saúde

Normativa ante as novas medidas derivadas da fin do uso obrigatorio da máscara

De acordo ás medidas publicadas no BOE do 20 de abril de 2022, polas que o uso da máscara deixa de ser obrigatorio en interiores, con excepción dunha serie de lugares entre os que non se inclúen os lugares de culto e outros centros de actividade pastoral. Dende a Provincia Eclesiástica, propoñemos os siguintes criterios de actuación:

1.-A máscara deixa de ser obrigatoria. Sen embargo, recoméndase o seu uso:

a) Nas celebracións litúrxicas e noutras actividades pastorais, cando por un tempo prolongado participen nelas persoas vulnerables ante a infección por COVID-19, e non sexa posible manter a distancia de 1,5 metros.

b) Por parte do celebrante ou outros ministros no momento da comuñón e cando na celebración doutros sacramentos haxa proximidade cos fieis. Así mesmo recoméndase o uso de xel hidroalcohólico previa e posteriormente á comuñón dos fieis e ás uncións realizadas nos diferentes sacramentos.

2.- Nos templos e lugares onde se realice calquera actividade pastoral manterase xel hidroalcohólico a disposición dos fieis e garantirase unha adecuada ventilación e limpeza dos mesmos.

3.-Salvo naqueles lugares expresamente citados no Real Decreto 286/2022 do 19 de abril, a saber, residencias de maiores/centros sociosanitarios e hospitais, nos cales nos atemos ás prescricións do lugar, recuperemos con prudencia e normalidade a praxe litúrxica establecida.

4.- Estes criterios de actuación quedan supeditados aos cambios normativos que se vaian producindo de acordo ao establecido polas autoridades sanitarias, e téñense que aplicar con prudencia, responsabilidade e moito sentido común. Sigamos orando ao Deus da vida para que afaste de nós todo perigo e coidémonos uns a outros con responsabilidade.

+ Francisco José Prieto Fernández

Bispo Auxiliar e Vicario Xeral da Arquidiocese de Santiago de Compostela

Juan Luis Martínez Lorenzo

Vicario Xeral da Diocese de Tui – Vigo

José Joaquín Borrajo Iglesias

Vicario Xeral da Diocese de Ourense

José Mario Vázquez Carballo

Vicario Xeral da Diocese de Lugo

Antonio Valín Valdés

Vicario Xeral da Diocese de Mondoñedo – Ferrol

Pascua do Enfermo

Baixo o lema “Coidémonos mutuamente” a Igrexa en España celebra o 9 de maio a Pascua do Enfermo.

En liña coa mensaxe do Papa Francisco, os bispos españois destacan a importancia deste momento para brindar unha atención especial ás persoas enfermas e a quen coidan delas, tanto nos lugares destinados á súa asistencia como no seo das familias e as comunidades. En particular ás persoas que sofren en todo o mundo a pandemia do coronavirus, así como aos máis pobres e marxinados.

Xornada Mundial do Enfermo

O 11 de febreiro, festividade da Nosa Señora de Lourdes, celébrase a Xornada Mundial do Enfermo. Este ano baixo o lema “Coidémonos mutuamente”.

O departamento de Pastoral da Saúde, dentro da Subcomisión Episcopal de Acción Caritativa e Social, editou os materiais para esta Campaña que en España ten dous momentos: o 11 de febreiro, é o Día do enfermo, de carácter mundial. A Igrexa en España celebra o 17 de maio a Pascua do enfermo.

En liña coa mensaxe do Papa Francisco, os bispos españois destacan a importancia deste momento para brindar unha atención especial ás persoas enfermas e a quen coidan delas, tanto nos lugares destinados á súa asistencia como no seo das familias e as comunidades. En particular ás persoas que sofren en todo o mundo a pandemia do coronavirus, así como aos máis pobres e marxinados.

Momentos fundamentais para a saúde pública e para a saúde mental

Estes días tiven a fortuna de charlar con compañeiros psicólogos sobre a intervención en situacións de crise e particularmente, a que estamos a vivir. Contan que a experiencia das familias que con frecuencia están a vivir situacións moi duras, a maioría das veces, é de comprensión, de valoración do traballo e de agradecemento profundo polas persoas que puxeron no seu camiño. E é que, no medio da dor e a poucas horas da situación do trauma, sábese que o que ocorre (positivo ou negativo) ten impacto no procesamento a longo prazo. Así que o que fan os sanitarios e outras persoas ten moita importancia na vivencia das persoas.

Sábese tamén, por outras epidemias, que os profesionais da sanidade que están en primeira liña sofren moito impacto e se o goberno, as institucións, outros profesionais etc. non lles ofrecemos o coidado que requiren, é posible que moitos desenvolvan problemas de saúde mental. Os psicólogos que interveñen en crises están preocupados por chegar a eles e hai servizos que se poñen en marcha, pero non están lográndoo de xeito suficiente. Os médicos, enfermeiras, auxiliares, persoal de residencias, teñen moitos factores de tensións: adaptación a áreas de especialización que non controlan, falta de recursos sanitarios, informacións e protocolos en permanente cambio, a propia afectación, corentena e culpa por non poder axudar ou contaxiar, problemas éticos, desbordamento, a sensación de non poder co desconsolo das familias, etc. Estes profesionais requiren ser escoitados, ter ventilación emocional con persoas axeitadas, contexto seguro e de confianza, reforzo e agradecemento. E para iso, deben pedir axuda. Por que non se chega a eles? Parece ser que os profesionais sanitarios son un dos colectivos aos que máis custa solicitar e recibir axuda de saúde mental.

A crise do covid vai durar, e haberá moitos altibaixos. Cambiarán moitas cousas. Cando pasa a enfermidade, veñen as corentenas, confinamentos, desemprego, problemas económicos, problemas familiares, dós, situacións estresantes. E ninguén estamos “fóra”. A tensión continuada ten riscos importantes se non se dá resposta ás necesidades, compártese información construtiva, foméntase o contacto e a vinculación social.

Fai falta unha resposta comunitaria política que faga chegar solucións aos máis empobrecidos, ás familias sen vivenda digna, aos máis machucados, e aos profesionais de primeira liña (sanitarios, limpadores, caixeiras, repartidores, persoal de cociñas, policías, celadores…) que están a traballar en situacións moi estresantes e en ocasións, de explotación. Este artigo vai dedicado aos sanitarios e aos seus responsables políticos. Son momentos fundamentais para a saúde pública e para a saúde mental da poboación.

Cristina Bandín

Psicóloga colaboradora do Centro de Orientación Familiar Diocesano (COF)

O COF Diocesano reinicia a atención presencial o martes 19 de maio

A %d blogueros les gusta esto: