Mes: Outubro 2013

Nicandro Ares, un gigante de la Toponimia

Nicandro Ares Vázquez

 Nicandro Ares, rodeado por los académicos Jesús Ferro Ruibal, Jesús Alonso Montero y Antón Santamarina

 El sacerdote Nicandro Ares Vázquez fue definido como un “gigante de la toponimia” por el profesor Ferro Ruibal durante el actos de presentación de los dos volúmenes que recogen una recopilación de materiales de toda una vida de trabajo. El presidente de la Real Academia Galega (editora de la obra) Alonso Montero y Antón Santamarina destacaron también la valía de los trabajos de don Nicandro. Éste, a su vez, manifestó su agradecimientos a todos los que le ayudaron en sus trabajos de investigación, con un recuerdo especial a los desaparecidos Amador López Valcárcel y Jaime Delgado Gómez. En su intervención agradeció también la colaboración de Manuel Rodíguez Sánchez y Argimiro López Rivas, biliotecario y alma mater de Lvcensia, respectivamente.

Posto que Deus é fiable, é razoable ter fe nel

Comentamos a continuación unha cita breve da Lumen Fidei. Atopámola no número 23 e di: “Posto que Deus é fiable, é razoable ter fe nel”.

É unha desas citas que case poderiamos cualificar de innecesaria, porque o que di cae de caixón. O normal é fiarse de quen é fiable. Claro que é razoable seguir ou crer a quen nos ofrece confianza. É algo que facemos habitualmente na vida.

Pero, cando falamos de Deus, as cousas parecen cambiar un pouco, ou un moito. Tragamos todo o que nos din, por exemplo, os medios de comunicación, ou os políticos no Parlamento. Nin meditamos un pouco, nin sopesamos absolutamente nada se o que nos din é verdade ou mesmo se ten algo de sentido.

Pola contra, cando falamos de Deus xa poñemos todo en dúbida, xa desconfiamos ata da nosa propia intelixencia e só acertamos a facer preguntas que, a maioría das veces, son absurdas por non pararnos a pensar un pouco.

Sei que é imposible definir a Deus e comprendelo totalmente. Deus é infinito e nós limitados, o mesmo que a nosa capacidade intelectual. Pero, aínda así, podemos achegarnos coa nosa intelixencia a Deus, e o que ten sentido común debemos velo sen maior problema.

É lóxico que exista Deus?, por suposto que si. Abonda ver a creación. Pois se é lóxico que exista Deus tamén é lóxico ter fe nel, e crer nel.

Ademais, Deus para ser Deus, ten que posuír todo o bo en grao infinito. Por tanto non nos estamos fiando de calquera, fiámonos do mellor. E isto é perfectamente razoable.

Miguel Ángel Álvarez Pérez

Párroco de San Froilán

A fe ilumina dunha forma definitiva os pasos das persoas

Un debate moi habitual desde fai máis de medio século é o que afecta ao papel da fe e a razón no coñecemento das verdades. Xoán Paulo II xa escribira unha encíclica dedicada a este tema, a Fides et Ratio, e a mesma teoloxía ocupouse amplamente deste asunto.

O papa Francisco no número 4 da Lumen Fidei dinos que “a fe non habita na escuridade, senón que é luz nas nosas tebras”.

Ás veces existe a falsa crenza de que a razón se dedica ás cousas que vemos e tocamos, que podemos medir, experimentar… e que a fe se encarga das cousas ocultas, e que se move, por tanto, na incerteza e na escuridade.

Pero a verdade é outra. A fe é a que, precisamente, ilumina as escuridades da nosa vida, e que, por certo, son moitas. A fe é unha luz e, para os cristiáns, fai referencia a Cristo, o Sol que nace do alto, que ilumina dunha forma definitiva os pasos das persoas, para saír do pecado e da escuridade do sepulcro á que nos leva a morte.

Sobre a relación entre fe e razón volverá tratar máis adiante a primeira encíclica do papa Francisco.

A Palabra de Deus desafíanos, e nunca mellor dito, a ter fe en que o Señor escoita sempre as oracións dos seus fillos. Así o lembrabamos no domingo XIX do Tempo Ordinario.

Miguel Ángel Álvarez

Luz física e “luz” que dá sentido ás nosas vidas

A todos gústanos o sol, os días claros e cálidos. O sol é fonte de vida e anima os nosos días. Por isto e pola súa maxestuosidade, o mundo pagano daba culto ao sol. Pero aínda así, o sol, non é capaz de dar sentido a toda a existencia dos humanos, pois a súa luz, por exemplo, non alcanza a iluminar as sombras da morte.

Necesitamos atopar o verdadeiro “sol”, a Xesucristo. Os seus raios dan vida, vida abundante, vida eterna. Recórdanolo o Papa Francisco no número un da encíclica Lumen Fidei. O sol astro do ceo un día apagarase. O “sol” Xesucristo, brilla polos séculos dos séculos, ilumina os nosos pasos, para que vivamos xa desde agora a novidade do ceo, que transcende á mesma grandeza de todo o creado.

Alguén que iluminou a súa vida coa luz do “sol” que nace do alto foi o noso paisano e patrono San Froilán, do que levamos unha semana celebrando a súa festa. É unha pena que alguén que durante estes días foi tan nomeado sexa, á vez, tan descoñecido. San Froilán nin comeu polbo, nin se subiu ao saltón, nin escoitou un concerto de sons estridentes, nin sequera paseou polas rúas de Lugo ateigado de miles de persoas.

San Froilán configurou a súa vida con Cristo, tratou de reflectir a súa luz, para que iluminase aos que necesitaban escoitar unha palabra que dese sentido ás súas vidas, no medio de tanta escuridade.

Miguel Ángel Álvarez

Miguel Ángel Álvarez: A primeira encíclica escrita por dous Papas

Non podía ser doutra forma. Estando no Ano da Fe a encíclica tiña que ser dedicada á fe. Lumen Fidei, A Luz da Fe, é o seu título. Unha encíclica realmente escrita por dous Papas. Benedito XVI iniciáraa para completar a serie de encíclicas dedicadas ás virtudes teologais: fe, esperanza e caridade. Con total gratuidade e humildade, pasa as súas anotacións ao novo Papa, para que este nos anime a todos a seguir facendo alegremente o camiño da fe.

Nos medios de comunicación agradécense moito os titulares, e na Lumen Fidei témolos abundantemente. Frases breves e claras pero sen deixar de ser profundas. Palabras que nos estimulan e axudan a crer, a atopar a alegría da fe, a construír un mundo no que Deus é o fundamento de toda fraternidade, xustiza e esperanza.

Calquera persoa que saiba ler atopará, nesta encíclica, unha boa axuda para vivir a fe en Xesucristo con alegría e sen complexos. Por iso animo a facer o propósito de comprala e lela durante este novo curso pastoral que estamos a comezar.

A %d blogueros les gusta esto: