Nadal, espiritualidade e silencio

 Xa está ás portas o Nadal. Como sucede cos grandes acontecementos históricos, non é doadopermanecer indiferente ante el. Aínda aos máis indiferentes ante o feito relixioso, resultaralles hoxe difícil illarse socialmente, do feito histórico en si. Porque o feito en si, máis aló das orixes das nosas celebracións, é que para o cristianismo, Xesús de Nazaret é o Fillo de Deus. Un Deus que se fixo realmente carne débil, fráxil e vulnerable como a nosa, solidario en todo connosco, menos no pecado. Esta é a realidade do misterio da Encarnación. Esta é o verdadeiro Nadal. Un Deus que deixando de ser inaccesible, pechado no seu Misterio, deuse a coñecer e ensinounos o seu rostro.
Por todo iso os cristiáns celebramos este acontecemento con alegría e gozo. Pero, como cidadáns, non somos alleos ás tentacións típicas do ser humano: o ruído, o consumo desmedido, a perversión do Misterio orixinal, a esaxeración da exterioridade como expresión da ausencia de interioridade na nosa existencia; ou ata a consideración de Deus como un estorbo para a nosa felicidade, etc. Por iso é bo preguntarse: como recuperar a novidade única e irrepetible do Nadal?
O Papa Francisco regalábanos para este Nadal unhas pautas, que fago miñas, e que nos poden axudar para recuperar o Nadal máis orixinal e auténtico. Partindo de que soe ser unha festa ruidosa, invítanos ao silencio para escoitar a voz do Amor Primeiro. E a continuación recorda o que é e debe ser o Nadal: «Nadal es ti cando decides nacer de novo cada día e deixas entrar a Deus na túa alma; o piñeiro do Nadal es ti cando resistes vigoroso aos ventos e dificultades da vida; os adornos do Nadal es ti cando adornas a túa vida coas cores das virtudes; as campás de Nadal es ti cando chamas, congregas e contribúes á unidade e á comuñón».
Resumindo, ti es luz de Nadal cando iluminas coa túa vida o camiño dos demais coa paciencia, a bondade, a alegría e a xenerosidade. Cando cantas ao mundo unha mensaxe de paz, de xustiza e de amor, ti convérteste nun anxo de Nadal; cando conduces a alguén polo camiño da reconciliación fraterna ou ao encontro con Deus, es estrela de Nadal. Ti e eu podemos ser harmonía, música, amizade, fraternidade, felicitación escrita nas mans cheas de obras boas; ti e eu podemos ser mesa de Nadal cando compartimos, cando acollemos nos nosos corazóns e nas nosas vidas, sen ruídos nin grandes celebracións, ao pobre e ao necesitado.
Finalmente, cando, no silencio da noite, acollemos na nosa existencia ao Deus que se nos regala, é e pode ser Nadal para todas as xentes de boa vontade.
A nosa felicitación e os nosos mellores desexos para todos.

Mario Vázquez Carballo

A Virxe María. Grazas

No último domingo de Advento aparece en escena a gran protagonista do misterio da Encarnación: A Virxe María. No Evanxeo deste domingo escoitaremos a pasaxe da Anunciación. O Anxo trae a noticia máis esperada de todos os tempos e María fíase de Deus.

Do “si” de María dependía a esperanza da humanidade. Se ela non aceptase o plan de Deus hoxe continuariamos vivindo nas tebras dun mundo sen esperanza máis aló da morte.

A entrega de María foi moi xenerosa. Renuncia aos seus plans e pensa máis nos demais que en si mesma. As consecuencias para ela coñecémolas: sen fogar, pobre e ver ao fillo das súas entranas sufrindo ata a morte. As consecuencias para nós, aínda que o esquezamos ás veces, tamén as coñecemos: a vida eterna que nos alcanza Xesucristo, o fillo de María.

Nunca lle agradeceremos abondo todo isto a María de Nazaret. Existen miles e miles de santuarios marianos por todo o mundo, pero a maioría das veces só acudimos a eles para pedir cousas para nós.

Cantas veces agradecemos a María o agasallo de facer posible a Boa Noticia da salvación que nos trouxo Xesús? Dito doutro xeito: cantas veces agradecemos a María o que a nosa vida e a nosa morte teñan sentido?

E ela aí está: discreta, silenciosa, atenta. Xesús na cruz entregóunola como nai de todos:”aí tes ao teu fillo” díxolle a Xoán, que nos representaba a todos. E desde aquel momento todos pasamos a estar protexidos por este abrazo maternal todos os días da nosa vida.

Grazas, María. Grazas por darnos ao autor da Vida, Cristo, o Señor. Grazas polo teu consolo e protección maternal. Grazas, María, porque grazas a ti todo é posible.

Miguel Ángel Álvarez

Traballo pola xustiza

Cartel Cáritas

O pasado xoves, 11 de decembro, presentouse na Coruña o primeiro informe sobre Exclusión e Realidade Social en Galicia, que é unha ampliación do sétimo informe feito para España. Neste informe trabállase en 35 indicadores de exclusión social. O estudo fíxose en base a 1.958 persoas de 33 concellos entre o 22 de abril e o 12 de agosto de 2013. A marxe de erro é do ±2,2%. Galicia ten 2.753.960 habitantes e 1.028.316 fogares cunha media de 2,7 persoas por fogar. O 27,5% dos fogares están en concellos de máis de 50.000 habitantes (56,7% en España), e 0 58,2% nos rurais entre 5.000 e 20.000 habitantes (15,8% en España).

O recoñecemento científico dos informes Foessa (1967, 1970, 1975, 1980/83, 1994 e 2008) é continuado. Sempre foron máis reivindicados pola oposición que polos gobemos dende o primeiro, cousa normal por outra parte. A fundación Foessa (Fomento de Estudios Sociais e Socioloxía Aplicada) constituíuse en 1965, baixo o impulso de Cáritas Española para coñecer a situación social de España obxectivamente. Estes informes son unha fonte básica para coñecer a realidade social, e máis se un quere transformala en orde a que sexa máis xusta. Para as autoridades públicas debe ser unha obriga de conciencia coñecelos. Hoxe non se pode alegar falta de estudos científicos sobre a exclusión nin que non haxa propostas para superala.

Do estudo presentado destacamos:

– A poboación envellece, xa que o 23,1% ten máis de 65 anos e o 20,3% menos de 25, cando en España son 17,7% e 24,9% respectivamente. En todos os datos ha¡ o contraste cos de España.

– A desigualdade entre 2008 e 2012 incrementouse nun 14,4%.
– No referido á integración/ exclusión dos fogares temos un 49% plenamente integrados, un 34% en integración precaria e un 16,9% en exclusión social, sendo un 11,6% moderada e un 5,3% severa, o que dá 500.000 persoas (170.000 fogares) na exclusión moderada e 130.000 na severa (55.000 fogares).

Ler máis

Actividades para recadar fondos con destino a Cáritas

navidad_parroquial_-2014

O sábado 13 de decembro ás 19:30h, a parroquia de San Lourenzo de Albeiros organiza unha merenda solidaria, pois o diñeiro recadado destínase a Cáritas.

Na parroquia da Milagrosa tamén hai unha merenda benéfica o 13 de decembro trala Misa das 19:30 h. Na parroquia tamén hai recollida de alimentos para reparto especial de Nadal.

En Meira os dous primeiros domingos de decembro a Confraría Nosa Señora do Pedregal organiza un obradoiro para realizar traballos artesanais que, xunto a máis obxetos, poñeranse a venda o día 21 na Feira de Meira. O que se recade destinarase a Cáritas parroquial.

No Centro Social de Fingoi, Lugo, o día 13 ás 5 da tarde hai un festival solidario organizado pola parroquia de San Francisco Xavier. Durante o mesmo, sortearase unha cesta de Nadal e o recadado coa venda de papeletas será entregado a Cáritas

Voz que grita no deserto

Que pensariamos se hoxe aparecese polas rúas da nosa cidade un personaxe con aparencia un tanto estraña e berrando aos catro ventos que está a piques de chegar alguén importante e que vaiamos preparando as cousas?

Seguramente, a moitos se lles estará vindo á cabeza a imaxe do Pequeno Nicolás. Pois non, non falamos deste personaxe de moda. Estamos falando dun dos protagonistas do Advento: Xoán o Bautista, o primo de Xesús.

Tomárono por un pouco tolo. As pintas e as formas de vida non o axudaban neste aspecto. Pero traía unha mensaxe importante, a máis importante de todos os tempos. Unha noticia que só se produciu unha vez e que non ten punto de comparación con ningunha outra noticia que se deu por moi importante que a considerou a humanidade. A noticia era que a vinda do Mesías era inminente. Pensar e saber que Deus se encarna, entra na historia e faise un de nós é algo imposible de superar. É algo absolutamente extraordinario. A Xoán o Bautista non lle importou o que pensasen del por anunciar de viva voz que viña o Señor e que preparásemos o camiño. Quizais, para anunciar a alegría do Evanxeo necesitemos facelo ao estilo do Bautista, aínda que nos consideren un pouco tolos.

Miguel Ángel Álvarez

A %d blogueros les gusta esto: