Oscar González Murado, na presentación do seu libro Lecturas y lectores de la Biblioteca Pública Episcopal de Lugo (1771-1835) o pasado 12 de marzo comentou o proceso que desembocou una nova publicación:
“A Biblioteca Pública Episcopal era unha biblioteca pública da coroa feita con libros que non eran dela. Destinábanse a ela os libros dos bispos que ou ben morrían na diocese ou ben pasaban a outra como era o caso de Armañá (pasou á arquidiocese de Tarragona). Facíanse bibliotecas entón, con libros prestados, e a coroa era quen, previa presentación dunha terna, nomeaba o bibliotecario.
“O certo é que quixen continuar para ver rematada aquel traballo de humanidades, pero nun novo destino, Roma. En Roma sería onde se percibía un novo candor que en Galicia non o había, o gusto polo cuidado do patrimonio e, sobre todo, no meu caso, polo patrimonio librario.
“Retomei o tema no ano 2008 da man dun mercedario, o profesor Stéfano de Fraia, redentor de cautivos, que me transformou a min tamén nun redentor de cautivos, pero estes cautivos eran de papel, pergamiño e pasta española.
“Porque, ao final, un catalogador que se precie é aquel que tomando medidas, describindo gravados, desempolva artefactos que noutrora tiñan un sentido e que agora, pola longa distancia, a simple vista non se pode percibir”.