Primeira tese de doutoramento monográfica sobre a Catedral de Lugo

Marcos Gerardo Calles Lombao

O día 23 de xuño, na Facultade de Xeografía e Historia da Universidade de Santiago de Compostela (U.S.C.), realízase o acto de defensa da tese de doutoramento “Promotores e artistas na Santa Igrexa Catedral Basílica de Lugo durante os séculos XVII e XVIII”. O autor desta investigación é o profesor do Seminario Diocesano de Lugo Marcos Gerardo Calles Lombao, sendo dirixida e titorizada esta tese pola catedrática en Historia da arte pola U.S.C. Ana Eulalia Goy Diz.

Esta investigación supón a primeira tese de doutoramento monográfica sobre a Catedral de Lugo e ten un marcado carácter documental, centrándose en dous arquivos: o Arquivo da Catedral de Lugo e o Arquivo Histórico Provincial de Lugo, presentando documentación inédita sobre esta igrexa central da Diocese de Lugo.

Debido á situación actual, a defensa da tese será en formato semipresencial. Pode seguirse por Internet

La catedral de Lugo abre la Puerta de la Misericordia

imageLos actos, presididos por el Obispo de Lugo, Mons. Alfonso Carrasco Rouco, comenzaron en la Iglesia de los Padres Franciscanos, donde se leyó la bula de convocatoria del Jubileo Extraordinario de la Misericordia, seguida de una oración de acción de gracias por el don del jubileo que une en un mismo sentir a la Iglesia universal, invitando a todos a vivir este gesto como ocasión singular de perdón y de reconciliación, así como de cambio y de renovación

A continuación, en procesión, todos los congregados se dirigieron hacia el atrio de la catedral, a la fachada principal, para proceder a la apertura de la “Puerta de la Misericordia” (puerta de la capilla de San Froilán), que permanecerá abierta hasta el 20 de noviembre de 2016.

Ler máis

Asinado un convenio entre a Fundación Catedral de Lugo e Abanca

Convenio Fundación Catedral - Abanca

A Fundación Catedral de Lugo e Abanca chegaron a un acordo polo que a entidade financeira participará por un ano no plan de mecenado que a devandita Fundación puxo en marcha para financiar accións de mantemento, conservación e promoción da Catedral de Lugo.

O acordo foi asinado o día 11 de novembro por Walter Álvarez, director territorial de Abanca en Lugo, e por Alfonso Carrasco Rouco, bispo de Lugo e presidente da Fundación Catedral de Lugo, en presenza do deán da Catedral, Mario Vázquez.

A entidade financeira pretende colaborar con entidades, organismos e axentes sociais do tecido cultural e empresarial de Galicia na promoción, difusión e apoio ao coñecemento, á investigación, á cultura e á arte nos seus diferentes facetas.

Logo Fundación Catedral

A Fundación Catedral de Lugo, declarada de interese cultural pola Xunta de Galicia, púxose en marcha en 2011 a partir do inicio das obras de rehabilitación da basílica lucense. Entre os seus obxectivos destacan a promoción, divulgación, conservación e fomento dos valores culturais, históricos, relixiosos e patrimoniais da basílica. O ente promove tamén a investigación dos aspectos culturais, históricos e sociais vinculados á Catedral.

A porta norte da Catedral

Porta-Norte-Catedral-de-Lugo

Pasando hai uns días diante da Porta Norte, a Porta Románica, estaba un guía lucense explicándolles a uns visitantes a última Cea do pinxante a partir da novela de Dan Brown, O código Da Vinci. A min chamoume a atención por dúas razóns:

a) O propio Dan Brown recoñece que é unha obra de FICCIÓN, unha novela e, polo tanto, non é unha obra científica.

b) É de supoñer que os guías non son axentes comerciais de Dan Brown nin tampouco da editorial que o publica.

Este comentario sobre a Porta Románica non vai ser de tipo arquitectónico, nin escultórico – artístico, nin teolóxico, nin histórico… simplemente pretende ser un comentario socio-relixioso-político dentro dos límites deste breve artigo.

A Porta Norte é a da entrada máis frecuente do bispo da diocese e dos lucenses que o desexemos. Ao franquear esta porta recíbense varias leccións de comportamento social e de vida, das que vou salientar tres que me parecen suficientemente claras:

1ª. Todas as persoas sen distinción temos que render contas das nosas actuacións, das que imos ser examinadas porque hai un só Señor. A presenza do Pantocrátor lémbralle ó bispo e a todos os que por aí entremos que debemos obedecer e servir ao Señor. Cristo será o xuíz do seu e do noso comportamento e, por tanto, non podemos comportarnos coma os poderosos deste mundo (ver Lc. 22, 24-27).

2ª. O pinxante coa representación da última Cea dinos que todos somos iguais e que a ninguén lle debe faltar o sustento na súa mesa, por tanto, os Bens da Creación teñen que chegar a todos. Non é xusto que uns pasen fame e outros tiren comida como lembra a parábola do rico Epulón e o pobre Lázaro (Lc. 16, 19-31). Isto supón unha chamada permanente a vivir a solidariedade na sociedade, pois se non se vive así non se come propiamente a Cea do Señor (1ª Cor. 11, 17ss).

3ª. A entrada pola Porta Norte supón baixar 10 escalóns (1+4+5) como camiño para ser un pobo de iguais. A solidariedade vívese abaixándose a onde están os últimos e compartindo con eles a vida e a súa loita. Este descenso convértese nun chamamento a practicar a virtude da humildade, como di Xesús: «Non vos deixedes chamar Mestre… Pai.. . Señor…. pois todo o que se humilla será enxalzado e o que se enxalza será humillado» (Mt. 23, 8-12). Tamén o exemplo de Xesús no lavatorio dos pés aos seus discípulos (Xn. 13, 1-15)

En clave relixiosa esta porta ensínanos e comprométenos para que a Igrexa católica sexa o que o seu nome indica, unha asemblea universal, na que todos somos fillos dun mesmo Deus Pai e irmáns no Irmán Maior, Xesucristo, e alentados polo mesmo Espírito.

Ensínanos que os pobres teñen que ser os preferidos na nosa vida persoal e comunitaria e os camiños para facer isto realidade están claramente expresados.

En clave política estas tres leccións son fundamentais para a construción dunha sociedade xusta, igualitaria e solidaria, na que se entenda que a autoridade ten que ser un verdadeiro servizo público ao ben común. Nestas leccións exprésase un bo alicerce no que asentar unha sociedade verdadeiramente democrática, na que o pobo sexa o protagonista da historia, a fin de que a democracia sexa «o goberno do pobo, polo pobo e para o pobo». As estruturas sociais teñen que estar ao servizo das persoas e especialmente dos últimos. Unha sociedade democrática que se prece non pode ter marxinados, excluídos, oprimidos…, pois isto nega a democracia para todos.

Antón Negro

Delegado Episcopal de Cáritas

A nosa catedral

Catedral lucense

O día anterior á publicación da noticia sobre o recoñecemento da nosa catedral como Patrimonio da Humanidade, chamábame unha familia lucense desde unha provincia española para dicirme que estaban visitando unha catedral extraordinaria, e engadían: «A de Lugo comparada con esta, nada». Esa catedral á que eles se referían coñézoa e puiden celebrar nela en distintas ocasións. Tras un debate sobre o tema concluín, con dor e certa tristeza, o pouco que amamos o propio e canto sobrevaloramos o alleo.

Ao día seguinte da citada declaración sobre a nosa catedral, algunhas voces, afirmaban con desconfianza que o feito do recoñecemento aos Camiños do Norte como Patrimonio da Humanidade non incluía necesariamente á nosa catedral.

O Bispado de Lugo, ante tales dúbidas, púxose en contacto coa Consellería de Cultura da Xunta de Galicia e recibiu o seguinte informe: «A catedral de Lugo está incluída nominalmente e ten polo tanto consideración de Patrimonio da Humanidade. Isto vén ocasionado por ser monumento individual dentro da candidatura dos Camiños do Norte. Polo tanto consideramos que a catedral de Lugo vén de ser incluída na lista do Patrimonio Mundial da Unesco».

Ler máis

A %d blogueros les gusta esto: