Facerse esta pregunta é non quedarse nos estereotipos dominantes. Aquí a opinión pública acepta que, se un líder das esquerdas di que tal postura é de esquerdas, así o repiten os medios de comunicación e así o aceptan os cidadáns sen analizar se iso é coherente. Se os medios da multinacional PRISA (SER, Caracol Radio, Radio Panamá, 40 Principales, El País, As, Santillana…), primeiro grupo de comunicación iberoamericano, manifestan que tal postura é progresista e de esquerdas, xa está o asunto resolto para a maioría. Iso pasa co tema a tratar.
Luis Mª Ansón lembra no artigo “Una trampa en televisión” (El Mundo 16-09-20) o que lle ensinara Emilio Azcárraga, presidente de Televisa: que para condicionar a opinión pública organízanse espazos de debate nos que un intelectual, por exemplo hostil á eutanasia, fai de coartada e catro favorables garanten a vitoria por 4 a 1. Máis eficaz é non facer o espazo en directo, senón entrevistalos nas súas casas e escolmar axeitadamente o que din. Ó “intelectual-coartada” fractúranselle as súas explicacións para que a derrota sexa clara. Por tanto, atención ás tertulias e debates nos medios e a suposta neutralidade (?) do moderador.
Espero colaborar a que o tema da eutanasia se vexa con máis xustiza, verdade e obxectividade. Xa nun artigo pasado (El Progreso 10-09-2017) preguntaba por qué os partidos políticos non dan formación política ós seus membros, nin sequera un cursiño de presentación das bases filosóficas, políticas e éticas nas que fundamentan a toma de decisións. Analizando este tema compréndese tamén que non dean formación.
Hoxe en España enténdese que ser de esquerdas é promover a eutanasia e ser de dereitas opoñerse. Pero botemos unha ollada e vexamos o que pasa no país veciño, Portugal. Na páxina web do Partido Comunista de Portugal atopamos unha Nota do seu Gabinete de prensa, “Posición política do PCP sobre provocar a morte anticipadamente” (24-05-2018), que di o seguinte:
1 …A legalización da eutanasia non pode presentarse como unha cuestión de opción ou reserva individual. Incluír na Lei o dereito a matar ou matarse a si mesmo non é un signo de progreso, senón un paso cara ao retroceso da civilización, con profundas implicacións sociais, de comportamento e éticas que cuestionan elementos centrais dunha sociedade que se guía polos valores humanistas e solidarios.
A oposición do PCP á eutanasia ten o seu fundamento na preservación da vida, na utilización dos avances técnicos e científicos (incluída a medicina) para asegurar un aumento de esperanza de vida e non para acurtala, na dignificación da vida en vida. É esta consideración do valor intrínseco da vida a que debe prevalecer e non a da valoración da vida humana en función da súa utilidade, intereses económicos ou patróns discutibles de dignidade social.
2 …A ciencia xa conta na actualidade con recursos que, se se utilizan e son accesibles, permiten reducir ou eliminar o sufrimento físico e psicolóxico (…) Hai unha diferencia substancial entre manter artificialmente a vida ou anticipar deliberadamente a morte, entre diminuír ou eliminar o sufrimento na enfermidade ou precipitar o final da vida.
4 …A vida non só é digna cando (e mentres tanto) pode ser vivida en pleno uso das capacidades e facultades físicas e mentais e a sociedade debe asegura-las condicións para unha vida digna en tódalas etapas da vida humana, desde as menos autónomas (xa sexa a infancia ou a vellez) ás de maior autonomía; en presenza de condicións saudables ou enfermidades; dentro da plena integridade das facultades físicas, motoras ou intelectuais, ou dunha discapacidade máis ou menos profunda, conxénita ou sobrevida”
5 O PCP afirma a súa oposición a unha lexislación que institucionalice a provocación da morte anticipada, sexa cal sexa a forma que asuma -previa solicitude en forma de suicidio asistido ou eutanasia-, así como calquera proposta de referendum ó respecto.
6 …Ante os problemas do sufrimento humano, da enfermidade, da deficiencia ou da incapacidade, a solución non é desresponsabilizar á sociedade promovendo a morte anticipada de persoas nestas circunstancias, senón o progreso social para asegurar condicións para unha vida digna, utilizando tódolos medios e capacidades sociais, a ciencia e a tecnoloxía para mitigar o sufrimento e as enfermidades e garantir a inclusión social e o apoio familiar.
A preservación da vida humana, non a renuncia á vida, é un patrimonio que integra o humanismo real -e non só de palabra- e que o PCP asume nos principios e na loita.
Non hai espazo para o texto completo, nin para incluír a intervención do deputado, Antonio Filipe, na Asemblea da República, aplaudida polo CDS, (29-05-2018) e o artigo de Avante (24-05-2018) sobre a provocación da morte anticipada, que están na páxina web do PCP. Os textos están dispoñibles.
Hai razóns para a pregunta do título, para poñer en dúbida o dogma de que ser de esquerdas é estar a favor da eutanasia. As esquerdas gobernaron e gobernan en países da Unión Europea, entón, por qué só teñen lei favorable á eutanasia Bélxica e Holanda? O mesmo sucede no resto do mundo
Preguntémonos con seriedade: Cal é a postura máis acorde coa ética, a do PCP ou a das nosas esquerdas? A conclusión non pode ser que o PCP sexa un partido de dereitas (!!!) Para min non hai dúbida de que parece moito máis ética e razoable a postura dos comunistas portugueses. Non nos deixemos manipular, pois un humanista serio só pode estar a favor da vida e dos mellores coidados (coidados paliativos) cando máis se necesitan.
Antón Negro
Delegado Episcopal de Cáritas Lugo
