Contemplámolo arrepiados. Era o 15 de febreiro. Foron decapitados mentres invocaban o nome de Xesús. Son os 21 exipcios degolados nas costas de Libia polas milicias do califato islámico. No vídeo puidemos ver que, no momento da decapitación, invocaban en árabe o nome de Xesucristo.
É un caso de moitos: Segundo a ONG Open Doors hai 150 millóns de cristiáns perseguidos por mor da súa fe. A liberdade relixiosa é vulnerada en máis de 50 países. Sobresaen os países de tradición islámica e Siria, onde foron decenas os asasinados, centenares os secuestrados, miles os que fuxiron abandonando todo. E países comunistas encabezados por China e seguida de Corea do Norte, onde encarcelan por posuír a Biblia, ou Vietnam.
O Parlamento Europeo, o 30 de abril, constata que «o número de ataques sobre minorías relixiosas, en particular cristiás, ao longo do mundo incrementouse tremendamente nos meses recentes e os cristiáns son masacrados, golpeados e arrestados cada día, na súa maioría nalgunhas partes do mundo árabe por terroristas yihadistas». Sinalando que «os cristiáns son o grupo relixioso máis perseguido da actualidade, alcanzando unha cifra de 150.000 cristiáns mortos por ano». A resolución fai logo un pormenorizado detalle dos ataques máis graves contra os cristiáns.
O Domingo de Ramos clamaba o Papa: «Pensemos nos nosos irmáns e irmás perseguidos por ser cristiáns, os mártires de hoxe, hai moitos. Non renegan de Xesús e soportan con dignidade insultos e ultraxes. Ségueno polo seu camiño. Podemos falar, en verdade, dunha nube de testemuñas: os mártires de hoxe». O último día 15, festa da Asunción, tocaron as campás de toda Francia invitando a un recordo: os cristiáns asasinados por mor da súa fe.
E é que moitos pobos de tradición cristiá de séculos atópanse nunha grave encrucillada: ou se lles axuda ou desaparecerá a presenza cristiá. Con todo, a firmeza e coherencia ante a persecución fan que estes cristiáns, ata nos campos de refuxiados onde malviven, marquen as súas tendas de lona cunha cruz para que quede visible a súa fe cristiá.
Non se trata de pedir vinganzas nin privilexio algún para a fe cristiá. Pero resulta grotesca a indiferenza e escandaloso o esquecemento con quen padece esta elemental vulneración da súa liberdade relixiosa e son vítimas destes asasinatos brutais. Que non se solucionan cunha declaración, benvida sexa, un toque de campás ou un clamor papal, senón con decisións políticas eficaces, con unidade de acción e a denuncia de países despóticos que vulneren dereitos fundamentais, ou medidas como non ocultar ante a opinión pública a atroz persecución.
Fagamos a reflexión de por que o mundo occidental séntese tan afectado cando se trata da persecución doutros colectivos e non busca solucións, nin se altera, ante un tema de tanta crueldade e extensión como a morte e persecución destes inocentes perseguidos só por ser crentes en Cristo.
A moitos interpélanos. E clamamos porque non podemos quedar indiferentes fronte a tanto sangue derramado. Desde a nosa fe cristiá o perdón e a piedade invádennos. Pero, afectados pola situación damos a nosa axuda, a nosa oración e denuncia como un modo de devolver algo do moito que recibimos deles: o seu testemuño de amor a Cristo ata a morte. Sabedores de que «vós coa vosa fe animádesnos» (1Tes, 3,7).
Daniel García García
Párroco de Albeiros
