O Seminario é cousa de todos os días porque o Señor pode chamar en calquera momento, por iso debemos ter sempre presente a intención vocacional nas nosas oracións.
Ademais, xa nolo di a propio lema deste ano «O Seminario misión de todos», e podemos engadir «e de todos os días».
Hai un tema que me preocupa desde hai tempo, pero agora que estou na zona rural, moito máis. Refírome ao crecente despoboamento e o incumprimento da taxa de substitución xeracional que afecta a toda España e máis en concreto ao mundo rural. Isto tamén afecta ás vocacións sacerdotais, que distan moito tamén da substitución xeracional dos sacerdotes. Á mantenta disto no artigo “La tasa de reemplazo sacerdotal” explícase moi ben como está a situación en España.
Tanto para a substitución xeracional como para superar a crise de demográfica, non basta cunhas simples decisións políticas ou uns poucos euros de axuda por neno nado. Hai uns días xa mencionaba que se necesita un cambio moi profundo na mentalidade de todos. O mesmo podemos dicir das vocacións sacerdotais. Non se arranxa, como din algúns, coa abolición da norma do celibato. Noutras confesións cristiás non a teñen e tamén están escasos de vocacións.
Que uns pais teñan fillos e que uns mozos entreguen a súa vida ao sacerdocio é só cuestión de xenerosidade. Non depende de diñeiro nin doutras historias. Só trátase de xenerosidade e máis xenerosidade, de renunciar á miña eu persoal dun modo case absoluto, en favor dos demais.
O Seminario de Lugo
Pois segue vivo. Foron caendo moitos de España, sobre todo seminarios menores (onde os mozos estudan ESO e BAC), pero o de Lugo aí está. Cuns números moi xustos, do mesmo xeito que tamén sobrevive cuns números moi xustos o colexio da Fonsagrada e o Instituto, como me imaxino que tamén lles sucederá aos demais centros de ensino dos concellos limítrofes.
A axuda ao Seminario
Como o Seminario é misión de todos, a todos correspóndenos concretar toda a axuda que podamos achegar.
-O primeiro que podemos facer polo Seminario e as vocacións é orar. Orar «dono da mies para que envíe obreiros ao seu mies» como o mesmo dinos.
-En segundo lugar, está a axuda económica. Hai seminaristas que o necesitan e o Seminario é unha casa moi grande e ten moitos gastos. Ademais, do Seminario servímonos moitas veces todos os diocesanos ao longo do ano para reunións, conferencias, encontros etc.
-Por último, valorando o don da fe e os sacramentos que nos ofrece a Igrexa para a nosa salvación. Se a Eucaristía é importante para nós entón valoraremos o ministerio dos sacerdotes e sentirémonos próximos ao seminario e responsables de todo o que nel sucede.
Na web do Seminario podedes ver algo da súa realidade. Tamén vos convido a seguir a vida do Seminario nas redes sociais. É outra forma de estar preto.
Miguel Ángel Álvarez
Párroco da Fonsagrada