Mes: Xuño 2023

Lugo, cidade eucarística

Cando un home de negocios quere acrecentar os seus ingresos, procura mellorar as instalacións da súa empresa, o primeiro que fai é buscar un técnico que lle proporcione o proxecto para este fin, por aquilo de que na dinámica humana, a idea precede á execución da obra. En función do proxecto concibido, procurará os materiais a utilizar para que todo resulte conforme ao proxecto elaborado polo técnico.

Este comportamento cualifica positivamente ao empresario, porque o seu xeito de actuar reflicte o comportamento do Señor, que ao crear o universo, pensou facer feliz ao home, ao cal lle regalou un mundo paradisíaco, expresión do infinito amor que lle movía a tal comportamento co seu amigo da terra. Moi rico é o mundo que Deus creou, e moi fermosa a terra, morada do home; o sol que a ilumina; as flores que a perfuman; o branco pan que nos alimenta… Pero os homes tamén temos corazón e “non só de pan vive o home “. Os homes somos froito do amor de Deus, e soamente o amor é capaz de satisfacer os nosos corazóns amasados en amor; os nosos sentimentos necesitan nutrirse de agarimo, e os xardíns exhalan perfume, pero non nutren os nosos afectos, e as súas flores recrean os nosos sentidos, pero non converten os sentimentos de gratitude en espíritos adoradores… Esta é a vocación dos lucenses: ser adoradores de Xesús Eucaristía, presente entre nós.

Cando nos achegamos a un organismo oficial para xestionar algún asunto de importancia, o persoal de servizo pídenos que nos identifiquemos; que demostremos que somos quen dicimos ser. Algo así nos ocorre aos lucenses: dicimos que Lugo é a “Cidade das Murallas”, e facémolo ver mostrando a nosa urbe rodeada dun cinto pétreo, construído polos romanos, alá polo século IV. Dicimos tamén que Lugo é “A Cidade do Sacramento”, porque desde tempo inmemorial, está exposto Xesús Sacramentado, no altar maior da nosa Catedral Basílica. Pero, sobre todo, temos que poder dicir que os lucenses somos cristiáns eucarísticos, non documentalmente, senón vivencialmente. Os lucenses demostraremos que somos cristiáns eucarísticos, se visitamos con frecuencia ao Señor, exposto día e noite na nosa Catedral; se potenciamos o culto ao Santísimo, inscribíndonos nalgunha das asociacións eucarísticas: Adoración Nocturna; Confraría Sacramental… e, sobre todo, valorando e agradecendo a singular presenza de Xesús Sacramentado entre nós.

Noutros tempos, Xesús fixo baixar do ceo “maná” para saciar a fame dos israelitas no deserto. Xesús multiplicou milagrosamente os pans e os peixes para dar comida ás multitudes que o escoitaban no monte. Finalmente, na Última Cea, Xesús mesmo fíxose Pan de Vida, para que nos comulgantes abunde a vida sobrenatural.

Moito amor ten que haber no corazón de Xesucristo, para chegar a tanta entrega; e moito amor pídesenos aos lucenses para corresponder a tal xenerosidade. Pero só así nos identificaremos como cristiáns eucarísticos, se adoramos ao Señor, presente nos nosos sagrarios, e buscámolo como fonte de graza e de vida.

Indalecio Gómez

Cóengo da Catedral

[Artículo en castellano]

A Ofrenda de Galicia ao Santísimo Sacramento: historia e actualidade

Lugo vístese de festa neste domingo da Oitava de Corpus para celebrar con gozo a Ofrenda ao Santísimo Sacramento na nosa Catedral. Este ano correspóndelle realizar a Ofrenda, como Delegado Rexio do Antigo Reino de Galicia, ao representante da cidade de Ourense. O Bispo Mons. José Leonardo Lemos Montanet responderalle ao oferente. Renovarase así unha antiquísima tradición que xorde da necesidade de que o Santísimo estivese esplendidamente alumado para que deste xeito se dignificase o culto ao Señor Sacramentado.

