As celebracións do Corpus resoan en Lugo dunha forma especial. É verdade que noutros tempos tiveron moita máis importancia a nivel da vida social da cidade, e tamén é verdade que nos últimos anos están a facerse esforzos para devolver toda a súa importancia ás celebracións ao redor de Xesús Sacramentado, pois, non en balde, é o propio de Lugo, e por iso tamén se lle chama a “Cidade do Sacramento”. Os lucenses aínda non nos decatamos da riqueza que supón a presenza real de Xesucristo na Eucaristía. Unha cidade con Deus no centro non ten nada que temer, aínda que, como sempre, haberá quen pense que todo iso non está de moda, e que o mellor é recuperar outras “tradicións” como o Arde Lucus que, por certo, nunca existiu, e no que se venera a outros deuses que nada bo achegan á cidade excepto un pouco de diñeiro extra a uns cantos negocios…, pero iso é fariña doutro costal.
Volvamos ao noso. Unido á Eucaristía está o exercicio da caridade. Non é algo complementario ou secundario. É esencial ao mesmo ser de cristiáns e membros da Igrexa. Deixouno ben claro Xesucristo cando a noite da Última Cea cinguiuse unha toalla e lavou os pés aos apóstolos.