Lugo

Novela de Francisco J. Ruiz Aldereguía sobre San Francisco Blanco

O 20 de setembro O Vello Cárcere acolleu a presentación da novela de Francisco J. Ruiz Aldereguía titulada Quid et quomodo, acto organizado por Valín Libros.

“A Francisco Blanco -di Francisco J. Ruiz- aínda non o descubrín como santo, descubrino como personaxe literario, que é o que me serve para guía de contar a súa vida. Cando estudaba cos xesuítas, estes fíxanse en que é un mozo listo, prepárano no colexio de Monterrei. Como é o número 1 da clase mándano a Salamanca que desenvolva os seus estudos. Naquel momento os xesuítas eran a elite dos misioneiros, da Igrexa, unha orde que só tiña uns 50 anos de antigüidade, potente, con moitos recursos, co apoio da nobreza e os reis. Por que Francisco Blanco cambia aos fratelli, aos irmáns menores de San Francisco de Asís? Por iso o título do libro. Quid et quomodo: que e de que modo evanxelizar. Porque houbo dúas posicións. Os xesuítas, coa súa boa preparación, lanzáronse a catequizar ás clases altas, aos nobres xaponeses, que eran moi ricos, mentres que o pobo vivía na miseria. Cando se lles prohibe evanxelizar, nese momento aparecen os franciscanos, que comproban que non houbo unha verdadeira evanxelización.

“Xapón sofre un gran terremoto e os bonzos empezan a dicir que os estranxeiros son os que trouxeron o sismo. Pouco despois chega un galeón. E comeza a persecución.

“Intrigábame o motivo polo que San Francisco Blanco, estudando cos xesuítas, de súpeto, sen dar ningunha explicación, cámbiase aos franciscanos. Esa é a tese do libro. O asunto é a vida de San Francisco Blanco, que marcha a Filipinas, mándano destinado a Xapón e crucifícano aos seis meses de chegar”.

Para documentarse Francisco J. Ruiz Aldereguía recorreu a Micronesian Area Research Center, que na Universidade de Guam reúne material de moitos arquivos de España e Italia sobre ordes relixiosas. “Leo un documento de Francisco Branco, e vexo que era de Tameirón, próximo onde vivo eu, pasada a montaña. E iso permitiume recuperar parte da nosa historia porque un século de estancia de portugueses e españois en Xapón, é moito tempo”.

A arte de Neira Brochs na igrexa lucense de san Francisco Xabier

O 27 de maio tivo lugar a presentación do número 70 da revista Lvcensia, que publica a Biblioteca do Seminario Diocesano de Lugo. O primeiro artigo titúlase “A pegada creativa de Neira Brochs na igrexa de san Francisco Xabier. Unha relevante mostra da arte relixiosa contemporánea”. A súa autora, Aurelia Balseiro, directora do Museo Provincial de Lugo, encargouse de falar durante o devandito acto sobre o traballo do artista viveirense no templo de Lugo.

Presentáronse as vidreiras, nos seus diferentes tipos (de formigón, chumbadas) e nas súas distintas colocacións pola igrexa. E por suposto, do protagonista, san Francisco Xabier, navegando cara ao seu destino nas misións. Outras obras de Neira Borhs son os forxados, destacando o que dá entrada ao templo.

Como conclusións, Aurelia Balseiro, sinalou as seguintes:

“A igrexa de San Francisco Xabier é un exemplo de arte sacra contemporánea na segunda metade do século XX cunha arquitectura vangardista para o seu contexto e modernas solucións plásticas.

“A arte sacra de Neira Brochs é unha maxistral creatividade na adaptación da iconografía sacra á estética contemporánea sen perder coherencia, estilo ou personalidade.”

 

 

Ritos finais da Eucaristía

O 18 de maio clausurouse a serie de conferencias que durante o curso 2024-25 organizou a Unión Eucarística Reparadora de Lugo sobre as partes da Eucaristía. Encargouse da última sesión, na Catedral lucense, o Vicario Xeral da Diocese, Mario Vázquez Carballo, que titulou a súa intervención “OS RITOS DE CONCLUSIÓN OU RITOS FINAiS DA EUCARISTÍA”. Comezou preguntando polo fundamental para comprender ben a Eucaristía: a asemblea cristiá en comuñón con Cristo.

Mario Vázquez fixo notar que as referencias á Trindade están presentes ao longo de toda a celebración eucarística. Igual que a asemblea reúnese en nome da Trindade, ao final, é enviada a vivir trinitariamente: vivir en comunidade, non á marxe. Confesar a Trindade é confesar o social do cristianismo, que estamos inmersos no misterio da Santisima Trindade.

Presentación do libro “Unha historia de superación” de Marisol Bravos

O 27 de novembro o salón de actos da Biblioteca Pública de Lugo acolleu a acto de presentación do libro de Marisol Bravos Unha historia de superación. Xulio Xiz foi dando paso ás distintas intervencións: a directora da biblioteca Sabela Pérez Fórneas; o prologuista Pepe Vázquez Peinó; a autora; o secretario xeral de Política Lingüística, Valentín García Gómez. As actuación musicais correron a cargo de Aida Río, alumna de Marisol no colexio de Alfoz no curso, 94-95, e dous compoñentes de Forget la France, Vanesa Hermida e Roi Álvarez, este último tamén alumno de Marisol no Colexo Veleiro-Docampo, en Castro Ribeiras no curso 95-96.

Marisol Bravos escolleu o 27 de novembro por ser o Día do Mestre e mostrouse dobremente satisfeita: inauguraba a rampa de acceso á parte alta do salón de actos da biblioteca e publícase a historia da súa vida cunha tiraxe importante, pois a primeira versión só tivera 2 exemplares publicados artesanalmente e fora o resultado da participación de Marisol no programa «Historias vividas» de Afundación, a Obra Social de Abanca.

No libro conta as súas experiencias nos distintos colexios, en Auxilia, en Terra Santa, no encontro con San Xoán Paulo II, no Movemento Bíblico, en COPE….

 

Conferencia sobre basílicas a cargo de José Alberto Morais Morán

O 12 de novembro, no salón de actos da Deputación, o profesor da Universidade de León, José Alberto Morais Morán, pronunciou unha conferencia titulada “Fermosas, magníficas, admirables e de labrados mármores: as basílicas cristiáns de Augusta Emerita”.

Despois de explicar o termo “basílica” e establecer as diferenzas entre as construídas na Roma imperial e as posteriores, cristiás, preguntouse: “Cales son as primeiras basílicas que hai en Hispania?” E entón falou José Alberto Morais “dun dos primeiros edificios que se teñen documentado e que foi escavado polo Instituto Arqueolóxico Alemán, dirixido por Helmut Schlunk e outros investigadores, que sacaron á luz a chamada Basílica de Marialba de la Ribera, un edificio posiblemente do 300 – 350, antiquísimo, que hoxe está totalmente destruído”. Así que o conferenciante convidou a imaxinar as súas paredes “cheas de mármores, mosaicos, inscricións… Ten un pórtico de acceso, unha especie de nártex, e logo accédese á única nave cunha cabeceira ultra semicircular, onde se colocarían reliquias, na parte fundamental da cabeceira”.

De Mérida, José Alberto Morais destacou a basílica de Santa Eulalia e o Xenodochium do século VI, albergue para acoller aos moitos peregrinos que acudían a visitar o martyrium da santa emeritense. Tamén se referiu o conferenciante a “algo que noutros edificios non se conserva, nin en Mérida, nin en Lugo, é toda a decoración musiva, de mosaicos, que ornaban o chan. Con aves, especialmente os pavos reais, emblema de inmortalidade para a primeira arte cristiá, e que aparecen sempre ao redor do altar”.

No coloquio posterior á conferencia lembráronse as posibles basílicas que existirían en Lugo: nos arredores da Catedral, en Saamasas, en San Xillao.

A %d blogueros les gusta esto: