Opinión

Cartas o artículos de opinión sobre temas de actualidad o de temática formativa

Sor Asunción, “la monja del Comedor”

Sor Asunción: 60 años de Vocación

Sor AsuncionPor Miguel Ángel Álvarez Pérez
Párroco de San Froilán

Casi nadie se enteró. Sólo sus hermanas de la comunidad del Colegio de la Milagrosa, y los curas de la parroquia de San Froilán, sabíamos que, el 29 de abril,  Sor Asunción celebraba 60 años de “Vocación”. Sor Asunción entra en la Compañía de las Hijas de la Caridad el 29 de abril de 1954. Una fecha que marca el inicio de su entrega a Dios de una forma concreta, sin reservas y para siempre. Ella entendió muy bien que la vida hay que vivirla con “estilo” y quiso optar por el estilo de Jesucristo, viviendo el espíritu vicenciano.

Desde el año 2002, Sor Asunción atiende diariamente una “parroquia”, en el centro de la ciudad, a la que acuden, fundamentalmente jóvenes y familias. “Jesús tomando una toalla de la ciñe y se puso a lavarles los pies a sus discípulos…os he dado ejemplo para que lo que yo he hecho con vosotros, vosotros también los hagáis”, así narra el evangelista san Juan la institución de la Eucaristía, y así celebra misa todos los días “la monja del comedor” (y todas las Hijas de la Caridad en todo el mundo), dando de comer a los que la vida y el mundo trató bastante mal.

¿De dónde saca la fuerza esta mujer?. Pues, muy sencillo, de Jesús-Eucaristía. Muy temprano, las Hijas de la Caridad comienzan el día en la capilla, ante el Sagrario. Allí cogen fuerza para el día, y allí vuelven para dar gracias a Dios después de una jornada “lavando los pies a los demás”. Por la tarde-noche, Sor Asunción acude a la Iglesia de San Froilán a hacer la comida principal del día, a alimentarse con el Pan de la Palabra de Dios y con el Pan de la Eucaristía.

Comiendo y rezando celebramos su 60 aniversario de vocación. Comida y Eucaristía en comunidad. Compartiendo con sus hermanas y agradeciendo a Dios el don de la fe y de la vocación. Un día de fiesta sincera, sin ruido, pero cantando:

Hoy venimos a la fiesta
que vamos a celebrar
y queremos desearte
toda la felicidad.
¡Que tengas días feliz!
lo pedimos de verdad
en las bodas de tu entrega
y servicio a los demás.
Tantos años trabajando
en la viña del Señor
no dudes que la semilla
mucho fruto ya dará.
En las casas que estuviste
te recuerdan con amor
agradecen tus desvelos
que allí con ellas hiciste.
En esta ciudad de Lugo
tuviste la ocasión
de dar vueltas a la muralla
por la tarde con el sol.
Hermana, Hermana,
escucha la canción
nosotras queremos
que te haga ilusión.
Los paseos bien andados
con frecuencia se darán
pues el cuerpo necesita
ejercicio y mucho más.
Nuestra hermana Asunción
muy de mañana se va
a preparar la comida
para el hambre mitigar.

Testemuños de lucenses sobre as figuras de Xoán Paulo II e Xoán XXIII

canonizac Xoan XXIII e XP II

Varios lucenses asisten o día 27 á canonización en Roma de Xoán Paulo II e Xoán XXIII. Coa Delegación da Xuventude de Lugo, por exemplo, van sete persoas.

Aquí recollemos as impresións de varios lucenses sobre as figuras dos dous papas.

Gonzalo Fraga Vázquez, deán da Catedral, historiador:

“O labor de Xoán Paulo ll como Papa foi extraordinariamente fecundo e intenso. Traballou pola unidade de Europa; tivo moito que ver na caída do comunismo; defendeu tenazmente a familia e os dereitos da persoa; mellorou as relacións co mundo da ciencia e da cultura; impulsou o diálogo con crentes e non crentes…”.

“Xoán XXIII pasará á historia como o Papa que convocou o Concilio Vaticano II, que foi o maior acontecemento dos tempos modernos. Pero Xoán XXIII, coa súa naturalidade, coa súa bondade e a súa humildade, será o “Papa bo” que conquistou a católicos e non católicos. Eu mesmo puiden comprobalo escoitando ó pobo de Roma”.

Alfonso Vilariño Blanco, dtor. espiritual da Adoración Nocturna Feminina:

“Sería absurdo en catro liñas dar unha testemuña sobre o Xoán Paulo II. Con todo o risco digo que asumiu con coherencia, con coraxe e con esperanza a súa misión, centrada en dúas claves: “Abride as portas a Cristo; non teñades medo” e a Nova Evanxelización”..

“A Xoán XXIII defínoo, como o aclamou o pobo romano: “O Papa Bo”. Tamén (non son orixinal), defínoo como aquela serventa romana: “un cristián auténtico na cadeira de Pedro”. Tomou ao pé da letra cada un dos artigos da fe que lle ensinaron.

Ler máis

O voluntariado de Cáritas

Caritas Lugo voluntariado

 Na Diocese de Lugo 202 voluntarios están vinculados ás Cáritas parroquiais, e 175 vinculados directamente ós programas executados dende os servizos xerais de Cáritas diocesana. O total representa un 96% do equipo humano da institución, polo que é base fundamental.

Desde Cáritas procúrase que o voluntariado teña características como as seguintes:

– comprometido no cambio social cara a unha sociedade máis xusta.

– capaz de organizarse e participar desde respostas colectivas fronte ao individualismo preponderante.

– coherente desde a acción realizada e que desde aquí crece como persoa e como cristián.

– a través da súa participación plasma valores como a solidariedade, a gratuidade, a igualdade.

– dispoñibilidade para a acción e para a formación, superando a barreira da boa vontade e promovendo unha acción de calidade.

 Na sede de Cáritas na rúa da Cruz, Margarita Romero, Nica, acolle ás persoas que desexan facerse voluntarias, de luns a venres entre as 10 e as 12.30.

 

Miguel Ángel Álvarez Pérez: Un admirable intercambio

Xa chegou. Xa está aquí a Semana Santa. Non é unha semana calquera. É a semana que, desde a súa orixe, deu un xiro total e definitivo á historia da humanidade. Antes viviamos nas tebras e a incerteza, agora temos un destino certo e con garantías.

Di o Señor: “marcho para prepararvos sitio, para que onde eu estou esteades tamén vós”. Pódese esperar algo máis grande e mellor que participar da mesma vida do que é absolutamente grande e mellor?.

Trátase de celebrar un troco sen precedentes, onde Deus dánolo todo, até a súa propia vida, a cambio dos nosos pecados. Un Deus que, desde a súa grandeza, faise humilde e asume a nosa condición humana, para que nós participemos da súa mesma vida divina.

O camiño e prezo coñecémolo: a cruz e a morte. A meta tamén é coñecida: a resurrección e a nosa esperanza de resucitar tamén nós con Cristo.

Temos por diante unha semana para celebrar e vivir este misterio de amor. Deus ámanos até dar a súa vida por nós. Nunca ninguén o fixo antes. Agora só falta abrir os ollos e atopémonos con Cristo que sae a buscar aos que estabamos perdidos.

Miguel Ángel Álvarez Pérez

Párroco de San Froilán.

Miguel Ángel Álvarez: Quero ver ao Señor

A miúdo penso que temos “demasiadas cousas”… chega o boletín de noticias da Diocese e todas as semanas unha morea de actividades. Nos taboleiros de anuncios das igrexas non hai sitio para tanto cartel. As mesas do fondo do templo están ateigadas de estampas, trípticos, anuncios e “propaganda espiritual”.

Non podo evitar pensar mal e preguntarme se, tanta actividade ao redor da fe, servirá de algo, ou se máis ben estaremos esquecendo o esencial.

Como o cego de nacemento, que aparece no evanxeo do IV domingo de Coresma, eu tamén quero ver. Non quero ver calquera cousa. Quero ver ao Señor, ao mesmo que nos fala ao corazón e que temos diante de nós. Quero crer. Quero prostrarme só ante El.

Achégase a Semana Santa, e con ela outra lista inxente de actividades nas parroquias e nas rúas da cidade. Quedaranos tempo para ver ao Señor?.

Non quero ser pesimista nin malo. Non quero deixar sen valor o traballo e a ilusión de tantos confrades e de tantos compañeiros sacerdotes e o meu propio. Eu só quero ver ao Señor.

Miguel Ángel Álvarez

Párroco de San Froilán

A %d blogueros les gusta esto: