Xubileu dos Seminaristas no Corpiño

O luns 19 de marzo, Solemnidade de San Xosé e día do Seminario, celebrouse no Santuario do Corpiño o Xubileu dos Seminaristas.
Ás 11:30 h eran recibidos na Carballeira do Santuario, os seminaristas e os seus formadores chegados de varias dioceses de Galicia, tanto dos Seminarios maiores como dos Seminarios menores; seguidamente o Reitor do Seminario de Lugo impartía a Bendición e iniciábase a procesión cara á Porta Santa.
Ás 12:00 h, comezaba a Eucaristía, que presidiu o Reitor dos seminarios de Lugo, David Varela Vázquez, que estivo acompañado polos formadores do propio Seminario; o Reitor, Formador e Director Espiritual do Seminario Maior de Ourense, o Formador do Seminario de Mondoñedo-Ferrol e o diácono José Antonio, quen, logo de ser ordenado o día anterior, tiña a súa primeira celebración como diácono no Corpiño. Pediuse especialmente polo aumento das vocacións, tan necesarias, e ao finalizar impartiuse a bendición a todos os presentes.

Una experiencia en el santuario de O Corpiño

O seguinte é un dos artigos gañadores no I Certame literario Que agochas no Corpiño?

La primera vez que acudí al Santuario de O Corpiño no me podía imaginar todo lo que iba a suponer para mi aquel lugar en lo alto de una pequeña aldea del interior. Yo, que siempre había sido agnóstico, me vi obligado a madrugar un domingo, después de una larga noche ahogando hasta el amanecer las penas por mi inminente divorcio, en alcohol. Mi abuela había ofrecido alli, a más de 100 kms de nuestra casa, una misa por una razón que nunca me ha confesado y el aprecio le profeso me impidió negarme a llevarla.

La acompañé al interior ya que sus piernas acusan el paso de los años y de larga vida de trabajo. Esperaba sentarme y desconectar, pero como aprendí en el Corpiño, Dios tiene sus propios planes para cada uno.

Celebraba la misa un cura joven, que se dirigía a los asistentes con palabras accesibles e incluso humor, y decidí escuchar sus palabras. Habló de un fenómeno científico denominado microquimerismo, por el cual, las madres, cuando gestan a sus hijos, intercambian células con él e incluso después de nacer el bebé algunas de ellas permanecen para siempre en el cuerpo del otro, y por ello la conexión entre madres e hijos se mantiene toda la vida. Mi madre falleció cuando yo apenas sabía leer y nunca hasta ese momento me había sentido tan cerca de ella y en paz. Miré hacia la Virgen, la madre del Cielo como ella me decía cuando era niño y sentí, estupefacto, que allí estaban las dos, en esa preciosa imagen. Supe que jamás volvería a estar solo.

Salí y llamé a mi todavía mujer, llorando y la invité a cenar fuera de casa. Ha pasado un año desde aquel día. Ahora venimos siempre que podemos.

Pseudónimo: Sweet Ophelia

Emoción en O Corpiño

Hai canta ledicia, hai canta ilusión!

A Virxe de O Corpiño irá en procesión

Que ledicia, que emoción!

Nosa Señora en procesión.

A Nosa Señora, no Santuario de O Corpiño:

Imploramos intercesión

A Nosa Señora, no Santuario de O Corpiño:

Pedimos protección

Que ledicia, que emoción!

Nosa Señora en procesión.

Con fe e devoción, chegan romeiros en peregrinación.

De Nosa Señora solicitan sanación.

No Santuario de O Corpiño:

Romeiros alcanzan liberación.

No Santuario de O Corpiño:

Romeiros agradecen curacións.

Hai canta ledicia, hai canta ilusión!

A Virxe de O Corpiño, sairá en procesión.

Que ledicia, que emoción!

Nosa Señora en procesión

Pedri

 O poema anterior foi un dos textos premiados no I Certame Que agochas no Corpiño?

A %d blogueros les gusta esto: