Cristo resucitou. Estamos en Pascua

resurrección

Cristo resucitou. Esta é a boa noticia. A mellor noticia de todos os tempos. Non hai outra que se lle pareza. É única. Non foi superada nin sequera polo máis grande descubrimento da ciencia nin por ningún dos máis grandes acontecementos da historia da humanidade. Cristo resucitou e nel todos estamos chamados a resucitar.

Non se trata de volver a esta vida. Coa súa resurrección, Cristo inaugurou un novo modo de vida, a do Reino de Deus na súa plenitude. Non é tampouco algo que teñamos que esperar para o futuro. É unha vida que xa empezamos a gozar agora porque Cristo xa está connosco para sempre, xa que a morte foi vencida.

Esta presenza do Resucitado é a que fai novas todas a cousas e axúdanos a vivir con dignidade e esperanza malia os nosos pecados e limitacións. No medio das tebras, nas que estamos moitas veces, Xesucristo brilla como unha luz incombustible para iluminar a nosa historia e restablecer a dignidade de cada persoa.

Temos por diante un día de 50 días, a Pascua, que é imaxe do día novo que nunca se acaba. Acabáronse as procesións e os eventos propios da Coresma e Semana Santa. Agora toca festexar o gran acontecemento da resurrección do Fillo de Deus acompañados polo rexurdir da natureza na primavera, que tamén parece alegrarse por esta noticia. É o momento de vivir a alegría do Evanxeo, da que nos fala o Papa Francisco, e contaxiala a todo o mundo. Está necesitado de sementes de vida eterna que transformen os corazóns dalgúns para que todos poidan vivir con esperanza e dignidade. Desgraciadamente aínda hai moitos que están sufrindo o seu particular éxodo e loitando para cruzar “ríos” que lles permitan entrar na “terra prometida”.

Feliz Pascua para todos.

Miguel Ángel Álvarez

Gala benéfica no colexio San Xosé de Lugo a prol dos refuxiados

Copia de ain

O 31 de marzo ás 18.30h celebrarase no salón de actos do colexio plurilingüe San Xosé (Xosefinas) de Lugo unha gala benéfica a favor do proxecto “Axuda aos refuxiados en orixe” de Axuda á Igrexa Necesitada

Actuarán alumnos do Centro con coreografías.

Acudirase á gala previa retirada da entrada de 5 euros a alumnos de 1º de BAC ou Conserxería.

Hai á venda fila cero.

Esta gala benéfica vénse facendo desde o ano pasado.

Reflexións antes da Procesión

paso Desencravo

A nosa vida é camiño, xuntos camiñamos cara a unha terra nova, onde xa non haberá nin morte nin dor, onde todos os nosos anhelos e desexos serán colmados, onde todos os nosos interrogantes atoparán resposta. Xesucristo vai connosco mostrándonos o camiño e acompañándonos. Así o expresamos en cada procesión. Por iso camiñamos en silencio, con respecto. Dicímoslle a Xesucristo, que o queremos, que desexamos seguir os seus pasos, que queremos contar con El para construír un mundo mellor, empezando polos que están ao noso carón. Únete a nós coa túa presenza.

Nada hai máis forte neste mundo que o amor de Deus, nada máis profundo que a súa misericordia e a súa tenrura. Nada nin ninguén poderá xamais destruír nin apagar o amor que nos manifestou Deus a través do seu Fillo Xesucristo. Por todo iso, Grazas Pai, Grazas Xesucristo.

Ti que nos acompañas cada tarde, ti que aínda non experimentaches o amor e a misericordia de Deus na túa vida, ti que estás sufrindo, que non atopas sentido á túa vida, desde a Confraría do Desencravo, invitámoste a que mires, non a nós os confrades, non aos curas ou autoridades, porque somos homes e mulleres pecadores coma ti. Mira á imaxe desta carroza que nos recorda a Cristo, morto por amor a nós e que hoxe está resucitado. Míraa. Míraa de verdade. Contempla cada detalle e déixalle que che fale nesa tarde. Pode ser para ti unha palabra de salvación.

Non a mires con pena ou co sentimento de ver a un Cristo sufrinte, senón con esperanza, porque é a túa salvación. Móstranos a Xesucristo morto, desencravado e descendido da cruz por dous dos seus grandes amigos e seguidores Xosé de Arimatea e Nicodemo diante de Xoán, o discípulo amado, de María a súa nai e de María Magdalena, a muller que tendo recoñecido o seu pecado converteuse nunha das máis fieis ata o último momento da súa vida terrea e foi elixida unha das primeiras en anunciar aos discípulos que Cristo resucitara.

Ti que sofres, que non atopas sentido á túa vida, que o tes todo e non es feliz, para ti sempre hai unha palabra de vida, de salvación. Xesucristo, a quen nós habemos crucificamos cos nosos pecados, non quixo desentenderse dos nosos sufrimentos e angustias, senón que tamén os viviu El para mostrarnos que non son en balde, que teñen un sentido na túa vida.

Abre o teu corazón e a túa mente porque El está desexando que o escoites para facerche feliz de verdade. Nós miramos as aparencias, Deus mira o corazón do home. Non importa como sexas, non importan os teus pecados, Deus quéreche tal e como es. Sexas como sexas sempre poderás contar con Xesucristo na túa vida, El nunca che fallará.

Se aínda non atopaches sentido á túa vida, aos teus sufrimentos e non es feliz, desde aquí dicímosche que a túa vida pode cambiar.

Do costado aberto de Cristo saíu para nós un agasallo marabilloso que é a Igrexa, que nos coida como unha nai e dentro desta Igrexa podemos atopar distintos movementos, confrarías e comunidades tales como a Renovación Carismática, a Adoración Nocturna, a Lexión de María, Vida Ascendente, os Equipos de Nosa Señora, as Comunidades Neocatecumenais, etc. nos cales poderás experimentar o amor e a misericordia de Deus, empezarás a convivir e compartir con aqueles con quen pasarás toda a eternidade na presenza do noso Pai Deus e descubrirás que a túa vida ten un sentido, que nada pasa por casualidade, que todo ten un porqué e un para que en Cristo.

E a Ti, María, grazas por darnos ao teu Fillo Xesucristo, por acompañarnos no peregrinar da nosa vida, a estes fillos tantas veces ingratos, que non queremos ou non sabemos corresponder ao teu amor de Nai. Salve, eterna doncela, roga a Cristo por nós.

Eliseo Fernández Bamio (revista Cinco Cruces, nº 8)

San Xosé

Este sábado celebraremos en Lugo e en Galicia, con gran solemnidade, a festa de San Xosé. Coincidindo con esta popular festa celébrase tamén o Día do Pai e dos Seminarios Diocesanos. Na nosa cidade, únense tamén a esta festa as Irmás Xosefinas e o Colexio de San Xosé.

Desde o punto de vista litúrxico, é Solemnidade e de precepto, para todos aqueles a quen o traballo lles permita participar na Santa Misa xa que este día foi declarado laborable na Comunidade Autónoma de Galicia. Segundo as prescricións dos bispos da Provincia Eclesiástica de Santiago, ante a necesidade de fixar claramente o tratamento que esta festa debe ter por parte da comunidade católica, acordaron manter nas dioceses respectivas o carácter festivo desta xornada. É verdade que os fieis que teñan xornada laboral ordinaria quedan dispensados do precepto, aínda que se lles pide e recomenda vivamente a participación na Eucaristía dese día de festa dedicado a San Xosé, Esposo da Virxe. Pídese aos párrocos e reitores que informen aos fieis e acomoden no posible os horarios de misas ás posibilidades e necesidades deles. Este ano, dada a coincidencia da festa en vésperas do Domingo de Ramos, a súa festa litúrxica celébrase desde a hora de nona do venres de paixón até a mesma hora do sábado. As misas vespertinas do sábado 19 celebraranse xa co formulario do Domingo de Ramos.

Moitos honrámonos de levar este santo nome, con frecuencia o primeiro dun composto, porque os nosos pais, padriños ou avós querían que os seus fillos, afillados ou netos levasen tamén o seu nome. É o meu caso. O meu querido avó, coa súa autoridade, decidiu que o neno se chamase tamén Xosé. E orgulloso estou de estar entre os Pepes de Lugo e do mundo enteiro. Pepe, o máis popular dos hipocorísticos de Xosé, interpretouse popularmente como un acrónimo formado polas siglas «P.P.» que aparecían nas pinturas de San Xosé e que significan pater putativus (pai oficial de Xesucristo). A festa é especialmente popular en Galicia e en España onde son moi frecuentes as representacións artísticas.

San Xosé Catedral 1Na nosa Catedral de Lugo temos un precioso altar e retablo neoclásico, obra dos escultores de Santiago de Compostela Manuel de Prado e Mariño e Luis Antonio Puente, do ano 1804 recentemente restaurados, situado na entrada da xirola no lado do Evanxeo. Alí están riseiras, cos rostros resplandecentes de serena e gozosa alegría, as belísimas imaxes policromada sde San Xosé e o neno, collido da man. Segundo algúns expertos, é a máis fermosa talla de vulto redondo que posúe a nosa Catedral. É obra do escultor madrileño Francisco Javier Meana quen en 1803, expedía en Madrid o recibo de pago da imaxe. Feliz festa a todos, neste día dun santo de corazón puro e humilde que “fixo o que lle mandou o anxo do Señor” (Mt 1, 24ss).

José Mario Vázquez Carballo, Vicario Xeral da Diocese

Domingo de Ramos

Domingo de Ramos

Achegámonos a un dos domingos do ano no que máis persoas acoden a Misa ou máis ben, á bendición dos ramos. Como noutras ocasións, a liña que separa o sentido xenuíno da celebración do equivocado é moi fina.

Todas as persoas teñen sentimentos relixiosos, pero cando estes non están ben encauzados fan que convertan os ritos en maxia. É o que pode pasar en moitos casos co Domingo de Paixón e a bendición dos ramos.

A relixión e a liturxia son o que son, e a maxia é tempo perdido, porque algo que non existe non serve para nada, só para confundirnos. Outra cousa distinta é o ilusionismo, que se trata dun espectáculo artístico.

O Domingo de Ramos celebramos a entrada triunfal de Xesús en Xerusalén antes da súa paixón e resurrección. Como naquel día, tamén nós queremos aclamalo con ramos que, previamente bendixemos porque son para o noso Rei. Os cristiáns pedímoslle a Deus que bendiga aquelas cousas que proveñen del ou que son para El.

Non se trata, xa que logo, de facer pivotar a fe ou crenzas en se ao noso ramo chegou suficiente auga bendita, para que quedase ben bendicido, non sexa que por iso nos vaia mal durante o ano ou entre algún espírito estraño na nosa casa.

Ás veces os ramos (de todo tipo) impídennos ver a Xesucristo. Emocionámonos tanto contemplando o noso “ramo” que esquecemos o importante de verdade. Falo por propia experiencia. Vin a persoas case desesperadas porque non chegaron a tempo á bendición do ramo, e agora que?… pero non están tan preocupadas cando chegan tarde a Misa ou non van.

Teño teima con este tema. Perdoen. Pero dáme moita pena cando cambiamos o esencial polo accidental, o auténtico polo falso, a persoa pola aparencia e ao Deus verdadeiro por unha meigallada

Iniciamos a Semana Santa. Non é unha semana calquera. É un tempo para axudarnos a ser un pouco máis santos contemplando o misterio pascual do que é santo de verdade: Xesucristo. É unha semana para facer un alto nas cousas máis mundanas para cultivar máis intensamente a dimensión espiritual. É unha ocasión para centrar todo o noso ser en Xesucristo que entregou a súa vida e resucitou para salvarnos.

Miguel Ángel Álvarez

A %d blogueros les gusta esto: