Non importa quen o dixo. O tráxico é que moitos o estamos sentindo. A xente quéixase, protesta, está farta. Algo cheira a podrecido na nosa sociedade perfumada.
Este mundo non nos gusta: ten un corpo precioso, pero fáltalle a alma.
Construímos unha máquina xigantesca, pero sen entrañas. Un mundo con medios extraordinarios de produción, pero sen corazón.
A esta gran máquina da nosa sociedade fáltalle o aceite da bondade.
“A enfermidade que padece o mundo, non é a pobreza ou a guerra, é a falta de amor” (M. Teresa de Calcuta).
O desamor florece en pobreza, en guerras, em…
O corazón é a zona máis deprimida da cidade do home.
Deterioramos o noso propio hábitat. Somos responsables, á vez que vítimas, do noso desacertado quefacer.
As cousas non poden continuar así. É urxente reorientar a cidade cara a Deus. Imponse unha nova evanxelización do mundo. Tamén da nosa terra. Non estamos no mundo para condenalo, senón para salvalo.
O mundo cheira a podrecido, pero os cristiáns estamos chamados a ser “o bo cheiro de Cristo” (2 Cor. 2, 15): temos que contrarrestar a fetidez ambiental, que nos permita ir pola vida sen anteface, por superarse todo perigo de contaminación maléfica.
Nestes momentos preocúpanos enormemente o coronavirus, pandemia que afecta a incontables pobos e sectores. Deus queira que os especialistas da saúde atopen pronto unha vacina eficaz para frear tal doenza, que sega incontables vidas e leva loito a incontables fogares.
Pero deixémonos de lamentacións. Tomemos decisións, e fagámolo con esperanza. Un corazón con esperanza non se limita a cantar, senón que se decide a traballar para resolver os problemas.
Non esquezamos que o coronavirus actual converteuse en polipandemia a todos os niveis. Diríase que as crises son patrimonio da humanidade. Crise é carencia, é desánimo, é frustración multipolar.
- Crise económica é carencia de recursos.
- Crise laboral é a escaseza de postos de traballo.
- Crise cultural é o absentismo escolar.
- Crise xeracional é a tensión entre pais e fillos.
- Crise…, nos humanos, é baleiro total.
Tamén abunda a crise no espiritual:
- Crise de fe: só a experiencia empírica é fonte de coñecemento.
- Crise de moral: só o grato é norma de comportamento.
- Crise de piedade: non conta o relixioso.
- Crise de valores espirituais: só o contable é cotizable.
Pois, contra crise, responsabilidade, xa que o mellor antídoto contra o actual coronavirus é a evitación do contaxio, e o máis específico para erradicar a fetidez ambiental é o correcto comportamento dos cidadáns.
Indalecio Gómez
Cóengo da Catedral de Lugo