Mes: Xuño 2014

Pasar o verán con Deus

Agora si. Xuño acábase. O termómetro e o calendario condicionan moito a nosa forma de vida e mesmo a nosa espiritualidade. Non é que Deus se vaia de vacacións, pero a nosa forma de acudir a El si que cambia un pouco. Aínda que non tería por que ser peor, senón todo o contrario.

Son uns días nos que vivimos un pouco máis amodo e sen tanto tensión, ou con máis tempo libre sempre é unha boa ocasión para facer mellor as cousas que outras veces facemos peor por culpa dos apuros. E isto serve tamén para a nosa fe e para Deus. Ocórrenseme mil ideas e seguro que a vós tamén.

O mesmo Xesucristo de cando en vez retirábase a un lugar tranquilo para descansar e orar. É unha boa opción: descansar, orar, vivir tranquilamente e coller novos ánimos e forzas para o longo inverno.

De Deus vén todo, ás veces fáltanos confiar máis. Hai uns días vin no muro de Facebook dunha amiga, unha viñeta que me fixo pensar moito neste sentido. Dicía: “Se os malos soubesen o bo negocio que é ser bo. Serían bos aínda que só fose por egoísmo”.

Atrevinme a parafrasear esta cita: “Se soubésemos o ben que nos fai ter a Deus na nosa vida, teriámolo aínda que só fose por sentirnos ben. Tamén no verán”.

Miguel Ángel Álvarez Pérez

Lugo e o Corpus Christi

Desde a miña inxenuidade teño as miñas dúbidas sobre o que pasa en Lugo no mes de xuño. A conxunción de Arde Lucus e Corpus suscita algunhas sospeitas. Algo non cheira ben, e nunca mellor dito. Perdoade, pero recoñezo as miñas teimas con certos asuntos.
A Cidade do Sacramento dá a sensación de que se vai a quedar só nunha cidade común. Cambiar a Deus por nada non creo que sexa o mellor choio. Pasamos de telo todo, a quedarnos baleiros…
Vivimos nun mundo moderno, cuns avances científicos e tecnolóxicos sorprendentes, pero tamén cunha serie de problemas que non se corresponden co progreso alcanzado no último século. Non se comprenden, por tanto, os insultos, violencias, desconfianzas, mentiras, fraudes, corrupcións, divisións, envexas, guerras, mortes, moitas mortes de todo tipo… que temos que soportar todos os días.
Empeñámonos en botar fóra do quebracabezas a única peza que estivo desde o principio e que daba unha perfecta cohesión a todo o conxunto. Sen esta peza o construído por unha banda disólvese por outro… É como facer castelos de area, xa sabemos o que duran!
Un mundo que se parece a un coche de alta gama, pero que conducimos co freo de man posto e con grave perigo de incendiarse e quedar reducido a cinzas.
Celebrar o Corpus é desexar e recoñecer a presenza de Deus no mundo. Un Deus que se implica coas persoas até as últimas consecuencias, para que non quedemos reducidos a cinzas, senón que teñamos vida abundante e eterna.
Contemplar a Xesús Sacramentado na Custodia non é mirar para unha peza de museo ou unha reliquia. Prostrarnos diante de Xesús-Eucaristía é mirar ao mundo e a nós mesmos a través dos ollos de Deus, ao mesmo tempo que tamén nos sentimos mirados e queridos por El.
En Lugo temos por diante unha semana e pico para celebrar solemnemente a presenza real de Cristo na Eucaristía. Non  desaproveitemos esta oportunidade.

Na Catedral, onde está exposto permanentemente o Santísimo Sacramento, temos un faro que ilumina a toda a cidade. Non fai ruído, pero está. Non o vemos, porque nos enganan os sentidos, pero ninguén queda fóra da súa mirada infinita.

Pasamos del, pero El non pasa de nós. Menos mal!
As actividades que se organizan desde a Diocese e as parroquias axudarannos a celebrar e a recoñecer o valor deste “tesouro”.

Miguel Ángel Álvarez Pérez

Cáritas Lugo, 50 anos de encontros

 

En 2014 Caritas Diocesana de Lugo cumpre 50 anos; isto non significa que antes desta data non houbese un servizo máis ou menos organizado de axuda aos nosos irmáns na

Diocese lucense.

A historia de Caritas de Lugo ao longo destes anos está formada por multitude de encontros. Encontros que fixeron posible que moitas persoas atopasen unha man no seu camiño que Iles permitiu avanzar no seu proxecto vital.

Cáritas entende por Encontro a colaboración entre persoas libres e responsables porque toda persoa é capáz e ten posiblidades; toda persoa é libre e ten dereito a tomar decisións fundamentais para a súa vida. Cáritas aposta polo protagonismo das persoas na súa emancipación.

A vida humana está chamada ao Encontro Solidario e realízase no Encontro Fraterno. En cambio, no illamento, na exclusión social, deshumanizámonos e na confrontación e na guerra aniquilámonos.

Deus saiu ao Encontro do home mediante o misterio da Encarnación “Acampando entre Nós”, para constituírnos fillos e irmáns.

Por isto, Cáritas Diocesana de Lugo escolleu como lema “50 anos de encontros”.

 

A Santísima Trindade. Xornada “Pro Orantibus”

O tempo de Pascua xa finalizou. Agora espéranos unha serie de festas que tamén son importantes: A Santísima Trindade, “Corpus Christi” e, en Lugo, a Oitava do “Corpus”, que para iso é a Cidade do Sacramento. A próxima semana falaremos diso.

A Igrexa proponnos celebrar coa festa da Santisima Trindade a Xornada “Pro Orantibus”. É un día dedicado aos monxes e monxas que consagraron a súa vida á contemplación de Deus e á oración dentro dos muros dun mosteiro.

Na nosa Diocese temos variases comunidades de contemplativos. A súa vocación é a oración. Dedican moitas horas a acordarse de todos nós diante do Señor dunha forma silenciosa.

Ás veces dubidamos do poder da oración. Máis ben o que nos pasa, é que o descoñecemos, porque sempre houbo quen orase por nós aínda que non nos decatásemos.

Cando se solucionou un problema, cando curou unha enfermidade… posiblemente foi pola oración dun monxe ou unha monxa. Eles estaban a ofrecer oracións e sacrificios ao Deus Un e Trino cando todos estabamos ocupados en mil cosas banais. Quizais un día saberémolo, que pena que teña que ser na outra vida!

Eles oran por nós todos os días o ano. Creo que ben se merecen que nós teñamos hoxe unha oración por eles. Acordádevos das Agustinas, as Carmelitas, as Bernardas Cistercienses, os Benedictinos, as Salesas e as Clarisas.

Miguel Ángel Álvarez Pérez, Párroco de San Froilán

Pasar o tempo con Deus ao noso carón é “máis”

Os días van pasando, xuño xa está aquí, e isto fai que cambiemos algúns hábitos da nosa vida, ou que, polo menos, empecemos a facer plans para o verán.

Completado o tempo pascual, en Lugo aínda nos quedan acontecementos interesantes. O Corpus é un fito importante na vida dos lucenses. A Catedral e o Centro Eucarístico Lucense organizan actividades ao redor desta festa para axudarnos a vivir a centralidade da Eucaristía. Xa nos irán informando os medios de comunicación da Diocese.

Ver como pasa o tempo e como pasamos o noso tempo é algo que temos que pensar de cando en vez. Pasar o tempo dunha forma ou outra tamén nos levará a vivir con ou sen esperanza.

Pasar o tempo con Deus ao noso carón é “máis”.

Miguel Ángel Álvarez

A %d blogueros les gusta esto: