“Deus ascende entre aclamacións” así di a antífona do salmo 46 que se proclama na solemnidade da Ascensión de Xesucristo ao ceo. Antes, este día era un dos xoves do ano que brillaba máis có sol; agora posiblemente sexa unha festa que pasa máis desapercibida. pero o que nos ensina e o que celebramos ese día ten moita importancia para vivir e sobre todo morrer con esperanza. A clave e o significado deste misterio atopámolo moi claro na oración colecta dese día. Nela dísenos que alí onde nos precedeu El, que é a nosa cabeza, esperamos chegar tamén nós, como membros do seu corpo. Cristo ascende e vai ao ceo; e nós, en canto sexamos membros do seu corpo esperamos chegar algún día a ese lugar de vida plena e definitiva, onde non hai pranto, nin loito, nin dor, senón paz e alegrías eternas.
Miguel Ángel Álvarez