Gran misión na Praza Maior de Lugo

Durante cinco domingos de Pascua ás 12h levaránse a cabo misións na praza Maior de Lugo. O contido destes encontros é o das catequeses para a iniciación cristiá que realiza o Camiño Neocatecumenal. Levándoas á rúa, ofrécense a tanta xente que non vai polos templos e á quen Xesucristo quere saír ao seu encontro.

En cada convocatoria, despois de interpretar cánticos, e que algunha persoa conte a súa experiencia de fe, un catequista predica unha das catequeses.

Xornada de Portas Abertas do Seminario Menor

O sábado 29 de abril, de 11:30h a 13:30h, o Seminario Menor Diocesano celebra a II Xornada de Portas Abertas deste curso. Está dirixida ás familias e aos rapaces interesados no coñecemento do Seminario Menor, así como a calquera outra persoa desexosa de achegarse a esta realidade diocesana. Será un momento para dar a coñecer a proposta educativa, as instalacións, o funcionamento ordinario da vida académica e comunitaria, alguhas das actividades e proxectos que se realizan ao longo do curso…

A Xornada comezará cun saúdo e presentación na Aula Magna (acceso dende o vestíbulo principal) e logo unha visita ás instalacións do Seminario Menor, con algunhas paradas en sitios puntuais para a explicación dalgunhas das actividades e dos ritmos de funcionamento do Centro. A asistencia é libre, e non é necesario confirmala previamente.

Con esta II Xornada de Porrtas Abertas -despois da I convocada para febreiro- o Seminario quere achegarse ás familias que están nesta época pensando no Centro de ensino para os seus fillos no próximo curso ou máis adiante no tempo, permitindo un coñecemento de primeira man do lugar e do proxecto educativo.

A reserva de praza no Seminario Menor está xa aberta, sendo posible informarse ou cumplimentar o impreso de reserva na Recepción do Seminario Diocesano (Av. Anxo López Pérez, s/n) de luns a venres de 08:30 a 14:00 h. e de 15:30 a 20:30 h.

[Máis información sobre a matrícula]

800 alumnos de relixión da Diocese de Ourense visitan Lugo

A Vicaría para a Nova Evanxelización da Diocese de Ourense, en colaboración coas delegacións de Mocidade e Ensino, organiza dúas excursións de alumnos de relixión a Lugo.

O primeiro día é o luns 24 de abril. Uns 800 alumnos de relixión dos institutos públicos da cidade e da provincia de Ourense (3º e 4º ESO; 1º Bac), acompañados de 45 profesores, reuníronse ás 11 da mañá na praza de Santa María, onde foron recibidos polo Deán da Catedral, Mario Vázquez. A continuación fixeron unha visita guiada á basílica para despois percorrer a cidade.

O día 8 de maio chegará o segundo grupo de alumnos, outros 800, pertencentes a 1º e 2º da ESO.

Anticlericalismos de onte e de hoxe (I)

O anticlericalismo é moi característico deste noso país, e entendo por país, primeiro Galicia e despois España, pero quizais lle cadre mellor o nome de país a Galicia por  aquilo do augardente da queimada, nosa bandeira folclórica. Parte do noso folclore creo que o forma tamén ese clericalismo rancio que vén de vello. Outra cousa son as novas formas que están xurdindo, acordes cos novos tempos.

Non me vou parar na análise dos motivos dos anticlericalismos. Hai mentes máis eruditas para facelo. Sei que hai motivos externos, pero tamén os hai de dentro, polos que temos que pedir perdón e nalgúns casos a petición chega tarde.

Neses tópicos de corte anticlerical que veñen de atrás, é ben sabido que ós curas dásenos a fama de folgazáns. Xa no 1889 “O Catecismo do labrego” di que o sacramento da Orde fai señoritos ós fillos dos labregos.

Cambiaron os tempos e con eles acostuman a cambiar as ideas, pero ás veces estas cambian tan lentamente que fai falta ser moi agudos para notar os cambios. Por exemplo: agora xa se escoita menos iso de “vivir coma un cura” ou “ comer coma un cura”, aínda que algo si, pero poucos se animan a probar. Antes na casa dos curas entraba diñeiro, a diferenza das dos fregueses das aldeas, nas que podía entrar moi pouco, froito de vender algún becerriño, unha vaca vella ou maronda, unhas ducias de ovos, coellos ou pitas, e un lacón por cocho matado, porque o outro e os dous xamóns había que reservalos para pagar obrigacións ou rendas ós señores. Manexar moeda permitíalles ós curas aparecer como ricos e poder mercar chocolate para a parva. Mentres que agora ata o chocolate temos que dosificar curas e non curas por mor do colesterol. E quen non, é porque aínda non foi ó médico.

Seguimos tendo fama de comer ben, de vivir ben e de ter moitos cartos, aínda que moitos acaben sendo grandes especialistas, en abrir latas de conservas, debido a que teñen que cociñar para si, e ó mesmo tempo espertos nas ferramentas das novas tecnoloxías: microondas, lavadoras, algo de batedoras, pouco; e menos de ferro de pasar, que “la arruga es bella”.

Tamén se mantén a sona de lacazáns, aínda que teñamos que mal atender dez parroquias ou máis. Ben é certo que visto desde fóra non é traballo iso de: visitar enfermos, poñer catequese, amañar papeis, correr a escape dunha parroquia para outra os domingos, enterrar mortos, bautizar -a case ninguén no rural-, casar a moi poucos tamén no rural e facer en moitos casos de asistentes sociais, arquitectos, varredores, oradores e mendicantes para conservar un patrimonio que segundo conveña dise que é de todos ou que é dos curas. Para outros boa parte destas cousas si que son traballo polo que cobran bastante ben. Por exemplo: se vén un médico particular á casa ver a unha persoa enferma e lle receita un tranquilizante eficaz: “Douscentos euros e o taxi, foi un regalo!”. Se vai de visita o cura e a mesma persoa queda máis relaxada e tranquila: “Boh, casualidades ou, se cadra, manías de vellos!”. Se tivese que xestionar un expediente matrimonial unha xestoría, douscentos euros a cada un: “algo caro, pero razoable, tal e como vai a vida”, se o cura cobra 20: “Debe pensar que os ganamos cantando coma el! Estache boa!”.

“Alabado sea Dios nunca tal se viu!. Dez euros por unha misa!”, aínda que gaste máis en coche, ou que lavalo por culpa da lama custe cinco.

Tamén seguimos tendo sona de ricos a pesar de que as nóminas en xeral andan polos 800 euros e a pensión dos xubilados, non retirados ata non poder máis, por falta de aspirantes a pesar do “ben que vivimos” é de 400 con complementos a mínimos que se perden facilmente ata chegar ós 605 dun autónomo e con outro complemento en case todas as dioceses para equipar ós non xubilados.

Ben sei que alguén está pensando en taparme a boca cos enterros e cabodanos. Responderei, Deus mediante, o domingo que vén e tamén penso dicir algo dos anticlericalismos dos populistas de hoxe e de querer que os bispos sirvan curas “a la carta” despois de preguntarlles, en fraternal diálogo, a alcaldes e plataformas veciñais, se os queren como moito ou pouco sal, con pelo ou descapotados.

                                               Xosé Manuel Carballo

Mercado solidario de Mans Unidas

Desde o 21 de abril ata o 13 de maio, no número 7 da rúa San Pedro, Lugo, está aberto o mercado solidario de Mans Unidas, co seguinte horario: de luns a venres, de 11 a 13.30 horas e de 17 a 20.30 horas; os sábados, pola mañá.

O 2 de xuño sortéase un cadro da serie `Pétalos’ de Antonio Murado, en combinación coas catro últimas cifras do primeiro premio do cupón da Once.

Proxectos de Mans Unidas Lugo:

Ecuador, Santo Domingo: Construción e equipamento dun centro para formación nun barrio marxinal e que beneficiará a 340 persoas. Fronte ao proxecto está a irmá María Dolores Otazu, misioneira dominica do Rosario. Importe: 47.676 €

Haití: xeración de ingresos e mellora do medioambiente para 500 mulleres rurais de Artibonite. Fronte ao proxecto está o P. Gerard Dormeville. Importe: 59.009 €

Mauritania: reforzo da seguridade alimentaria familiar de mulleres cooperativistas. Beneficiará a 42 familias. Fronte ao proxecto está Ould Baba Meissa (Defensa do medioambiente). Importe: 27.586 €

A %d blogueros les gusta esto: