Mes: Outubro 2024

Campaña de Persoas sen Fogar

Na Campaña de Persoas sen Fogar que Cáritas leva a cabo este ano quere iniciar un camiño para combater o senfogarismo. Un camiño que non poden facer soas as persoas sen teito, pois resulta necesaria a implicación e o compromiso de toda a sociedade.

Sen acceso a unha vivenda digna e segura, hai dificultades para ter e manter un emprego, para empadroarse, e para acceder a prestacións. Tamén deteriora a saúde física e mental. A falta de recoñecemento e protección destes dereitos básicos illa da sociedade e invisibiliza.

De entre as decenas de beneficiarios do programa “Acollida e Acompañamento a Persoas sen Fogar” que leva adiante Cáritas Lugo, a organización recolle un testemuño:

 “Estaba na rúa, non tiña medios para unha vivenda ou un hostal para poder durmir, no que poder vivir, e con moitas dificultades de saúde, que me afectaba máis no inverno.

“O paso por aquí foi positivo, sempre tiven o apoio das persoas de aquí. Dou as grazas porque sempre me deron unha solución e puxeron os medios ao seu alcance, ou mesmo un pouco máis, para saír desa situación. Sentín ben, a gusto, positivo, sempre apoiado en todo momento.

“Mellorei en todo, ter un lugar digno para poder durmir, non estar a pasar frío, nin mollado, ter un teito para poder descansar”.

“O meu estado psicolóxico atópase mellor por atopar un apoio, unha axuda moi grande. En todo momento sempre tiveron a disposición de axudar, con seguimento para saber como ía.”

Memoria 2023 de Cáritas Lugo – Alí onde nos necesites

Algo está a cambiar

Hai uns días, Monseñor Juan José Aguirre, bispo de Bangassou (República Centroafricana) pronunciaba na catedral de Córdoba un fermosísimo pregón con motivo da Xornada Mundial das Misións (o Domund). Destacaba a colosal presenza humanitaria dos miles de misioneiros nos cafetais, escolas, orfanatos, hospitais, nos suburbios das grandes cidades, sacando a nenas prostitutas das rúas, ou facendo de intermediarios en negociacións de paz, poñendo sempre pinceladas de tenrura naqueles infernos de irrealidade. Recoñecía velos “no medio da violencia, de disparos de metralleta, poñéndose de escudo humano para parar os pés a radicais que mataban a humildes familias musulmás”.

Poderiamos seguir enumerando tantas accións que os misioneiros realizan en favor dos pobres deste mundo. Salvando as distancias con Monseñor Aguirre, tamén eu fun testemuña da presenza humanitaria dos misioneiros entre os haitianos que sofren fame e unha escravitude máis propia de tempos pasados nas lombas do sur da República Dominicana, nos barrios máis perigosos de Santo Domingo, entre os pastores bereberes das montañas do Atlas en Marrocos, ou na fronteira entre este país e España. Alí, entre eles, tiven oportunidade de atoparme cunha Igrexa viva, chea de esperanza e alegría.

A nosa Igrexa española parece enferma, triste, pouca vida vese nas eucaristías dominicais, e os seus enormes templos están cada vez máis baleiros. Con todo, a Igrexa é universal e, tal como afirmaba o Papa Francisco o pasado 18 de setembro, cinco días despois de regresar da súa viaxe apostólica en Asia e Oceanía, “en terras de misión, respírase un aire de primavera da Igrexa”.

Esas igrexas, fundadas fai unhas poucas decenas de anos polos misioneiros europeos, moitos dos cales eran españois, hoxe floreceron. En África as misas están cheas de xente e as vocacións á vida relixiosa e sacerdotal multiplícanse. A ese continente están a chegar misioneiros procedentes de Filipinas, da India ou indíxenas quechua das montañas do Perú. E a mesma África está a enviar misioneiros a outras partes do mundo, incluído países onde o cristianismo está en claro retroceso.

Hoxe, domingo 20 de outubro, a Igrexa celebra o Domund, unha campaña de recolección de donativos en todo o mundo para ser redistribuídos en proxectos ou axudas en terras de misión. E digo en todo o mundo, porque os cristiáns de Sudán do Sur, Benín, o Congo, Nixeria, India, Paquistán, Haití, Brasil e de tantos outros lugares que son receptores das axudas das Obras Misionais Pontificias, tamén achegan os seus donativos. É un claro exemplo de que a conciencia misioneira da Igrexa está universalizándose.

Nós temos hoxe a oportunidade de axudar a todos eses misioneiros presentes en tantos infernos deste mundo, sempre cun sorriso, porque saben que o Deus da vida, da paz e o amor non abandona aos pobres.

Jesús Manuel Santiago Vázquez

Delegado de Misións

Concerto “Misa na honra do Apóstolo Santiago” de Xoán Montes

O domingo 20 de outubro ás 20 h na igrexa de San Pedro (Lugo) ten lugar o concerto “Misa na honra do Apóstolo Santiago” de Xoán Montes. As agrupacións corais que actúan son:

Cantar Delas, dirixido por Fernando G. Jácome

Coro do Hospital de Lugo, dirixido por Fernando G. Jácome

Coro Fingoi, dirixido por Nicolás Ravelli

Orfeón Lucense, dirixido por Marcos Fernández

Solo Voces, dirixido por Fernando G. Jácome

Ademais, e dirixido por Nicolás Ravelli, intervén Coro Lucense e Terra Nova – Xove Orquestra, entidade organizadora do concerto.

16 e 17 de outubro: Día da Alimentación e da Erradicación da Pobreza

Unha de cada once persoas no mundo sufriron desnutrición crónica en 2023: preto de 733 millóns de persoas segundo a Organización das Nacións Unidas para a Agricultura e a Alimentación (FAO).

Mans Unidas, na súa loita contra a fame e a pobreza no mundo, levou a cabo nos últimos cinco anos máis de 500 proxectos para frear a desnutrición no sur Global a través de diferentes proxectos, entre outros, de seguridade alimentaria e capacitación.

Con motivo da conmemoración, os días 16 e 17 de outubro, respectivamente, dos Días da Alimentación e da Erradicación da Pobreza, Mans Unidas denuncia un drama que non só é unha cuestión de carencia, senón o froito dunha inxustiza arraigada e aceptada que afecta as vidas de millóns de persoas no mundo. As consecuencias dos malos tratos ao planeta afectan en maior medida á poboación rural empobrecida.

Segundo Mans Unidas, o acaparamento de terras, a produción intensiva de biocombustibles, a cría industrial de gando, a perda e o desperdicio de alimentos, e a especulación co prezo dos alimentos, son algúns deses factores que teñen como resultado que case 733 millóns de persoas pasen fame no mundo; é dicir: unha de cada once persoas non ten suficientes alimentos para levar unha vida saudable e activa.

Vilar de Donas: 800 anos de historia viva

Fronte a súa apariencia sinxela, a igrexa parroquial de Vilar de Donas, en Palas de Rei, ofrece ao visitante unha rica variedade de matices. Este espazo permite observar como ningún outro como unha linguaxe cun marcado carácter internacional, a do románico, adquire un cálido acento propio nas terras lucenses. Un percorrido atento polo recinto permite descubrir unha reveladora inscrición na súa porta sur: 15 de outubro de 1224. No cumprimento do seu oitavo centenario queremos destacar aquí esta efeméride. Un tempo, ademais, que deu a luz a mentes tan preclaras coma a de san Tomé de Aquino e no que os studia composteláns estaban á vangarda no estudo das principais teorías científicas que comezan a emerxer neste momento.

En canto á fábrica de Vilar de Donas, esta ofrece un magnífico exemplo do tipo de intercambios culturais que se producen no seo do Camiño de Santiago. Trátase dun espazo cun pasado vinculado á orde santiaguista e os quefaceres propios da vida monástica, testemuña nos séculos recentes do laborioso e sosegado ritmo da súa comunidade parroquial.

Situado ao pé do Camiño Francés, este lugar terminou por converterse nun desvio recorrente para numerosos peregrinos e visitantes. Entre os seus elementos artísticos cabe destacar a singular efixie dun dos seus “artífices prácticos”, testemuña privilexiada deste tráfico de viaxeiros, o cal nos recibe acompañado das súas ferramentas de traballo e disposto a mostrar con orgullo a súa obra. Sen embargo, este pretende reivindicar unha particular adhesión cunha cadea de artistas vinculados ao Pórtico do Paraíso e que ten como referente último a xenial figura do Mestre Mateo. Deste xeito, por medio dunha sinxela asociación visual, o noso autor toma prestados algúns modelos de clara inspiración mateana, se ben un tanto esquemático. Só así pode explicarse a presenza do anxo que porta o cuarto lunar ou a dobre disposición de escenas presentes nos capiteis historiados.

O retrato do descoñecido artista constitúe un elemento de gran singularidade dentro do románico galego, ao tempo que forma parte dun dos numerosos atractivos que ofrece este espazo de Vilar de Donas. Entre os máis salientables cómpre destacar elementos de tanto valor artístico e patrimonial como as orixinais ferraxes da porta principal, as espléndidas pinturas góticas da cabeceira, o baldaquino e o frontal pétreo ou o magnífico retablo barroco dedicado ao Salvador, así como outras pezas de carácter funerario custodiadas no interior. En definitiva, unha xoia do noso patrimonio diocesano lucense que sempre é bo volver a visitar. Unha igrexa na honra de Cristo Salvador que pon de manifesto que a fe cristiá xerou e segue a xerar obras de gran beleza nas nosas parroquias.

Brais Cela Álvarez

Historiador da Arte

Con motivo da efeméride, o 15 de outubro de 2024, o Departamento de Patrimonio Cultural da Diocese organiza unha serie de actos no marco das Xornadas Europeas de Patrimonio

A %d blogueros les gusta esto: