Indalecio Gómez: San Xosé Mª Díaz Sanjurjo, personaxe universal

A autoestima non é vaidade persoal, senón recoñecemento da herdanza recibida dos maiores e do que alcanzamos co noso esforzo. Desde a psicoloxía, a autoestima estimula o espírito de superación. Vista desde a ética, a autoestíma non é deterioración da propia imaxe, senón afirmación da dignidade persoal. Autoestimarse é valorarse desde a responsabilidade.

A autoestima, cando é colectiva, identifícase coa valoración positiva que un pobo fai de si mesmo: da súa riqueza, da súa cultura, das súas xentes. E moitos son os índices indicadores da riqueza dun pobo: a fertilidade das súas terras,a rendibilidade da súa industría, a proliferación das súas cabanas … Pero o signo máis elocuente    da riqueza dunha comunidade é a memoria. dos personaxes ilustres das xeracións pretéritas. Eles son a riqueza máis eminente dos pobos. Nalgúns deles están encarnados os ideais evangélicos, plasmados en actitudes cristiás que perduran (deben perdurar) nas xeracións de hoxe e nas do mañá.

A este respecto, a historia dinos que Galicia foi sempre terra de sabios e de apóstolos e de mártires. E na lista de galegos ilustres ocupa un posto singular o noso paisano San José Mª Díaz Sanjurjo. Da súa universalidade fálannos os 20.000 Kms. que separan o seu berce da súa tumba: Lugo e Vietnam.
A súa imaxe venérase en varios lugares da Diocese lucense: Suegos (Pol), a súa patria moza; no Seminario lucense, centro da súa formación eclesiástica; na parroquia de San Pedro da nosa cidade, templo no que, sen dúbida, o seminarista lucense pediu luz para ver cales serán os plans de Deus sobre o seu futuro.
Tamén é venerada a súa imaxe en Filipinas, sede da súa cátedra universitaria; en Ocaña, noviciado da súa formación misioneira; na Catedral de Cádiz, onde recibiu a ordenación sacerdotal, o 23 de marzo de 1.844, de mans do Bispo gaditano Mons. Silos Moreno. En Cádiz celebrou a súa primeira misa, e de alí partiu para as misións de oriente. Alí dixo adeus á súa patria, á que xamais deixou de querer.

A valoración que de San José Mª de Suegos faise mais alá das nosas fronteiras é notoria. Silenciar tal valoración aquí na súa casa, sería falsa humildade pola nosa banda e ausencia de autoestima colectiva na conciencia dos lucenses. Que a singular valoración que, desde fóra das nosas fronteiras faise dos ilustres fillos de Galicia estimúlenos a engadir novos elos á xa longa cadea de galegos eminentes en ciencia, arte e santidade.

Importancia do Códice Calixtino

Codice-Calixtino

Valor espiritual

Tamén é máis que suficiente, polo menos para unha comunidade crente, reunida ao redor da liturxia que se recolle no Códice. E polos milagres atribuídos á intercesión do Apóstolo ou unha longa narración do traslado dos seus restos desde o porto de Haifa, en Israel, a Galicia

Xoia moi importante do patrimonio común cun gran valor material

Cando non se di que é incalculable o valor material do Códice Calixtino  fálase de varios millóns de euros. A valoración deste tipo de libros está baseada na rareza do exemplar, na cantidade de ilustracións e no completo que estea o libro. E nisto, o Calixtino figura entre os máis destacados por conservarse íntegroa .

Valor histórico

O valor do Códice está vinculado á gran catedral que o alberga. É tamén valioso como unha mostra do xenio de Diego Xelmírez, empeñado en levar a cabo a glorificación do culto católico na súa Igrexa.

É símbolo dunha época

O Códice Calixtino resume a mentalidade dunha época e pode considerarse un símbolo desta. Algúns aspectos desa mentalidade: devoción na liturxia, aos santos, percepción do espazo.

Valor cultural

O Calixtino sistematiza a importancia dada a Santiago o Maior, que, integrándose na colectura europea, contribuíu a conter unha cultura expansionista, a islámica,.

Para crear e logo copiar un libro tardábanse meses. Os códices dispoñibles na Idade Media eran escasísimos (o normal era que un mosteiro tivese uns 50 libros en propiedade). Esa circunstancia xa dá valor a un códice do século XII.

Obra miniada, é dicir, con ilustracións nas súas páxinas. Só os libros moi importantes, con información transcendental, pasaban polas mans dun ilustrador. Unha obra miniada era un luxo: os soportes das tintas que daban cor sacábanse de pedras preciosas. E realizar un libro como o Códice Calixtino tiña que ter un equipo formadísimo, uns pintores moi destros, moitos irmáns adicados ao horto e á granxa que puidesen dar para sustentar aos que traballan no scriptorium.

Primeira guía coñecida para facer o Camiño de Santiago.

Non hai nada comparable na súa época en canto á atención que presta á realidade cotiá do Camiño. Un dos motivos polos que a obra ten un valor único para a historia da peregrinación compostelá é que o autor parece ter vivido o que conta. 

Peza fundamental na historia musical europea

Para moitos, o máis importante do códice son as cento cincuenta composicións musicais:

  • É o corpus musical completo más antigo do continente europeo.
  • Contén o primeiro repertorio polifónico verdadeiramente artístico de Europa
  • Aparecen os máis antigos exemplos de música polifónica da Península Ibérica
  • Recolle de forma variada a monodia orixinal dos séculos X e XI
  • Vese a evolución das formas litúrxicas e musicais dos séculos XII e XIII
  • Dá a coñecer tropos, prosas, conductus e órgana polifónicos.
  • Exemplo único en todo o século XII da polifonía a tres voces: “Congaudeant Catholici”.
  • Algún texto da antífona “O lux et decus Hispaniae” foi tratado e adornado coas mellores galas polifónicas por grandes compositores españois, italianos, alemáns, franceses, ingleses, holandeses, portugueses…Un único texto xacobeo realzado con polifonías moi diversas

  • Permite saber como era a música relixiosa da época; por exemplo, cando trae anotacións como “agora entran os nenos” ou outras voces.

Últimos días para inscribirse na viaxe “Polos camiños de san Paulo”

Do 6 ao 14 de novembro terá lugar a Peregrinación diocesana a Turquía. Quedan unhas cantas prazas libres. Debido á reserva en dous voos internos urxe coñecer o número exacto de prazas antes do 15 de xullo. Despois de dese día a axencia organizadora non pode garantir a reserva de voo. As persoas que estean interesadas deben pasar pola axencia de viaxes da Praza da Soidade, para realizar a pertinente reserva.

Campamento de verán “O oitavo día comeza a nova creación”

Campamento de verán organizado polos Franciscanos

do 1 ao 8 de xullo. Campamento de xoves Louro 2012. Para maiores de 13 anos. Actividades: moitos xogos no campo, na praia, na montaña. Música, deportes, oracións, surf, días temáticos, veladas, concursos, festas, catequese, cursos, penitencias, aventura, e o último día o gran reto franciscano.

Contacto en Lugo: Manuel Fuertes

Programa de Ateibo “Mañás de Verán”

A Asociación Xuvenil Ateibo desexa facilitar a conciliación da vida familiar e laboral nos tempos de vacacións da infancia. Ademais, con Mañás de Verán preténdese seguir educando en valores a través do xogo, ofertar actividades alternativas á televisión ou consolas, favorecer a creatividade infantil, a participación e o traballo en equipo. Tamén é unha maneira de seguir empregando as instalacións de colexio salesiano Divina Pastora de Lugo fóra do calendario escolar.

Destínanse estas actividades ao alumando desde 1º de Infantil (3 anos), ata 6º de Primaria incluídos, do curso rematado.

Algunhas das actividades que se fan:

  • biblioteca e animación á lectura,
  • obradoiros,
  • piscina,
  • deportes, psicomotricidade,
  • novas tecnoloxías,
  • xogos organizados,
  • saídas,
  • cine

Ofértanse 50 prazas dúas semanas, podendo asistir, unha ou as dúas.

As datas: 1ª Semana: do 25 ao 29 de Xuño

2ª Semana: do 2 ao 6 de Xullo

O horario: de 10.00 a 13.30 h

Servizo de gardería: haberá servizo de gardería de 9:00-10:00 h e de 13:30-14 h

Para máis información chamar ao novo número telefónico de Ateibo 633674528

A %d blogueros les gusta esto: