Olga Louzao, pregoeira do DOMUND 2024

Cando a Delegación de Misións lle propuxo a Olga Louzao que fose a pregoeira do DOMUND, viñéronlle á mente lembranzas da infancia:

“No colexio, desde quinto ata oitavo, dábannos as huchas o sábado, tiñámolas na casa e o domingo saíamos con elas. E despois, cando estabamos no instituto, durante 2 anos fun catequista e no mes de outubro explicaba en que consistía o DOMUND”.

Sobre o contido do pregón, Olga Louzao seguramente se referirá á sociedade na que estamos, e por suposto ao labor dos misioneiros:

“A nosa sociedade, moi rápida, consumista, individualista, necesita escoitar testemuños de quen pon a súa vida completamente a disposición dos demais. Iso convida a reflexionar. Creo que se descoñece o labor dos misioneiros, que por fe deixan a súa vida normal para ir a lugares ás veces con idioma distinto, con recursos mínimos. Ademais do labor relixioso axudan a mellorar as condicións de vida dos nativos. É unha forma de contribuir a que esas sociedades poidan avanzar”.

E sobre o enfoque que lle vai dar ao pregón, Olga Louzao considera o seguinte:

“Hai que poñer sentimento, ademais de coñecemento, porque ao final un pregón é un acto de celebración, de valorar positivamente o bonito traballo que fan os misioneiros, en contraposición ao mundo no que estamos habituados a vivir. E se eu podo axudar a que iso chegue a máis xente, que poida coñecerse máis, sería unha boa achega”.

Robertus Kardi falou en Lugo da transmisión da fe e da situación relixiosa en Indonesia

Como pórtico da celebración do DOMUND, a Delegación de Misións conta, na segunda semana de outubro, co misioneiro xaveriano Robertus Kardi, que dirixe retiros a sacerdotes e o día 9 deu unha charla no Seminario. Parte da súa intervención adicouna ao seu país natal: Indonesia.

“Bhinneka Tunggal Ika” é o lema nacional oficial de Indonesia, frase que en idioma xavanés antigo significa “Unidade na Diversidade”. Xunto con outros irmáns, Robertus organizou no seu país encontros de diálogo interrelixioso: “Compartimos a riqueza da nosa fe con musulmáns, hinduistas, budistas, e camiñamos xuntos sendo diferentes. Esta é a lóxica do amor de Xesucristo, non encerrarse nun mesmo, senón construír pontes de amor, de fraternidade, de solidariedade, de perdón. Vivindo este diálogo, pois alí realizamos que significa o amor. Amar aos que teñen outras crenzas. Ser amigo e irmán de todos”.

Robertus Kardi recoñeceu que non todo o mundo acolle aos que son diferentes: “pode facer estas cousas a xente que ten a Deus no seu corazón, só a xente que sabe escoitar, recoñecer, respectar, apreciar os demais. Queremos transmitir estes valores co noso traballo, o diálogo, axudar aos pobres. Experiencias moi bonitas, que noutras partes do mundo non é común velas”.

Sobre os froitos do diálogo interrelixioso, sinalou Robertus Kardi que “os primeiros froitos son para os propios católicos. Para poder dialogar cos demais temos que coñecer a Xesús, telo na nosa vida, no noso corazón, escoitalo, estar con El, axudar aos cristiáns a rezar”.

Un dos labores de Robertus en Indonesia foi acompañar a 25 adolescentes, catecúmenos, que se converteron ao catolicismo: “A maioría viñan do hinduismo, budismo, algúns musulmáns, algúns confucionistas. En Indonesia non está prohibida a conversión relixiosa. Eu vin directamente o camiño espiritual da súa vida. E para min foi unha experiencia moi bonita que me axudou moitísimo a entender que significa atopar en Xesucristo o camiño dunha persoa. Estaban moi contentos porque viron a Xesús como o máis importante das súas vidas”.

Robertus Kardi preside as celebracións do xoves eucarístico do 10 de outubro, na Catedral.

Máis información na web da Delegación de Misións.

Curso catequético 2024-25

O papa Francisco vén de convocar o Xubileu romano de 2025, co lema “Peregrinos da esperanza” e o Departamento de Catequese da Diocese acolle este chamado do Papa a non perder a esperanza. Trátase de contaxiar a toda familia catequética esa esperanza porque, a pesares dos moitos atrancos, o Esírito do Señor acompaña ao seu pobo e derrama os carismas e ministerios necesarios para a edificación da Igrexa. Para o curso 2024-25 proponse o lema “Catequistas da esperanza” subliñando o papel vital dos catequistas como portadores de esperanza nas súas comunidades e lugares.

Obxectivos da catequese:

  • A misión dos catequistas é a nosa esperanza; vocación de servizo na Igrexa centrada na transmisión da fe
  • Coidar as comunidades cristiás por de onde saen os catequistas
  • Convocar ás familias, nenos, mozos e adultos á catequese.

Alberto Leiva Torreiro

Delegado episcopal para a educación na fe

Dtor. do Departamento de Catequese

Actos con motivo da Xornada polo Traballo Decente

O 7 outubro na igrexa de San Froilán (Lugo) celebrouse unha vixilia polo traballo decente e a continuación a Directora do centro asociado UNED Lugo, Ana Belén Traseira Pena, deu lectura ao Manifesto polo Traballo Decente 2024.

O 8 de outubro ás 18:30 h no local de Cáritas da Avda. das Américas, 93-97 (Lugo) poderá seguirse a retransmisión de mesas redondas conmemorativas dos dez anos de Igrexa polo Traballo Decente (ITD).

Mesa “Presente e futuro de ITD”:

Natalia Peiro, secretaria xeral de Cáritas Española

Jesús Miguel Zamora, secretario xeral de CONFER

María Dolores Megina, presidenta xeral da HOAC

Rubén Serrano, presidente xeral da JEC

Francho Gracia, presidente xeral da JOC

Javier Alonso, presidente xeral de Xustiza e Paz. Comisión Xeral

 

Mesa “Traballando para crecer”:

Moderación: lrene Pozo Hernández, directora de contidos sociorrelixiosos de Abside Media

Unai Sordo, secretario xeral de CCOO.

Félix Peinado, director da OIT en España.

Antonio Javier Aranda López, director do Departamento de Pastoral do Traballo da Conferencia Episcopal

Lectura do Manifesto polo Traballo Decente 2024 a cargo de Ana Belén Traseira Pena

“Por ti, por min, traballo decente”

Un ano mais, e con motivo de celebrarse o 7 de outubro a Xornada Mundial polo Traballo Decente,  poñemos diante de nós a realidade do traballo na procura de darlle voz a súa situación precarizada que ameaza a vida de milleiros de persoas no mundo e que ten como consecuencia a imposibilidade de ter un traballo decente digno e estable.

Hoxe en día, traballar non asegura unha vida digna nin unha experiencia laboral humanizadora. Iso é así porque o capital enseñórase sen escrúpulos condicionando o futuro de moita xente. Temos que seguir denunciando que o traballo non so é unha necesidade senón un dereito. O traballo é camiño humano de realización e non se pode converter nunha mercadoría nin nun engrenaxe que sosteña o egoísmo duns poucos.

A precariedade laboral e o desemprego fanse estruturais xerando situacións de gran vulnerabilidade en grandes sectores de poboación, agudizando o drama da emigración, o desarraigamento e o choque cultural. Esta realidade está a afectar de maneira especial ás mulleres porque teñen menos opcións de traballo ou peores condicións salariais. O seu traballo, moitas veces centrado no coidado da familia ou dos máis débiles, non é recoñecido nin regulado co que isto pode afectar á calidade das súas vidas e á súa dignidade.

Promover o traballo digno é colaborar a que outra economía sexa posible. Unha economía do ben común, solidaria, participativa, social e ética, que transforme as relacións sociais, ofreza posibilidades de vida e xustiza aos e ás máis débiles. Impulsar este tipo de economía é facer posible que o traballo non se reduza a ter un emprego co que conseguir recursos económicos, entendelo como unha realidade constitutiva do ser humano e evitar que alguén poida quedar fora do acceso aos recursos económicos, sociais e naturais porque non teña un emprego remunerado.

Nesta forma de concibir o traballo, dentro deste horizonte de xustiza e solidaridade que a economía do ben común promove, teñen un protagonismo especial as mulleres. E o teñen porque desde sempre demostraron unha gran capacidade de resistencia e de creatividade para contrarrestar todo aquilo que as convertía en vítimas, ou agudizaba a súa precariedade. A procura de alternativas de subsistencia nacidas da sororidade e acompañamento mutuo, as iniciativas creativas e audaces de emprendemento femenino percorren todo o planeta como voz profética e anuncio de esperanza. Coas súas propostas alternativas de emprego e empoderamento móstrannos a forza da dignidade e recórdannos que non basta desexar o cambio, hai que ser o cambio.

Unha das entidades que forma parte da iniciativa Igrexa polo traballo decente é Taller de Solidaridad que a través do proxecto “Enredadas polo cambio” trata de facer realidade estas premisas. Baixo o lema: “tecemos os fios, tecemos o cambio” promove o traballo digno e a igualdade de xénero a través de fomentar, impulsar e visibilizar o emprendemento feminino, liderando iniciativas en rede e potenciando espazos participativos. Por ti, por min andamos todas na procura do traballo decente.

Carme Soto Varela

Iniciativa Igrexa polo traballo decente

A %d blogueros les gusta esto: