A Nosa Voz

Aos poucos, paso a paso

cuaresma 5Aos poucos, paso a paso xa estamos chegando á 3ª semana de Coresma. Moitas veces referímonos a este tempo penitencial e de preparación como un camiño que temos que percorrer. Como sempre, o tempo pasa voando e, case sen decatarnos, achegámonos tímidamente á Pascua.

Algúns, quizais moitos, vemos a Coresma como un tempo escuro e tristón, case como o mes de novembro. Estes sentimentos son lexítimos e débense á contemplación das nosas miserias e infidelidades, que a conversión coresmal pon máis de manifesto.

Con todo a luz que ilumina a vida dos cristiáns e do mundo non se apaga nunca, tampouco neste tempo. Unha luz que ilumina a nosa vida para que podamos saír con dignidade da escuridade na que nos some o pecado.

O Fillo de Deus resucitado é esa luz que aluma a escuridade do pecado e da morte. A meta da carreira coresmal é o sepulcro baleiro iluminado pola resurrección de Xesucristo.

Esta meta motívanos para facer este camiño cun ánimo renovado. Non camiñamos cara a ningún lugar. Camiñamos cara á casa do Pai misericordioso que espera aos seus fillos cos brazos abertos para darlles a mellor das herdanzas.

Neste camiño tamén temos momentos de avituallamento. O Papa, na mensaxe para a Coresma deste ano, invítanos a participar nunha xornada de oración e penitencia que el chama “24 horas para o Señor”. Este ano a invitación é máis forte, se cabe. En moitas parroquias e lugares da Diocesis organizarase algo neste sentido. Na parroquia de San Froilán haberá tamén unha vixilia de oración. Será o venres, 4 de marzo, desde as 9 da noite ata as 12.

Miguel Ángel Álvarez

Actos polo 3º aniversario do Centro de Orientación Familar Diocesano

COF diocesano 3 aniversario

O día 23 de febreiro no salón de actos do Seminario Diocesano celebrouse o terceiro aniversario do Centro de Orientación Familiar Diocesano de Lugo (COF). Os actos comezaron coa presentación da memoria de actividades do COF por parte do seu director Martiño Rodríguez, e do presidente da Fundación COF, Mons. Alfonso Carrasco. Tamén interviron o Subdelegado do Goberno, Ramón Carballo, e o Xefe territorial de Política Social, Alberto Linares Seguiu unha conferencia do Bispo Auxiliar de Santiago de Compostela, Jesús Fernández: “A familia: fogar da misericordia”. Nela comezou sinalando as sombras nas que vive a institución familiar en diversos aspectos (socioeconómico, educativo, relixioso…) para despois orientar en torno á posibilidade de paliar tales sombras a través da misericordia.

COF diocesano 3 aniversario 3

(As fotos son de Miguel Castaño)

Carta da misioneira Ana López desde Patuka (Honduras)

Patuka

Estes meses en Patuka lembrareinos como un tempo de deserto na miña vida e aprendizaxe, onde sentín zarandeadas demasiadas cousas [….]

As mulleres miskitas de Patuka péñense en último lugar. A ese sufrimento silencioso danlle boas doses de auto resignación [….]

Outra das realidades que me cuestiona e zarandea dun xeito brutal, é decatarme de como vivo cunha serie de luxos, que para min son normais, pero non, para a xente coa que comparto, e canto dependo realmente dos mesmos. Ter luz eléctrica, auga corrente, acceso a internet, comida na despensa, cama, ducha, toallas e sabas, faime alguén moi privilexiado neste pobo. Quizá como sempre tiven esas cousas, para min eran como mínimos que non me facían rica. [….]

Acá que me está tocando de preto acompañar aos enfermos, vexo xente con cancro que o día que ten sorte dispón dun paracetamol, para a dor, xente que vai con todo o esforzo ao hospital máis próximo 4 horas río arriba, e poucos días despois a súa familia tráeo a morrer aquí, para que non sexa tan caro despois, e porque o que ten necesita cirurxía, un hospital de maior categoría na cidade. E unha vez máis vexo certa resignación en todo iso, que por unha banda enfádame un pouco, e por outro supoño que é a única forma de levalo sen volverse tolo.

Supoño que esta estancia no deserto conducirame a descubrirme e desposuírme daquelas cousas que consideraba que me daban seguridade, e aquí vexo que non funcionan ou non existen. E obrígame a buscar esa fenda de luz, para poder dar sentido á nosa presenza misioneira aquí. Creo por sorte que no meu fondo non cabe moita resignación.

Ana López

[Ver carta completa en galego]   [Ver carta completa en castelán]

Exercicios espirituais organizados conxuntamente polas dioceses compostelá e lucense

Copia de Carlos-Cuartango

Do venres 26 ao domingo 28 de febreiro de 2016, as delegacións de Apostolado Segrar de Santiago e Lugo invitan a participar nos exercicios espirituais en Sobrado dos Monxes, impartidos polo prior, D. Carlos Gutiérrez Cuartango (á dta.). 

Os exercicios constan de catro charlas, transcurrindo as xornadas en atención á liturxia das horas. Hai tempos de silencio e tamén tempos de compartir experiencias. 

Atendendo aos consellos en torno a este Ano Xubilar da Misericordia, haberá un tempo en cada retiro para unha celebración compartida e unha vivencia profunda do perdón permanente que nos ofrece Xesús.

Abuso sexual infantil, aborto e agresións

Os que nos dedicamos á psicoterapia sabemos que cando unha persoa senta na nosa consulta pode aparecer calquera cousa no seu relato: abuso infantil, maltrato, violencia intrafamiliar, autolesións, ideas suicidas, unha violación, etc. Dá igual que poida ser alguén aparentemente feliz (sempre riseiro) ou que nos pareza que ha ter moita sorte (éxito persoal e profesional); o sufrimento que unha persoa pode gardar dentro de si é enorme.

Detrás da fachada de persoas que parecen felices habita, ás veces, un gran sufrimento. E, a miúdo, é vivido en soidade. Porque non é doado atopar un lugar no que un se vexa suficientemente seguro como para contar certas cousas. Con todo, a experiencia dinos que cando compartimos ese sufrimento e somos acompañados, somos máis felices e capaces de tomar decisións que nos conducen a un lugar mellor.

É o caso de N., un home de 42 anos, casado, con dúas fillas, que repetidamente sufriu abusos dun tío cando era neno. Ou a historia de A., unha muller de 56, empresaria, católica practicante, á que todas as súas amigas admiran e que, con todo, non deixa de lembrar o día en que lle fixeron crer que non podía ter ao seu cuarto fillo, e abortou. Agora todo o mundo dille que foi a súa decisión, que non pense máis niso, e que pase páxina. Ou a vida de C., na que un pai alcohólico moi violento (que a maltrataba a ela, aos seus irmáns e á súa nai) e unha violación por parte dun primo aos 17 anos, supuxo un mes na Uci por un intento de suicidio.

Tras un ano acudindo a terapia, C. dinos: «Eu tiña as miñs reservas, pero descubrín que a Igrexa si se preocupa de min. Acudín a outros sitios, pero o que atopei aquí non o atopei en ningún outro lugar». C. nunca pensou ir a un psicólogo. Parecíalle que a súa axustada economía non lle permitía `quitarlle’ aos seus fillos 50 ou 60 euros (o que un psicólogo custa de media en Lugo, por sesión), para ir pasar o tempo». Agora, grazas a unha beca do COF Diocesano e medio ano despois de recibir a alta, di: «Eu sei que comigo perdían diñeiro. Sei que a Igrexa regaloume algo que custaba moito máis do que eu achegaba por cada sesión. Considérome unha privilexiada. No COF Diocesano hai profesionais de primeiro nivel e é un centro acreditado pola Xunta».

Desde fai tres anos C., N., A. e outras 297 persoas beneficiáronse dos servizos do COF Diocesano de Lugo, unha Fundación do Bispado que realizou máis de mil sesións de orientación ou terapia, e que axudou de forma directa a outras 600 persoas a través das súas actividades formativas. Así pois, o lugar onde algúns percibiron a seguridade suficiente como para contar os seus sufrimentos e o lugar no que foron acompañados nun proceso que lles axudou a ser máis felices e capaces é a Igrexa Católica.

Martiño Rodríguez

Director do COF Diocesano de Lugo

A %d blogueros les gusta esto: