“Mocidade, primavera da vida ”
A primavera non é meta, pero posibilita o alcanzala.
A primavera non é un froito en sazón, pero apunta a conseguilo.
A primavera non é espiga, pero dará paso ao gran da espiga.
A mocidade ten o dereito de recibir das xeracións precedentes puntos firmes para facer as súas opcións e construír a súa vida, do mesmo xeito que unha planta pequena necesita un apoio sólido ata que crezan as súas raíces, para converterse nunha árbore robusta, capaz de dar froito.
Os mozos sodes como as plantas; polos primeiros froitos vese o que se pode esperar para o porvir.
Os mozos sodes persoas en plenitude, pero aínda estades en camiño.
É fermosa vosa idade, pero pode carrexar riscos.
Valorade o voso tesouro en vós e nos outros.
Preparade o voso futuro con gozo e responsabilidade.
Mantédevos en respecto mutuo vosoutros e vosoutras.
Mozos, tratade ás mozas, como queredes que traten ás vosas irmás.
Noivos, valorade ás vosas noivas como ás futuras nais dos vosos fillos.
O mellor agasallo para un fillo é ter unha nai santa.
Preparade tan prezado agasallo aos vosos fillos do mañá, vivindo limpamente os anos da vosa mocidade.
Sede vós mesmos os mellores modelos dunha futura familia exemplar.
Seguide camiños “alternativos” indicados polo amor verdadeiro: un estilo de vida sobrio e solidario; relacións afectivas sinceras e puras; un empeño honrado no estudo e no traballo, un interese profundo polo ben común.
E, como cristiáns, comportádevos de tal maneira que a Virxe Inmaculada sempre poida sonreírvos.
Se así o facedes, parabéns!.
O que leva a cabo a obra cristiá é o Señor, pero nós somos os seus colaboradores. Pois, que se cumpra plenamente o plan de Deus en cada un de cantos hoxe estades na primavera da vida.
Indalecio Gómez Varela
Cóengo da Catedral de Lugo