Segundo datos históricos, Juan Velo, coengo maxistral, no cabido celebrado o día dous de outubro de 1666, manifesta que estivo na cidade da Coruña cun rexedor e na conversa falouse das posibilidades dalgunha renda do Reino para o alumado do Santísimo. A proposta foi ben acollida por tódolos membros do Cabido e acordaron que o Lectoral, Juan Pallares e Gayoso, fixese un memorial para presentar ás cidades do Reino co fin da concesión dunha axuda. Ao mesmo tempo escribiríase aos prelados “para que ayuden a fomentarlo con sus bondades y que vayan a cada una de ellas un señor de este lugar” (Actas Capitulares, L, 10’). O día 14 de xaneiro confírmase na Xunta do Reino de xeito que “cada año se ofrezca al Soberano Señor en su altar, y a la misa mayor, día del Corpus Christi, en el nombre de este católico Reino, renovando las memorias del origen de sus armas, y por mano de un capitular, caballero regidor de aquella ciudad que las represente a todas”. A historia está escrita con todo detalle e, resumindo, podemos afirmar que as primeiras celebracións realizáronse con gran solemnidade, nun ambiente de alegría e de festa. Segundo consta nas actas capitulares, mesmo houbo fogos de artificio traídos da Coruña para o acontecemento.

A conciencia da centralidade da Eucaristía na vida da Igrexa e a súa importancia para a vida social e política, así como a certeza da presenza real de Cristo Resucitado no Sacramento, permanece clara na Diocese lucense e na cidade.

Esta celebración, tan unida á solemnidade do Corpus, está a recuperarse nos últimos anos. Tanto a Confraría do Santísimo como a mesma conciencia de participación dos lucenses a través das súas parroquias recuperáronse considerablemente. O Festival  internacional de órgano, os tradicionais concursos de poesía eucarística e fotografía, os cursos de música, as publicacións, as distintas exposicións, a desinteresada participación das corais, a implicación da Xunta de Confrarías, a Adoración Nocturna e os distintos movementos eucarísticos son expresións dunha vitalidade nova. Asimesmo, a fundación do Centro Eucarístico Lucense, a boa atención aos peregrinos e aos turistas, o recoñecemento tanto da Catedral, o Camiño Primitivo e da Muralla como Patrimonios da Humanidade contribúen ao esplendor e o rexurdimento destas celebracións. Por iso podemos afirmar que o noso orgullo foi profesar aquí con firmeza e fidelidade este misterio da fe, e reafirmar con ledicia que somos e seguiremos sendo a Diocese e a Cidade do Sacramento. Con Valentín Lamas Carvajal volvemos a Lugo a visitar ao Santísimo. Velaquí uns fermosos versos do seu poema “De raiola por Galicia”:

“Vamos a Lugo, vamos alá,

alá que xa!

Pobo en Galicia tan relembrado, a Xesucristo sacramentado

decote mostra na Catedral;

iste é o recordo dunha vitoria, cantan os cregos himnos de groria, brilan as luces no santo altar”.

Mario Vázquez Carballo

Vicario Xeral da Diocese

Actividade de interpretación do patrimonio na Catedral

O sábado 17 de xuño, na Catedral de Lugo desde as 10 h até as 14 h, organízase unha procura de iconografía eucarística. As persoas que desexen participar nesta actividade recibirán un documento no que se lles propón buscar e atopar seis imaxes vinculadas ao Santísimo Sacramento que están na Catedral como, por exemplo, a custodia de Diego Castejón y Fonseca, a primeira custodia onde estivo exposto o Santísimo Sacramento ou ese primeiro lugar onde estaba exposto o Santísimo no antigo retablo da Capela Maior.

A idea principal desta actividade é que os visitantes tomen conciencia da tradición eucarística lucense, nunha data tan destacada como é a previa á Ofrenda do Reino de Galicia (celebrarase o domingo, 18 de xuño, ás 11 h). Todo na Catedral de Lugo fálanos do Santísimo Sacramento e do seu culto, e isto vese reflectido, tamén, nos distintos soportes da arte.

A Catedral e o Museo Diocesano e Catedralicio de Lugo culminan así as actividades de interpretación do patrimonio vinculadas ao Corpus Christi

Deus está aquí

Mes de xuño, mes da eucaristía coa celebración de Corpus, e en Lugo ampliado e festexado especialmente na Oitava desa festa.

Son días especiais para todos os lucenses. Mostremos o noso amor e adoración a este sacramento, a Cristo presente realmente na Sagrada Forma que contemplamos, adoramos e amamos.

Lembrábanos Benedito XVI, nunha alocución falando sobre a eucaristía, contemplamos, adoramos e amamos a Aquel que durante a cea pascual, entregou o seu Corpo e o seu Sangue aos seus discípulos para estar con eles “todos os días, até o fin do mundo”.

Adoramos a Aquel que está ao comezo e ao final da nosa fe, sen o que non seriamos nada, sen o que non existiría nada, nada, absolutamente nada. Aquel por medio de quen se fixo todo; Aquel por quen fomos creados para a eternidade; Aquel que nos deu o seu propio Corpo e o seu propio Sangue. El está aquí, ante nós ofrecéndose ás nosas miradas.

E amámolo. E buscamos amar aínda máis xa que está aberto ás nosas preguntas, ao noso amor, sendo o Sacramento vivo e eficaz da presenza eterna do Salvador dos homes na súa Igrexa.

Se Cristo permanece en nós de que temos necesidade? Que nos falta? Se permanecemos en Cristo, que máis podemos desexar? É o noso hóspede e a nosa morada. Ditosos nós que estamos na súa casa! Que gozo ser nós mesmos a morada de tal hóspede! San Pierre- Julien Eymard

Convídovos, e rogo, a que non faltemos o domingo da Oitava (18 de xuño) á celebración da Ofrenda ao Santísimo Sacramento do Reino de Galicia. Sexamos apóstolos da adoración. Lembremos o que nos ensinou Benedito XVI: A Adoración non é un luxo, senón unha prioridade.

Xa que orar de día e de noite é necesario para que todos podamos vivir a profunda vocación á santidade.

Daniel García

Párroco de S. Lourenzo de Albeiros e S. Xosé das Gándaras

[Artículo en castellano]

Relevo na dirección de Cáritas Diocesana de Lugo

O 5 de xuño tivo lugar o relevo na dirección de Cáritas Diocesana de Lugo cun emotivo acto de despedida ao director da institución entre 2009 e 2023, Ginés Plaza e de benvida á nova directora, María Amparo González Méndez.

A primeira intervención foi do Sr. Bispo D. Alfonso Carrasco que mencionou os grandes cambios de Cáritas desde os anos 2008-2009: Afrontouse o desafío da tecnificación adaptándose aos novos medios e ás novas esixencias; obtención da Certificación de Calidade ISO 9001; debate das relacións de Cáritas coas dioceses; durante a pandemia continuouse atendendo á xente e iniciouse “Sempre xuntos”. En fin, Cáritas Lugo traballou para profesionalizarse máis nas relacións coas institucións e profundizou a dimensión diocesana. Para D. Alfonso Carrasco, Ginés Plaza imprimiulle a este labor unha dimensión eclesial.

Ginés Plaza agradeceu a colaboración dos membros de Cáritas e mencionou a cinco persoas: Mónica Yáñez, piar fundamental; Carmen Sandar e Paula Castro, que puxeron a Cáritas Lugo nunha situación económica solvente; Antón Negro, asesorando e guiando nos bos e nos malos momentos; D. Alfonso Carrasco, referente para todos. Finalmente, sinalou que o Espírito segue axudando a que Cáritas continúe o seu labor.

O Vicario Xeral da Diocese, Mario Vázquez, fixo a presentación da nova directora, Amparo González, e destacou a súa capacidade de organización e o feito de ser unha persoa resolutiva.

Pola súa parte, Amparo González dixo que Ginés déixalle o listón moi alto, que xa tivera trato con él e comprobara o seu carácter conciliador. O primeiro agradecemento foi a D. Alfonso Carrasco pola confianza depositada nela, tamén a Ginés pola súa implicación e a súa xenerosidade, e aos traballadores, aos voluntarios e aos párrocos. Agradeceu á empresa na que Amparo González traballa a flexibilidade e a disposición que lle brinda para poder levar a cabo a súa laboura en Cáritas. Tamén mencionou o apoio da familia e deu grazas á Virxe de Lourdes, porque Ginés Plaza regaláralle unha imaxe desa advocación, que a acompaña sempre.

Amparo considera que é un cargo con moita responsabilidade e comprometeu o seu esforzo para conseguir que as persoas vulnerables sigan sendo o centro de atención de Cáritas.

A nova directora de Cáritas Diocesana de Lugo María Amparo González Méndez é directora de operacións na empresa de Lalín GSI Dotación industrial. Na Xunta de Galicia foi Directora xeral de Familia, Infancia e Dinamización Demográfica (2012 – 2020) e anteriormente Directora xeral de Promoción do Emprego.

A %d blogueros les gusta esto: