Un tesouro por descubrir

foto_Francisco_MoreirasAbonda con achegarnos a unha pequena ermida ou unha gran catedral para decatarnos dos magníficos tesouros que os nosos antepasados, con esforzo, ofrecían a Deus para darlle gloria. Podemos contemplar grandes edificios destinados ao culto, obxectos sagrados, de materiais nobres, pinturas de grandes artistas, grandiosas composicións musicais para acompañar a liturxia, entre outras moitas cousas. Todo isto considerámolo como un gran tesouro, xa non tanto polo seu valor económico senón polo legado de fe que os nosos predecesores profesaban a Deus e que nós herdamos e gozamos actualmente.

Dentro da Igrexa tamén gozamos doutros tesouros, quizais menos valorados e coñecidos, os tesouros espirituais. Fai uns días, falando nas parroquias dun ano santo xubilar dicía que nos permite, entre outras cousas, gañar as indulxencias plenarias ou parciais ao noso favor ou a favor dos nosos defuntos, cumprindo cos requisitos establecidos. En certo momento unha persoa comentoume que pensaba que iso xa non existía, pois facía moito tempo que ninguén lle falaba das indulxencias.

Un gran tesouro descoñecido para moita xente. As indulxencias pertencen ao grupo dos sacramentais que, como nos di o Código de Dereito Canónico no número 1.166, son «signos sagrados cos que, imitando dalgún xeito aos sacramentos, exprésanse efectos, abrigo espirituais, obtidos pola intercesión da Igrexa».

En paralelo ás indulxencias e tamén no grupo dos sacramentais, atopamos a auga bendita, as bendicións de persoas, lugares e cousas, o escapulario…; e de relixiosidade popular: o Santo Rosario, a visita a santuarios, vía crucis, entre outras.

Que é a indulxencia? Na nosa vida diaria somos indulxentes en multitude de ocasións; os pais cos fillos, os mestres cos seus alumnos e ata, de cando en vez, escoitamos como o Goberno indulta a determinados presos, é dicir, perdóanselle as penas correspondentes polo delito cometido.

Un exemplo: se alguén comete un delito ten a culpa e a pena. A culpa de cometer o delito e a pena que debe cumprir por cometelo (cárcere, servizos á comunidade, etc.). Se trasladamos á nosa relación con Deus, é semellante; se alguén comete un pecado ten a culpa e a pena, a culpa ante Deus por faltar ao seu amor e a pena polo pecado cometido.

As indulxencias, tesouro espiritual da igrexa, permítennos xa que logo «a remisión ante Deus da pena temporal dos pécados xa perdoados». (Catecismo, número 1.471)

Hai moitos devocionarios que nos explican como e cando se poden lucrar as indulxencias, quizais o sacerdote da súa Parroquia ou nunha libraría católica poida atopalos. Este sacramental é froito do amor de Deus, que busca o mellor para os seus fillos. Coñezámolo.

Francisco Moreiras

Sacerdote de Melide

Acción de grazas pola renovación da indulxencia plenaria cotiá e perpetua na Catedral de Lugo

A Penitenciaría Apostólica renovou o privilexio da Catedral de Lugo de 1860 polo cal concedía indulxencia plenaria cotiá e perpetua ás persoas que visitasen a Catedral, segundo as condicións habituais.

Con tal motivo o 22 de decembro ás 19h na Catedral hai un concerto do grupo de música Antiga 1500 (María Giménez, voz e percusións; Belén Bermejo, voz e órgano percutido; Víctor Blanco, guitarra renacentista, harpa; Roberto Santamarina, fídulas e Andrés Díaz, viola de man, frautas e dirección).

No concerto, baixo o título Aquesto foi en Galiza. Cantigas arredor da Eucaristía, interpretaránse, con instrumentos de época, sobre todo cantigas de Santa María de Afonso X o Sabio.

O mesmo día ás 20h na Catedral, solemne Eucaristía de acción de grazas, presidida polo sr. Bispo, Mons. Alfonso Carrasco.

Renovado o privilexio da indulxencia plenaria na Catedral de Lugo

altar-maior-catedral

O domingo 13, na Eucaristía de clausura do Ano xubilar da Misericordia na Catedral de Lugo (19h) darase lectura ao documento da Penitenciaría Apostólica da Santa Sé polo que se renova o privilexio da indulxencia plenaria perpetua na Catedral de Lugo.

Por este privilexio os fieis poderán seguir gañando devandita indulxencia plenaria na basílica lucense durante todos os días do ano, previo cumprimento das condicións xerais e unha propia que é a visita ao Santísimo Sacramento exposto permanentemente no Altar Maior.

A %d blogueros les gusta esto: