A Nosa Voz

Oscar González Murado, na presentación do seu libro Lecturas y lectores de la Biblioteca Pública Episcopal de Lugo (1771-1835) o pasado 12 de marzo comentou o proceso que desembocou una nova publicación:

“A Biblioteca Pública Episcopal era unha biblioteca pública da coroa feita con libros que non eran dela. Destinábanse a ela os libros dos bispos que ou ben morrían na diocese ou ben pasaban a outra como era o caso de Armañá (pasou á arquidiocese de Tarragona). Facíanse bibliotecas entón, con libros prestados, e a coroa era quen, previa presentación dunha terna, nomeaba o bibliotecario.

“O certo é que quixen continuar para ver rematada aquel traballo de humanidades, pero nun novo destino, Roma. En Roma sería onde se percibía un novo candor que en Galicia non o había, o gusto polo cuidado do patrimonio e, sobre todo, no meu caso, polo patrimonio librario.

“Retomei o tema no ano 2008 da man dun mercedario, o profesor Stéfano de Fraia, redentor de cautivos, que me transformou a min tamén nun redentor de cautivos, pero estes cautivos eran de papel, pergamiño e pasta española.

“Porque, ao final, un catalogador que se precie é aquel que tomando medidas, describindo gravados, desempolva artefactos que noutrora tiñan un sentido e que agora, pola longa distancia, a simple vista non se pode percibir”.

Na presentación do libro de Óscar González Murado Lecturas y lectores de la Biblioteca Pública Episcopal de Lugo (1771-1835) o pasado 12 de marzo, interveu o decano da Facultade de Humanidades da Universidade de Santiago de Compostela, Gonzalo Francisco Fernández Suárez. Fixo as seguintes consideracións:

“Se algo está presente neste traballo, é Lugo, que aparece ao longo de todas as páxinas como o inicio de cada novo capítulo, de cada novo apartado. E iso ao meu ver que ten un dobre significado. O autor deixa ben palpable de onde vén o profundo amor ao espazo no que discurriu boa parte da súa actividade formativa e a experiencia de vida persoal. Pero también grazas a ese discurrir, vainos introducindo cunha grandísima mestría no relato da obra, do que resulta que é unha lectura moi doada e amena no senso de que busca ser unha lectura accesible ao público, sexa experto ou non”.

Tamén destacou “o valiosísimo aparato gráfico e táboas dos riquísimos inventarios e catálogos que se achegan nesta obra e que estou seguro que van a facer as delicias de moitos investigadores e investigadoras interesados no mundo das bibliotecas.

Finalmente valorou a obra de Óscar González Murado como “un auténtico revulsivo, un punto de inflexión importante dentro desta temática e, polo tanto, un referente inexcusable”.