Algo está a cambiar

Hai uns días, Monseñor Juan José Aguirre, bispo de Bangassou (República Centroafricana) pronunciaba na catedral de Córdoba un fermosísimo pregón con motivo da Xornada Mundial das Misións (o Domund). Destacaba a colosal presenza humanitaria dos miles de misioneiros nos cafetais, escolas, orfanatos, hospitais, nos suburbios das grandes cidades, sacando a nenas prostitutas das rúas, ou facendo de intermediarios en negociacións de paz, poñendo sempre pinceladas de tenrura naqueles infernos de irrealidade. Recoñecía velos “no medio da violencia, de disparos de metralleta, poñéndose de escudo humano para parar os pés a radicais que mataban a humildes familias musulmás”.

Poderiamos seguir enumerando tantas accións que os misioneiros realizan en favor dos pobres deste mundo. Salvando as distancias con Monseñor Aguirre, tamén eu fun testemuña da presenza humanitaria dos misioneiros entre os haitianos que sofren fame e unha escravitude máis propia de tempos pasados nas lombas do sur da República Dominicana, nos barrios máis perigosos de Santo Domingo, entre os pastores bereberes das montañas do Atlas en Marrocos, ou na fronteira entre este país e España. Alí, entre eles, tiven oportunidade de atoparme cunha Igrexa viva, chea de esperanza e alegría.

A nosa Igrexa española parece enferma, triste, pouca vida vese nas eucaristías dominicais, e os seus enormes templos están cada vez máis baleiros. Con todo, a Igrexa é universal e, tal como afirmaba o Papa Francisco o pasado 18 de setembro, cinco días despois de regresar da súa viaxe apostólica en Asia e Oceanía, “en terras de misión, respírase un aire de primavera da Igrexa”.

Esas igrexas, fundadas fai unhas poucas decenas de anos polos misioneiros europeos, moitos dos cales eran españois, hoxe floreceron. En África as misas están cheas de xente e as vocacións á vida relixiosa e sacerdotal multiplícanse. A ese continente están a chegar misioneiros procedentes de Filipinas, da India ou indíxenas quechua das montañas do Perú. E a mesma África está a enviar misioneiros a outras partes do mundo, incluído países onde o cristianismo está en claro retroceso.

Hoxe, domingo 20 de outubro, a Igrexa celebra o Domund, unha campaña de recolección de donativos en todo o mundo para ser redistribuídos en proxectos ou axudas en terras de misión. E digo en todo o mundo, porque os cristiáns de Sudán do Sur, Benín, o Congo, Nixeria, India, Paquistán, Haití, Brasil e de tantos outros lugares que son receptores das axudas das Obras Misionais Pontificias, tamén achegan os seus donativos. É un claro exemplo de que a conciencia misioneira da Igrexa está universalizándose.

Nós temos hoxe a oportunidade de axudar a todos eses misioneiros presentes en tantos infernos deste mundo, sempre cun sorriso, porque saben que o Deus da vida, da paz e o amor non abandona aos pobres.

Jesús Manuel Santiago Vázquez

Delegado de Misións

Mª Carmen Rodríguez, misioneira segrar en Angola

Desde esta semana, Mª Carmen Rodríguez Esperante, está como misioneira segrar en Lobito, Angola. No mes de xullo xa fora a cerimonia de envío, pero os requisitos de entrada no país son longos e complexos. Finalmente concedéuselle un visado de permanencia temporal (estará tres meses e medio) por responsabilizarse da súa estancia no país a congregación das Fillas da Caridade. Esta congregación e Misioneiros Segrares Vicencianos (Misevi) levan a cabo plans de desenvolvemento enfocados na infancia e xuventude. E Mª Carmen Rodríguez vai colaborar coas Escolinhas Omõla Wasandjuka, que son un programa de intervención familiar baseado principalmente na pre-escolarización de nenos de entre 3 e 5 anos. O obxectivo principal é que os menores adquiran competencias e habilidades mínimas tanto na escritura e cálculo como en hábitos de saúde e culturais. Preténdese potenciar o desenvolvemento psicomotor, cognitivo e emocional propio desta idade e, por tanto, preparalos para a entrada na etapa escolar. En Angola a escolarización pública é a partir dos seis anos. A axuda tamén chega ás nais destes nenos, buscando a súa alfabetización. Trátase de establecer unha relación coa familia que permita provocar cambios nos hábitos e organización familiar contribuíndo para a mellora da calidade de vida e a adaptación á escola dos nenos cando accedan a ela con 5-6 anos. Tamén a través de campañas e actividades socioculturais incídese na contorna comunitaria a nivel de barrio para traballar a saúde, e a seguridade.

María Carmen Rodríguez é profesora de Lingua Galega no IES Río Cabe. Hai anos xa contactara co mundo das misións: no ano 1992 colaborou co misioneiro Ramón Jacobo na República Dominicana, no municipio de Enriquillo (fronteira con Haití). E tamén acudiu a unha zona da selva hondureña (Barra Patuca), onde hai misioneiros segrares vicencianos.

A %d blogueros les gusta esto: