Nova superiora nas Agustinas Recoletas de Lugo

O día 24 de febreiro tivo lugar a elección de Priora  no mosteiro das Madres Agustinas Recoletas de Lugo, por cumprirse o tempo para o que fora elexida a anterior Priora.

            Resultou elexida sor María Fernanda Climent Alarte, valenciana, que se incorporou ó mosteiro de Lugo hai tres anos, procedente do mosteiro de Serradilla de Cáceres.

            Para o cargo de Vicepriora foi elexida sor María Elena Corbelle García, que era a actual Priora e que viña desempeñando este cargo desde facía varios trienios.

            O mosteiro  das Madres Agustinas Recoletas de Lugo conta actualmente con doce  irmás, seis das cales incorporáronse a este mosteiro nos catro últimos anos.

Clausura de centenario nas Servas de Xesús

 O día 20 de marzo o bispo da Diocese, D. Alfonso Carrasco Rouco, clausurou, cunha Eucaristía celebrada no convento das Servas de Xesús, os actos celebrados con motivo do centenario da morte da fundadora das Servas de Xesús, Santa María Xosefa do Sagrado Corazón de Xesús.

            O Papa concedera, con tal motivo, un Xubileo con indulxencia plenaria ós fieis que visitasen as igrexas ou oratorios da Congregación desde o 20 de marzo de 2011 ata a mesma data de 2012.

            As Servas de Xesús chegaron a Lugo o 13 de abril de 1893, instalándose no número 43 da Ronda da Muralla desde  1914. Dedícanse, preferentemente, ó coidado dos enfermos no seu domicilio familiar durante a noite, prestando servizos de enfermería durante o día.

José Río: Dereitos e deberes da persoa

É propio do cristianismo considerar a tódalas persoas coa mesma dignidade. Non sempre se levou isto á práctica, porque en tempos pasados non había conciencia de que se debería aplicar escrupulosamente esa idea.

Esa aplicación dos dereitos humanos non se limita ao ámbito das relacións entre países senón tamén na vida cotiá. E un dos primeiros dereitos que se puxeron de manifesto foron os relativos á liberdade relixiosa.

En canto á fundamentación dos dereitos, témola na razón e no feito de seren os humanos fillos de Deus. Os estados non deben vendernos o favor de gozar dos dereitos, senón que os temos pola nosa natureza, por Deus.

Na encíclica Pacem in Terris fálase do dereito á vida (e que sexa digna), á liberdade relixiosa (tratar co trascendente), á cultura (que incluiría por exemplo, o dereito a ser instruído nas habilidades sociais), dereito á vocación persoal, ao honor.

Pacem in Terris tamén expresa que aos dereitos correspóndelles unha mesma cantidade de deberes, e que ambos son conferidos ou impostos pola lei natural. Ao dereito á vida correspóndelle o deber de conservala, ao dereito a ter unha vida decorosa, correspóndese o deber de vivir con decoro, e ao dereito á liberdade o deber de buscala.

Pero non só é deber do home corresponder os seus propios dereitos cos seus propios deberes cara á súa persoa, senón con respecto aos demais. Os dereitos do home é un tema que demandou moitos séculos no seu recoñecemento, e actualmente son unha conquista importante da humanidade, consagrados en 1789 na Revolución Francesa e con carácter universal pola ONU, en 1948.

A cada dereito do home correspóndelle un deber a cumprir, sen o cal resultaría ilusorio o exercicio do dereito. Se alguén ten dereito a que se lle respecte a súa propiedade non pode á súa vez pretender quitarlle a propiedade a outro.

Hai deberes específicos para coa sociedade, para cos fillos e os pais, o deber de adquirir instrución primaria, o de sufragar, o de obediencia á lei, o de servir á comunidade e á nación, o de cooperar coa asistencia e seguridade social, o de traballar, o de pagar impostos.

LA HIPOCRESÍA CON EL IBI

LA HIPOCRESÍA CON EL IBI


[por Jorge, sacerdote de la parroquia Beata María Ana Mogas, del barrio Tres Olivos de Madrid]

En Nochebuena, la Iglesia de los Capuchinos de Palma de Mallorca se convierte en un comedor para aquellos que carecen de medios para celebrar ese día. Hay docenas de voluntarios que preparan la cena y hasta un grupo musical para amenizar la fiesta.

En algunos ayuntamientos de Madrid Izquierda Unida está pidiendo a la iglesia que renuncie al privilegio de su exención del IBI. Y creo que puede ser bueno aclarar a la gente qué es eso. Ya sabes, por si te parece oportuno difundirlo. En estos días se han levantado voces que solicitan que la iglesia deje de estar exenta del pago del IBI, el impuesto de bienes inmuebles, porque es un privilegio y porque en estos tiempos de crisis los ayuntamientos no se pueden permitir el renunciar a lo recaudado por ese concepto. Quiero con esta entrada aclarar algunas cosas sobre ese supuesto privilegio de la Iglesia católica, haciendo dos consideraciones.

Primera consideración.

La exención del IBI (impuesto sobre bienes inmuebles) no es en absoluto un privilegio especial de la iglesia católica. Por ley, están exentos de IBI:

  • Servicios públicos (Defensa, Seguridad, Educación y Servicios penitenciarios).
  • Los inmuebles destinados a usos religiosos por aplicación de Convenios con la Santa Sede, con la Federación de Entidades Religiosas Evangélicas, con la Federación de Comunidades Israelitas y con la Comisión Islámica.
  • Pertenecientes a gobiernos extranjeros o que les sea de aplicación la exención por convenios internacionales.
  • Los pertenecientes a Cruz Roja.
  • Los terrenos ocupados por las líneas de ferrocarriles y los edificios enclavados en los mismos terrenos.
  • Colegios concertados.
  • Pertenecientes al patrimonio histórico-artístico.
  • Entidades sin fines lucrativos

Y no digamos las ventajas fiscales de que gozan partidos políticos y sindicatos: No tienen que declarar lo ingresado por cuotas, las subvenciones, las donaciones, los rendimientos de sus actividades económicas, los rendimientos procedentes de las rentas de su patrimonio.
Pues ya ven:

  • Nadie pide que partidos políticos y sindicatos renuncien a sus enormes ventajas fiscales.
  • Nadie que paguen el IBI las mezquitas o templos budistas.
  • Nadie clama por el pago del IBI de embajadas o colegios, o grandes palacios.
  • Ni exigen que lo pague el ejército o las comisarías, las estaciones de RENFE o las cárceles.
  • No. Nada de nada, pero que lo pague la Iglesia.

Segunda consideración.

Leo que se pide el pago del IBI por parte de la Iglesia porque en un momento de crisis los ayuntamientos necesitan ese dinero. Pues se me ocurren varias cosas. Pero sólo me voy a detener en una de ellas. Esta crisis está generando evidentemente una gran pobreza. ¿Qué están haciendo por los pobres las embajadas, los propietarios de los grandes palacios, las mezquitas…? ¿Qué están haciendo por ellos los ayuntamientos? Porque a Cáritas llegan cada día personas enviadas por sus ayuntamientos para que les echemos una mano, ya que ellos andan justos de presupuesto.  No los envían a los sindicatos ni a los partidos, a las mezquitas o sinagogas, embajadas o legaciones diplomáticas. No. Los envían a las parroquias. En esta parroquia de un servidor llevamos atendidas más de 250 personas sin trabajo, de las que ya han conseguido empleo más de ochenta. Ayudamos con alimentos a treinta familias a las que se llena el carro de la compra dos veces al mes. Y no es nada. Compañeros tengo que atienden a ciento cincuenta familias.
Pues ya ven la solución. Que el IBI lo pague la Iglesia para ayudar a salir de la crisis. Justo a la institución que más está haciendo por sacar adelante a esa gente, justo a ésa, que le suban los impuestos. Y los partidos y sindicatos, tan solidarios ellos, ¿no van a renunciar a alguno de sus privilegios? ¿Nadie va a pedir que paguen el IBI las embajadas de USA, Rusia, Cuba o China? ¿Nadie exigirá impuestos a las mezquitas? ¿Y a Renfe? ¿Y a la duquesa de Alba?. Pues no, que pague la Iglesia. Y mientras, los ayuntamientos enviándonos pobres porque ellos no tienen presupuesto. Ayer nos llegaron otras dos familias derivadas desde la junta municipal.Resulta tragicómico: ¡Iglesia, paguen ustedes el IBI, que hay que salir de la crisis!

 

Concurso “Debuxa a túa bolsa solidaria coa Vida”

Con motivo de celebrarse a partir do día 19 de marzo a Semana Mundial da Vida, en Lugo convócase o I Concurso de Debuxo. Aos inscritos antes do día 10 de marzo entregaránsenlles bolsas de tela para pintalas.

O tema é “Debuxa a túa bolsa solidaria coa Vida”.

O material de debuxo, é por conta do participante, xa que é libre a utilización de materiais e cores.

Tamén hai un certame de narrativa, poesía e música.

Información: lugo@derechoavivir.org

A %d blogueros les gusta esto: