Vida e actualidade da Diocese de Lugo
A Nosa Voz 
O director de Cáritas Diocesana de Lugo, Ginés Plaza, fixo entrega dunha distinción a D. Luís Soto Camino dentro da campaña de actos con motivo dos 50 anos da institución caritativa diocesana.
Na figura de D. Luís, creador da parroquia de San Lourenzo de Albeiros, quérese representar o labor de todos os sacerdotes da Diocese que nas súas parroquias mostran o rostro da atención eclesial a todos os necesitados.
Co título “Construír parroquia misioneira desde a Evangelii Gaudium”, o día 25 de febreiro na parroquia de San Francisco Xavier houbo unha mesa redonda na que interviñeron:
– Conchi Muñoz, Hija de María Auxiliadora, falou do estilo mariano de evanxelización, pola importancia da tenrura.
– Alfredo Losada, Delegado de Apostolado Seglar, quen recalcou que cando o Papa fala da necesidade dunha Igrexa pobre para os pobres, non debemos entender que é unha cuestión doutros, é cousa nosa.
– Ramón Jacobo, párroco de Santa Comba, que invitou a unha conversión pastoral misioneira e a un estado permanente de misión.
A cita da Lumen Fidei escollida para comentar nesta ocasión refírese á necesidade dunha sociedade máis fiable. É do número 55 e di:
“Se fixesemos desaparecer a fe en Deus das nosas cidades, debilitaríase a confianza entre nós, pois quedariamos unidos só polo medo, e a estabilidade estaría comprometida”. (LF 55).
A miúdo pénsase que a fe é algo que só necesitamos para cando queremos falar de Deus. É verdade que coñecemos a Deus pola fe, pero tamén é verdade que, grazas á fe, coñecemos unha boa parte das cousas do mundo. Sen a fe, sen fiarnos dos demais, non poderiamos saír á rúa, comer fóra de casa, ir á barbaría, ao médico, subirnos nun ascensor, nin ir á escola.
Pero, todas estás cousas non son das que está a falar o Papa cando di que sen a fe en Deus comprometeríase a estabilidade do mundo.
O que nos quere dicir o Papa Francisco é que sen fe en Deus, ou o que é o mesmo, sen un lugar para Deus no mundo, erixímonos en deuses de nós mesmos. Se é así, cada un imporá aos demais as súas propias leis, será imposible un criterio unánime sobre o que está ben e mal, e, o medo ao que poida facerche o outro será o único que teñamos en común.
Entre outras cousas, poderiamos dicir que Deus pon obxectividade no mundo, dándonos así unha estabilidade necesaria. Non é casualidade que canto menos espazo lle deixamos a Deus máis aumenta a violencia, e, por tanto, o medo.
O mundo necesita estabilidade, a fe en Deus dánola.
Miguel Ángel Álvarez
A Adoración Nocturna Feminina de Lugo ten unha Asemblea Diocesana o día 22 de febreiro ás 16:30 no centro parroquial Nosa Señora das Fontiñas (avda. das Fontiñas, 125, Lugo).
Ademais, inaugúrase o turno “Divina Misericordia”. Isto supón unha progresión no deber de adorar ininterrompidamente, consagrando a Deus, creador do tempo, un único tempo continuado.
A Adoración Nocturna Feminina vai dirixida a todas as mulleres católicas que desexen e se comprometan a adorar a Xesús durante a noite, participando regularmente en vixilias ordinarias e extraordinarias. O feito de adorar reunidas, expresa o recoñecemento, non só persoal, senón social, da necesidade de que adoren a Deus o maior número de persoas.
O Taller iniciouse cunha introdución, a cargo de José Antonio Ferreiro, sobre a importancia da liturxia da Palabra, as partes da Eucaristía, o ambón (non tanto un moble como un lugar). E Xosé Luis Ansemil falou do control da respiración, exercicios para a variedade na modulación vocal de maneira que se poidan expresar unha ampla variedade de sentimentos e emocións, a diferente entoación en galego e castelán.
O 2º día, na parte introdutoria, J. A. Ferreiro explicou as posturas e signos (silencios), actitude espiritual (acollida) e salientou o carácter diferente do salmo (máis oracional) con respecto á 1ª e 2ª lecturas. E Xosé Luis Ansemil tratou sobre ritmo e velocidade, exercicios para pausar axeitadamente durante a lectura, énfase e acentuación.