitución, que defende a liberdade de todos afirmando a non confesionalidade do Estado e, igualmente, comprende o valor da relación cunha parte tan significativa na nosa sociedade como é a Igrexa católica (art. 16 §3).

Recoñecer a presenza da Igrexa e dos cristiáns nos diferentes ámbitos da vida da sociedade non é outorgarlle privilexio algún. É o xusto nun Estado chamado a defender a liberdade e os dereitos de todos.

É contrario á Constitución e á democracia menoscabar estes dereitos por tratarse de cristiáns. Do mesmo xeito, é claramente contrario ás liberdades constitucionais que o Estado tente expulsar do ámbito público á Igrexa.

As relacións do Concello e as diferentes parroquias católicas sitúanse desde hai moitos anos neste marco constitucional. Recoñécese así o significado das parroquias na nosa terra: non só as festas, toponimia, patrimonio cultural e artístico, senón, e sobre todo, lugares onde se viven moitos dos valores morais que conformaron a historia e a cultura do pobo galego. Respectalas e valoralas como expresión importante do pobo é propio da responsabilidade política.

Por todo iso, non hai razón algunha para discriminar iniciativas parroquiais soamente polo feito de ser cristiás. Tampouco para eliminar outras expresións públicas da presenza dos cristiáns na tradición e a vida da nosa sociedade.

Non pode invocarse a “aconfesionalidade” das nosas institucións políticas para pretender expulsar do público ás institucións relixiosas. Así  córrese o risco de que un san concepto de “aconfesionalidade” se converta nunha especie de relixión de Estado, é dicir, nun ateísmo máis ou menos abertamente declarado. Por iso, non é de razón que aqueles que están destinados a garantir o respecto e a promoción do seu pobo tenten destruír as expresións das conviccións máis fondas dos cidadáns.

A Igrexa non busca privilexios. Cumpre coas súas obrigacións fiscais e de cidadanía.  E desexa colaborar coas institucións políticas -en particular co Concello- en liberdade e cordialidade, para o ben, neste caso, do pobo de Lalín.

Cremos que deste xeito defendemos a liberdade de todos e a “aconfesionalidade” auténtica das institucións do noso Estado democrático.

Lugo, 29 de abril de2016

II Concurso de Poesía Eucarística

LEC_certame_poesía_cartel16

O 5 de maio finaliza o prazo para presentar as obras ao II Certame Literario de Poesía Eucarística que convoca o Centro Eucarístico Lucense.
Pódense presentar escritos poéticos que constitúan un único poema ou varios cunha extensión máxima de 300 versos, en castelán ou en galego.
As obras poderanse entregar en persoa ou enviarse por correo ao Centro Eucarístico Lucense, Praza de Santa María 1, 27001 Lugo.

Premios:
Categoría adultos (maiores de 18 anos).
1º Premio: 600 € e a publicación da obra
2º Premio: 350 € e a publicación da obra

En cada unha das outras dúas categorías, xuvenil (ata 18 anos) e infantil (ata 15 anos).
1º Premio: 350 € en material escolar ou libros e a publicación da obra
2º Premio: 250 € en material escolar ou libros e a publicación da obra

Máis información

O Centro Eucarístico Lucense tamén convocou un Concurso de fotografía

Concerto benéfico de Noemí Mazoy

Concerto de Noemi Mazoy

O sábado 30 de abril na igrexa San Antonio de Padua (Lugo) ás 20:30h a soprano Noemí Mazoy deu un concerto, no que estivo acompañada por Valery Zviarzhevich ao acordeonista, Paula Rancaño ao violonchelo, Saúl Mazoy á percusión e Gerardo Castedo á guitarra. Tratábase dun concerto solidario, pois estivo organizado pola Pastoral Penal da Diocese e a Asociación Concepción Arenal, que preparan unha nova casa de acollida para presos en situación de permiso, excarcelados e para as familias que os visitan na prisión.

Ninguén sen traballo e sen nai. Día do traballo, día da nai, mes das flores

Este domingo celebramos o VI domingo de Pascua, pero tamén o día do traballo por ser o 1 de maio; e o día da nai porque é o primeiro domingo deste mes.

Cristo fai novas todas as cousas, por iso a Igrexa “bautiza” o día de traballo coa memoria de San Xosé obreiro, o carpinteiro de Nazaret. Xosé axudou á Virxe María a criar e educar a Xesús, coma se fose o seu auténtico pai. A Igrexa dedica a María o mes de maio ou mes das flores, por iso en España celebramos o primeiro domingo deste mes o día da nai.

Ninguén sen traballo e sen nai. O traballo é necesario para vivir dignamente e para axudar á estabilidade das relacións familiares. Ademais, traballo, polo menos para os crentes, é tamén ocasión para colaborar coa obra creadora de Deus.

O papa Francisco na exhortación apostólica Amoris Laetitia, denuncia a ausencia de traballo, ou a indignidade de moitos empregos, que ás veces causan feridas dolorosas no seo das familias.

Ter un traballo que permita vivir dignamente é unha das principais preocupacións dos españois. Os gobernos de todas as administracións falan continuamente de políticas de emprego. Quizais non estaba de máis que todos lembrásemos aquel primeiro de maio da historia, cando, despois de moito esforzo, conseguiuse a xornada laboral de 8 horas e o poder descansar outras 8, aínda que se lles quedou polo camiño unha última reivindicación tamén fundamental: 8 horas de “cultivo persoal” que non conseguiron sacar a adiante polos intereses pouco xenerosos dalgúns. Na miña opinión, aínda estamos suspensos en todo o que implica este “cultivo persoal” que reclamaban os nosos antepasados non tan afastados: formación humana e profesional antes, durante e despois da nosa época de traballadores.

E ninguén sen nai. Isto xa non depende de nós. A chamada “lei de vida” ten o seu ritmo. Pero, sexan como sexan as cousas, sempre vai haber unha nai que nunca vai fallar: María, a nai de Xesús. El mesmo entregóunola a todos, cando lle dixo a Xoán, que estaba aos pés da cruz: “aí tes á túa nai” (Xn 19, 26-27). Di tamén o texto evanxélico que “desde aquel día o discípulo recibiuna na súa casa”.

Tamén na Amoris Laetitia o Papa alza a voz en favor de tantos nenos que son privados das súas nais, inxusta e innecesariamente, en procesos violentos ocasionados por guerras e outros intereses. Tampouco se esquece o Papa dos nenos aos que non se lles deixa nacer nin das nais que teñen que abortar inducidas por terceiros ou porque ninguén lles brinda a axuda material e emocional que necesitan para seguir adiante co embarazo.

Hoxe poño nas mans de María a todas as mulleres que exercen a súa maternidade de distintas formas, a todos os fillos que necesitamos o amor e coidado dunha nai, a todas as nais que están soas e a todas as persoas que foron arrebatadas das mans das súas nais. Que ela, a Nai de Deus, interceda por todos.

Baixo o patrocinio de San Xosé Obreiro poño a todos os traballadores, aos empresarios, aos sindicatos, aos autónomos, aos que non teñen traballo ou teñen que traballar en condicións precarias. Que o carpinteiro de Nazaret interceda para que todos teñamos un traballo que nos permita vivir dignamente e fáganos experimentar a graza de ser colaboradores de Deus no “coidado da casa común” (Laudato Si).

Miguel Ángel Álvarez

A %d blogueros les gusta esto: