Patrimonio cultural de Galicia
Peregrinos xacobeos contemporáneos
Xunto cos reclusos tamén peregrinan capeláns, voluntarios e funcionarios de prisións. Desde hai varios anos esta peregrinaión intercentros promóvea a pastoral penal da Conferencia Episcopal Española. Cada prisión elixiu o seu propio roteiro xacobeo chegando a desembocar todos xuntos en Compostela.
No caso do cárcere de Bonxe, oito presos, cinco funcionarios e un voluntario emprenderon o 1 de outubro o Camiño Primitivo.
[Testemuños de presos – ano 2024]
[Testimonios de presos – año 2024]
A Pastoral Penal organiza unha peregrinación polo Camiño de Santiago de máis de dous centenares de persoas de 13 prisións de España. Do cárcere lugués de Bonxe iniciaron o 2 de outubro a súa peregrinación 9 presos, 5 funcionarios e 2 voluntarios, despois de que na Catedral o capelán José Río Ramilo lles impartise a bendición do peregrino.
Nos últimos anos lévase a cabo no comezo do outono. Así, neste 2024 o 5 de outubro, despois de facer durante varios días algunha das rutas xacobeas, conflúen no Monte do Gozo 240 persoas, entre presos, funcionarios e voluntarios para facer o último tramo, ata Compostela, onde se participará na Misa do Peregrino e posteriormente no Seminario algúns dos peregrinos comunicarán a súa experiencia. Nesta xornada final tamén estará presente o Subdirector Xeral de Institucións Penais.
Ademais de Bonxe, os centros de reclusión que participan son: Mallorca, Puerto 3 (El Puerto de Santa María), Pereiro de Aguiar (Ourense), Morón de la Frontera, Jaén, Burgos, Pamplona, Córdoba, Teixeiro (A Coruña), Soto del Real, Botafuegos (Algeciras) e A Lama (Pontevedra).
Na súa peregrinación de cinco días polo Camiño Primitivo, o 29 de xullo, despois do rezo de laudes, comeza en Lugo unha nova etapa da peregrinación promovida por Franciscanos da Terceira Orde Regular. Entre os peregrinos hai fregueses da parroquia madrileña do Santo Neno de Cebú e alumnos do colexio da Porciúncula de Palma de Mallorca. O obxectivo da peregrinación é “deixarse converter polo Señor e buscar o amparo do Apóstolo”.
Tras varias décadas organizando o cárcere de Bonxe, en colaboración coa Pastoral Penal, unha peregrinación anual polo Camiño Primitivo, este ano retómase, tras quedar suspendida no ano 2020. O ano pasado gañárase o Xubileu, xunto con outras prisións españolas, e decidírase reanudar as peregrinacións a pé. Durante cinco días, oito presos, catro funcionarios e un voluntario farán o Camiño Primitivo, despois de que o capelán da prisión de Bonxe, José Río, impartise a bendición do peregrino na Catedral de Lugo.
Fabrizio Carlo Ferretti Zañartu é un mozo chileno dunha familia de ascendencia italiana. Durante os últimos meses estivo exercendo o diaconado (en tránsito ao sacerdocio) coa súa comunidade Emmanuel nunha parroquia en Marsella. Ao terminar ese tempo de misión quixo cumprir un gran desexo que tiña: facer o Camiño de Santiago antes de volver a Chile e sobre todo para preparar a súa ordenación.
Fabrizio conta que coñeceu o Camiño de Santiago por ver unhas 3 películas sobre o tema e polas redes sociais. E o que lle chama a atención é “a espiritualidade que está detrás dos peregrinos que levan facendo durante tanto tempo esta peregrinación e como a historia da Igrexa vaise cimentando en todo iso”.
Como a idea de Fabrizio é a de facer un retiro durante este tempo de silencio, de oración, de preparación, elixiu o Camiño Primitivo, pois dixéronlle que estaba menos concorrido, ao ser máis complexo.
“Empecei o 1 de agosto en Oviedo. Os primeiros días foron moi gratos, despois resultaron complexos desde o punto de vista físico, pero a verdade é que non vou correndo e o Señor dá o espazo e a graza, polo que se fai moi levadío. A miña idea é adicar tempo ao silencio, ademais de apreciar a bondade e a beleza da creación, que leven o meu corazón á oración. Foi moito máis do que esperaba: un encontro precioso co Señor”.
Experiencias concretas vividas:
“Unha das cousas que lle pedía ao Señor era poder participar na Misa todos os días. Só dous días non foi posible. En Grandas de Salime, por exemplo, os sacerdotes acolléronme moi ben: tiven conversacións sobre a vida do ministerio con 3 sacerdotes: Alan, Diego e César. Todos os días atopo persoas de distintas nacionalidades e idiomas, coas que falar do Señor. É unha graza moi fermosa, que me pide estar atento, dispoñible a escoitar, a ir máis lento ou máis rápido para ter un encontro coa outra persoa e falar do Señor”.
E como conclusión:
“No Camiño gran parte do traballo que pode facer o Señor vese máis potenciado se os irmáns que están no Camiño ofrecen un sorriso, unha bendición, unha axuda. En fin, é un chamamento a quen lea isto para que diga “Bo camiño”, “recibe a bendición de Deus”, ofreza un vaso de auga… para que o Señor siga traballando no corazón das persoas”.