Mes: Decembro 2014

Agradecemento da Fundación Comedor San Froilán

A Fundación Comedor San Froilán desexa agradecer a todos os lucenses a súa solidariedade cos irmáns máis desfavorecidos.

– A todas aquelas persoas que de forma altruísta aportan donativos económicos e alimentos. Son innumerables, constantes e extraordinarias as mostras de xenerosidade por parte de persoas anónimas.

– Ás empresas e entidades privadas que de forma habitual aportan produtos e alimentos. Agradecemos enormemente o seu compromiso con este labor social, porque sen o seu apoio sería moi difícil facelo posible.

– Aos voluntarios e traballadores do comedor, polo seu esforzo desmedido e a súa dedicación constante nos labores necesarios para prestar este servizo. O seu tempo e xenerosidade é imprescindible para levar a cabo esta misión.

– Ás parroquias, sacerdotes e fregueses, pola súa imprescindible colaboración económica e detección de urxencias entre os seus parroquianos.

– Ás Fillas da Caridade, responsables da xestión do Comedor San Froilán, polo seu inestimable traballo e a súa incansable entrega cos necesitados.

E, en xeral, o noso máis sincero agradecemento a todos os que, dunha ou outra forma, fan posible que este proxecto solidario da Diocese de Lugo poida atender diariamente aos irmáns que máis o necesitan.

No ano 2014 repartíronse máis de 40.000 comidas a familias e transeúntes (unha media de 120 comidas diarias) e, nestas datas navideñas, coas achegas extraordinarias recibidas puidéronse distribuír máis de 140 caixas de alimentos a familias da nosa cidade.

A todos GRAZAS, e os nosos mellores desexos para este ano que comeza.

Misión da parroquia no mundo dos enfermos

Xornada formacion 2

Na mañá do luns 29 organízase unha xornada de formación no Seminario que se dirixe a sacerdotes, relixiosos e segrares. O encargado de transmitir a súa ampla experiencia é Jesús Martínez Carracedo.

Para este sacerdote, as accións da parroquia no campo da saúde son as seguintes:

• Educar para vivir a saúde e afrontar a enfermidade e a morte.

• Acompañar os enfermos.

• Celebrar os sacramentos dos enfermos.

• Atender os enfermos máis necesitados.

• Axudar á familia dos enfermos.

• Integrar os enfermos na vida da parroquia.

• Implicar a toda a comunidade.

• Traballar para que a parroquia sexa fonte de saúde.

Nadal en Teixeiro

Hai acontecementos que, pola súa grandeza e creatividade, ben merece a pena que sexan coñecidos. E con moita máis razón se eses acontecementos parten da iniciativa popular, da ilusión duns veciños cargados de esperanza e coas pretensións propias de desexar facer o ben, congregar as familias, e contribuír a unha sociedade mellor e máis feliz.

A festa do Día da Sagrada Familia celebrada o 28 de decembro na Igrexa de España e, na Diocese de Lugo, na pequena parroquia rural de Santa María de Teixeiro, é un froito maduro da unión e da colaboración da parroquia citada, e tamén, das de Santa Eulalia de Dumpín e de San Pedro de Arcos.

Contan que, o actual párroco, don Gerardo Sampayo, ía constatando, paseniñamente, e con moito desgasto, a desestructuración dalgunhas familias na bisbarra, e as dramáticas consecuencias ético-sociais, psicolóxicas e económicas que conleva. Tamén é verdade que este problema pódese extrapolar, por desgracia, a outros lugares e bisbarras de España. Consciente, o párroco e os fegreses, de que con lamentos non se arranxa nada, hai un ano, decidiron entronizar a imaxe da Sagrada Familia en Santa María de Teixeiro. Para esta celebración invitaron ao Bispo, celebraron a Eucaristía, e fixeron unha festa de fraternidade. Todo un símbolo e unha homenaxe ás parellas e ás familias que son capaces, ano tras ano, de amarse de verdade, conservar a fidelidade e a paz, evitar calquera conflito e educar serenamente e con paciencia aos seus fillos.

O día vinteoito a festa engrandeceuse en concorrencia e celebracións. Contou co apoio dos alcaldes da zona, do señor alcalde de Lugo, coa presenza do Cardeal Emérito de Madrid, Monseñor don Antonio María Rouco Varela, e coa dos bispos de Lugo e Mondoñedo. Xa sei, dirán algúns, que estes acontecementos son coma foguetes que leva o vento: «pasou o día, pasou a romería», pero a vida, a felicidade das persoas, e as cousas grandes como son os proxectosda familia, construénse día a día, con actitudes e feitos pequeniños que son capaces de engradecer espiritualmente e de encher de sentido a `igrexa doméstica’, a célula básica de toda sociedade, que sostén, garante e fai posible a existencia de países civilizados, estables, felices e grandes. A crise que estamos pasando, sopórtase, sen dúbida, grazas á fortaleza e á solidariedade de moita xente e das familias. ‘

Teixeiro, lugar de encontro, de convivencia, de xuntanza, de paz… de futuro. Ogallá que en moitos lugares da terra se honre axeitadamente ás familias, á vida, e á felicidade.

J. Mario Vázquez Carballo,

Vicario xeral

Festa da Sagrada Familia

Festa da familia

O día 28 a partir das 11h a parroquia de Santa María de Teixeiro acolleu a celebración da Familia. Os actos foron os seguintes:

  • Conferencia de Elena Otero-Novas, avogada do Estado

  • Coloquio sobre a familia, con Alejandro Fernández Pumariño, avogado, e Mariano Castiñeira Vilaseca, médico

  • Eucaristía presidida polo cardeal D. Antonio Mª Rouco Varela. Intervención musical do Orfeón Lucense

  • Concerto de Nadal a cargo da Banda de Vilalba

Nadal, espiritualidade e silencio

 Xa está ás portas o Nadal. Como sucede cos grandes acontecementos históricos, non é doadopermanecer indiferente ante el. Aínda aos máis indiferentes ante o feito relixioso, resultaralles hoxe difícil illarse socialmente, do feito histórico en si. Porque o feito en si, máis aló das orixes das nosas celebracións, é que para o cristianismo, Xesús de Nazaret é o Fillo de Deus. Un Deus que se fixo realmente carne débil, fráxil e vulnerable como a nosa, solidario en todo connosco, menos no pecado. Esta é a realidade do misterio da Encarnación. Esta é o verdadeiro Nadal. Un Deus que deixando de ser inaccesible, pechado no seu Misterio, deuse a coñecer e ensinounos o seu rostro.
Por todo iso os cristiáns celebramos este acontecemento con alegría e gozo. Pero, como cidadáns, non somos alleos ás tentacións típicas do ser humano: o ruído, o consumo desmedido, a perversión do Misterio orixinal, a esaxeración da exterioridade como expresión da ausencia de interioridade na nosa existencia; ou ata a consideración de Deus como un estorbo para a nosa felicidade, etc. Por iso é bo preguntarse: como recuperar a novidade única e irrepetible do Nadal?
O Papa Francisco regalábanos para este Nadal unhas pautas, que fago miñas, e que nos poden axudar para recuperar o Nadal máis orixinal e auténtico. Partindo de que soe ser unha festa ruidosa, invítanos ao silencio para escoitar a voz do Amor Primeiro. E a continuación recorda o que é e debe ser o Nadal: «Nadal es ti cando decides nacer de novo cada día e deixas entrar a Deus na túa alma; o piñeiro do Nadal es ti cando resistes vigoroso aos ventos e dificultades da vida; os adornos do Nadal es ti cando adornas a túa vida coas cores das virtudes; as campás de Nadal es ti cando chamas, congregas e contribúes á unidade e á comuñón».
Resumindo, ti es luz de Nadal cando iluminas coa túa vida o camiño dos demais coa paciencia, a bondade, a alegría e a xenerosidade. Cando cantas ao mundo unha mensaxe de paz, de xustiza e de amor, ti convérteste nun anxo de Nadal; cando conduces a alguén polo camiño da reconciliación fraterna ou ao encontro con Deus, es estrela de Nadal. Ti e eu podemos ser harmonía, música, amizade, fraternidade, felicitación escrita nas mans cheas de obras boas; ti e eu podemos ser mesa de Nadal cando compartimos, cando acollemos nos nosos corazóns e nas nosas vidas, sen ruídos nin grandes celebracións, ao pobre e ao necesitado.
Finalmente, cando, no silencio da noite, acollemos na nosa existencia ao Deus que se nos regala, é e pode ser Nadal para todas as xentes de boa vontade.
A nosa felicitación e os nosos mellores desexos para todos.

Mario Vázquez Carballo

A %d blogueros les gusta esto: